Σύμφωνα με το πόρισμα ο οδηγός που παρέσυρε και σκότωσε τον άτυχο πολίστα έτρεχε με 104,62χλμ όταν συνέβη το δυστύχημα με το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας στο σημείο να είναι μόλις 40χλμ
Ήταν 3 Νοεμβρίου του 2019 όταν ο χρόνος σταμάτησε για τον 21χρονο Αδαμάντιο Μαντή, τον πολίστα που έχασε τη ζωή του έπειτα από τροχαίο δυστύχημα που είχε στη λεωφόρο Ποσειδώνος.
Νέα στοιχεία για το τροχαίο που κόστισε τη ζωή στον Αδαμάντιο φέρνει στο φως το πόρισμα της Τροχαίας Πειραιά. Σύμφωνα με αυτό, ο οδηγός έτρεχε με 104,62χλμ όταν συνέβη το δυστύχημα με το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας στο σημείο να είναι μόλις 40χλμ. Δεν υπάρχουν ίχνη φρεναρίσματος, το αυτοκίνητο μάρκας smart ήταν ακινητοποιημένο στην αριστερή λωρίδα της λεωφόρου Ποσειδώνος και με αναμενα τα αλάρμ και ο οδηγός που έπεσε πάνω στο όχημα των παιδιών έτρεχε με διπλάσια ταχύτητα από το επιτρεπόμενο όριο.
Σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά, ο αθλητής ήταν συνοδηγός στο αμάξι κάποιου φίλου του και κατέβηκε από το όχημα όταν ο φίλος του σταμάτησε στην αριστερή λωρίδα, μετά τον ήχο που άκουσαν στη μηχανή. Τότε ο πολίστας ο οποίος ήταν στο πεζοδρόμιο από την αριστερή πλευρά του οχήματος χτυπήθηκε άσχημα στο κεφάλι από διερχόμενο αυτοκίνητο, το οποίο με μεγάλη ταχύτητα χτύπησε το σταματημένο αυτοκίνητο. Ο Αδαμάντιος Μαντής πέθανε στο Τζάνειο νοσοκομείο, όπου και διακομίστηκε.
Στο πόρισμα των 65 σελίδων περιγράφεται πώς ο οδηγός έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο τον περασμένο Νοέμβριο.
Η οικογένεια του Αδαμάντιου Μαντή ετοιμάζει αγωγές εναντίον του οδηγού και το πόρισμα παραδόθηκε στις αρμόδιες δικαστικές αρχές.
«Eίναι πάρα πολύ δύσκολο για μια μητέρα να θάβει το παιδί της .Παραβιάστηκε από το συγκεκριμένο οδηγό οτιδήποτε που γράφεται μέσα στον κώδικα μπορούσε να παραβιαστεί», λέει στο protothema.gr η μητέρα του άτυχου Αδαμάντιου, Κατερίνα Τζιάλλα.
«Δεν ήθελα να ακούσω τον ήχο που κάνει το χώμα πάνω στο ξύλο»
Η μητέρα του είχε μιλήσει στο protothema.gr για τις συνθήκες του θανάτου του γιου της αλλά και για τα συναισθήματά της μετά από την τραγική τροπή που πήρε η ζωή της.
«Τις πρώτες μέρες δεν καταλαβαίνεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Όσο περνά ο καιρός συνειδητοποιείς ότι αυτό δεν ήταν ένας εφιάλτης, αλλά μια πραγματικότητα την οποία πρέπει να διαχειριστείς, έχοντας κι άλλο παιδί, το οποίο πρέπει να σε βλέπει δυνατή γιατί πονάει κι αυτό με τον δικό του τρόπο. Το παιδί πρέπει κι αυτό να ζήσει τη ζωή του, όπως ακριβώς την ζούσε με τον αδελφό του μαζί. Προσπαθείς να βρεις τα πατήματά σου και από τη μία μεριά να κλαις για το ένα παιδί που έχασε και από την άλλη να γελάς για να ενθαρρύνεις το παιδί που έχεις. Πήγα και σε ψυχολόγο. Όχι για να με βοηθήσει να διαχειριστώ τον πόνο μου. Όποιος πει ότι μπορεί να διαχειριστεί αυτόν τον πόνο μάλλον έχει κάνει λοβοτομή, αλλά για να με βοηθήσει να στηρίξω τη Χριστίνα χωρίς να πέσω πάνω της από φοβίες που μου δημιουργήθηκαν μετά τον τόσο άδικο χαμό του γιου μου», λέει χαρακτηριστικά η κυρία Τζιάλλα.
Η μητέρα του Αδαμάντιου Μαντή περιέγραψε το μοιραίο βράδυ, όταν ενημερώθηκε για το τροχαίο, αλλά και όσα θυμάται από τον γιο της νωρίτερα την ίδια μέρα, λέγοντας:
«Ήταν Σάββατο και είχε αγώνα. Πήγα και τον είδα στον αγώνα. Η εικόνα που μου έχει μείνει, είναι όταν έκανε μια πολύ ωραία απόκρουση και γύρισε ασυναίσθητα προς την κερκίδα, με κοίταξε και μου χαμογέλασε και του χαμογέλασα κι εγώ. Τον πήρα τηλέφωνο το βράδυ να δω αν θα αργήσει, δεν απαντούσε. Στο όγδοο τηλεφώνημα το σήκωσε μια κυρία και μου είπε ότι είναι νοσηλεύτρια στο Τζάνειο και πως το παιδί μου είχε ένα τροχαίο. Μόλις έφτασα στο νοσοκομείο, με κάλεσαν οι γιατροί μέσα με κατεβασμένο το κεφάλι και τους είπα “θέλω την αλήθεια”. Μου είπαν “μία ώρα, μία ημέρα, μία εβδομάδα κι ο Θεός”. Λίγο μετά οι γιατροί μου έδωσαν αυτές τις επιλογές, αλλά χωρίς τον Θεό, ο Θεός έφυγε. Είχε τόσο σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσει, αν ζούσε έστω και στο ελάχιστο θα ήταν φυτό. Δεν θα το ήθελα αυτό. Δεν του άξιζε αυτό, όπως και σε κανένα παιδί. Έκατσα έξω από την εντατική και παρακαλούσα τον Θεό να κάνει το θαύμα που δεν έγινε. 7 ώρες πάλεψε. Το μόνο πράγμα που θυμάμαι ήταν ότι ζήτησα από τις φίλες μου ήταν να μην είμαι μπροστά να ακούσω τον ήχο του χώματος που πέφτει στο ξύλο».
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
