Το «ποδόσφαιρο του μέλλοντος»

Ένα ποδόσφαιρο, που θα είναι «εντελώς διαφορετικό», όταν επαναρχίσει μετά την πανδημία του κορωνοϊού, προβλέπει ο πρόεδρος της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο, κάνοντας λόγο για μικρότερης έκτασης, αλλά μεγαλύτερης αξίας και ουσίας διοργανώσεις και μεγαλύτερη ισορροπία στο άθλημα. Κι ένα ποδόσφαιρο, που θα είναι «…πιο κοντά στις αληθινές αξίες του».
Όλα αυτά δεν αναλύθηκαν ακόμη εις βάθος από τον ισχυρό άνδρα της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας και σίγουρα υπάρχουν κι αρκετοί που αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα των λόγων του, δεδομένου ότι: σαν πρόεδρος της FIFA αύξησε τις ομάδες των τελικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου από 32 σε 48, ενώ (και) στον προηγούμενο ρόλο του, ως γενικός γραμματέας της UEFA είδε στις μέρες του την οικονομική ανισότητα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο να αυξάνεται.
Ανεξάρτητα από το παρελθόν ωστόσο, υπάρχει και το… μέλλον, με το Reuters να προχωράει σε μία προσεκτική ανάλυση για το πώς μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια, με βάση και τις συζητήσεις και συναντήσεις που έχουν γίνει τις τελευταίες εβδομάδες σε επίπεδο κορυφής στα υψηλά κλιμάκια της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας. Ενδεικτικά:

Λιγότερα, αλλά μεγαλύτερα «διεθνή παράθυρα»
Οι διεθνείς αγώνες πραγματοποιούνται σε αρκετά μικρά «παράθυρα», τα οποία ορισμένοι θεωρούν ως «εισβολή» εν μέσω της αγωνιστικής σεζόν των συλλόγων.
Μια εναλλακτική λύση θα ήταν να «μαζευτούν» σε ένα ή δύο μεγαλύτερα «παράθυρα» ανά αγωνιστική περίοδο. Κάτι που επί της ουσίας θα έδινε στους προπονητές της εθνικής ομάδας περισσότερο χρόνο για να προπονήσουν τις ομάδες τους. Κι όλο αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να βελτιώσει την ποιότητα των αγώνων και παράλληλα να μειώσει την ταλαιπωρία των παικτών σε μακρινά ταξίδια. Μέσα σ’ όλα αυτά, υπάρχει μία συνεχώς αυξανόμενη διάθεση, αλλά και πίεση από τις ομάδες, προκειμένου τόσο το Κύπελλο Εθνών Αφρικής, όσο και το Gold Cup της CONCACAF, να αλλάξουν τη δομή τους και αντί για κάθε δύο χρόνια να διεξάγονται ανά τέσσερα.

Ενίσχυση των κλαμπ, πέρα από τις 5 μεγάλες Λίγκες
Το πιο φιλόδοξο σχέδιο του Ινφαντίνο είναι να φέρει «…τουλάχιστον 50 εθνικές ομάδες και 50 συλλόγους από όλες τις ηπείρους σε τοπ ανταγωνιστικό επίπεδο».
Η FIFA ευελπιστεί να το κάνει αυτό ξεκινώντας ένα νέο παγκόσμιο πρόγραμμα ανάπτυξης με νέους αγώνες ανά τον κόσμο, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (στο οποίο θα συμμετάσχουν 24 κλαμπ απ’ όλη την υφήλιο), το οποίο είχε προγραμματιστεί αρχικά για το καλοκαίρι του 2021, αλλά αναβλήθηκε μετά τη μετάθεση του Euro 2020 λόγω του κορωνοϊού.
«Χρειαζόμαστε 50 κλαμπ που να μπορούν να κερδίσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, όχι μόνο πέντε ή έξι ευρωπαϊκές. Και οι 20 από αυτές τις 50 θα είναι ευρωπαϊκές, κάτι που σαφώς θα είναι καλύτερο από τις 5 ή 6 ομάδες που είναι σήμερα» τονίζει ο πρόεδρος της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας.

Άλλες «φόρμες» διεθνών πρωταθλημάτων
Τα διευρυμένα πρωταθλήματα, που δεν περιορίζονται σε «εθνικά σύνορα» και δεν ήταν ως τώρα ψηλά στην… εκτίμηση της FIFA, θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολύ την όλη διαδικασία ανάπτυξης, δίνοντας περισσότερες ευκαιρίες σε συλλόγους που είναι «περιορισμένοι» από τις μικρές εσωτερικές αγορές. Ο ίδιος ο Ινφαντίνο είχε προτείνει νωρίτερα κατά την εφετινή σεζόν ένα Παναφρικανικό πρωτάθλημα 20 ομάδων, το οποίο θα μπορούσε να δώσει στους συλλόγους την ευκαιρία να αναπτυχθούν και να ενθαρρύνουν τους Αφρικανούς παίκτες να παραμείνουν στην Αφρική αντί να μετακομίσουν στην Ευρώπη.
Οι νέοι κανονισμοί μεταγραφών, που είναι υπό «επεξεργασία» και μελέτη από τη FIFA, θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση, εφόσον κατορθώσουν να περιορίσουν τις αστρονομικές αμοιβές. Ακόμη και οι λιγότερο γνωστοί διεθνείς ποδοσφαιριστές, δεν είναι σήμερα προσιτοί για τους περισσότερους συλλόγους της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής κι αυτό τους οδηγεί στα πιο μεγάλα πρωταθλήματα.

Νέες «μορφές» ανταγωνισμού
Ρίχνοντας μία πρόχειρη… ματιά για το πώς θα μπορούσαν να είναι οι «φόρμες» των νέων διοργανώσεων, οι προκριματικοί αγώνες στην CONCACAF για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, που διεξάγονται με ένα εξαιρετικά αντισυμβατικό σύστημα, προσφέρουν ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα.
Οι 35 ομάδες χωρίζονται σε δύο τμήματα, σύμφωνα με την κατάταξη της FIFA. Οι πρώτες έξι ομάδες συμμετέχουν σε ένα μίνι πρωτάθλημα – το Hexagonal – όπου οι τρεις πρώτοι προκρίνονται για το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Οι υπόλοιπες 29 ομάδες συμμετέχουν στο τμήμα «χαμηλότερης βαθμολογίας», το οποίο χωρίζεται σε 8 γκρουπ με φάσεις νοκ-άουτ αγώνες και τους «νικητές» να… συναντούν την 4η ομάδα του πρωταθλήματος Hexagonal σε πλέι-οφ. Οι νικητές αυτών των αγώνων, μπαίνουν σε ένα διηπειρωτικό πλέι-οφ.
Αντίστοιχες πολύ πιο ανταγωνιστικές «φόρμες» χρησιμοποιούνται και στα εγχώρια πρωταθλήματα της Ευρώπης, όπου οι 22 από τις 54 Λίγκες χρησιμοποιούν πλέον διαδικασίες πλέι-οφ για την τελική ανάδειξη του πρωταθλητή, αντί για ένα συμβατικό σύστημα, για να διατηρούν υψηλό το ενδιαφέρον ως το τέλος της διαδρομής.

Μικρότερες τοπ κατηγορίες, λιγότερα ματς Κυπέλλου
Σε επίπεδο ομάδων, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συλλόγων (ECA) έχει τοποθετηθεί πολλές φορές, για την ανάγκη μείωσης των μεγάλων κατηγοριών κάθε χώρας, που περιλαμβάνουν μέχρι και 20 ομάδες, σε αρκετά μεγάλα πρωταθλήματα.
Παράλληλα, η μείωση των αγώνων Κυπέλλου μπορεί να αποδειχθεί εντέλει μία ελκυστική πρόταση για χώρες όπως η Ιταλία, όπου το Coppa Italia έχει σχεδιαστεί για αποφεύγονται οι μεγάλες… εκπλήξεις, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για κάποιες άλλες χώρες, όπου αντιμετωπίζεται ο θεσμός ως μία μεγάλη ευκαιρία για μικρότερες ομάδες να πετάξουν εκτός, μεγάλους αντιπάλους.

Όρια στους αγώνες κάθε ποδοσφαιριστή
Μια ριζοσπαστική ιδέα που συζητήθηκε από τη FIFPRO (Ομοσπονδία Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών) ήταν να περιοριστεί ο αριθμός των αγώνων στους οποίους θα μπορούν να παίξει ο κάθε παίκτης σε μία σεζόν, όχι όμως αντίστοιχα και οι αγώνες των ομάδων.
Αυτό θα επέτρεπε στις πιο μεγάλες ομάδες να παίζουν όλο το χρόνο και να συμμετάσχουν σε προσοδοφόρα τουρνουά στο εξωτερικό, όμως το εκτεταμένο ροτέισον που θα ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν οι προπονητές, θα έκανε πολύ πιο δύσκολη τη ζωή τους…