Μετά από έναν εκπληκτικό αγώνα στο Σίλβερστοουν, ο Σεμπάστιαν Φέτελ πήρε μια παλικαρίσια νίκη μέσα στην έδρα του, δεύτερου σήμερα, Χάμιλτον και μεγάλωσε τη διαφορά του στη βαθμολογία. Τρίτος ο… εξωπραγματικός Ράικονεν.
Η νίκη της χρονιάς: ο Σεμπάστιαν Φέτελ μ’ έναν άκρως… επεισοδιακό τρόπο κατάφερε να πάρει την καρό σημαία στο grand prix της Μεγάλης Βρετανίας, σπάζοντας την 4ετή κυριαρχία του Χάμιλτον εκεί και αυξάνοντας τη διαφορά του στη βαθμολογία από τον (εκπληκτικό σήμερα μετά το ατύχημα στην εκκίνηση) παγκόσμιο πρωταθλητή.
Τρίτος ο ασταμάτητος Ράικονεν, ο οποίος μετά τις φήμες γι’ αντικατάστασή του από τον Λεκλέρκ «πετάει», αποδείχτηκε ελαφρώς… λίγος ο 4ος Μπότας.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή:
Σβήνουν τα κόκκινα φώτα, «τραγωδία» για τον Χάμιλτον
Με το που έσβησαν τα κόκκινα φώτα και δόθηκε η εκκίνηση, ο poleman Χάμιλτον πήρε έναν μηχανοκίνητο ύπνο και τον πέρασαν ο Φέτελ με τον Μπότας, ενώ τα πράγματα έγιναν απείρως χειρότερα όταν τον… διεμβόλισε ο Ράικονεν.
Ο Κίμι μπλόκαρε τους τροχούς του μπαίνοντας στην στροφή, βρήκε τον παγκόσμιο πρωταθλητή στη ρόδα και τον πέταξε εκτός πίστα, με αποτέλεσμα ο Βρετανός να πέσει στην τελευταία θέση και ο Ράικονεν να δεχτεί («σκληρή» μεν, σωστή δε) ποινή 10 δευτερολέπτων.
Κάπως έτσι ο Φέτελ μπροστά άρχισε να «πετάει» και πήγε τη διαφορά του στα 7 δεύτερα από τον Μπότας, με τον Φερστάπεν ν’ ακολουθεί και Ρικιάρντο- Ράικονεν να τρώγονται σαν τα τετράτροχα κοκόρια.
Και όλοι περίμεναν να δούνε τι θα γίνει με τον Χάμιλτον.
Θ’ αντεπιτίθετο από την τελευταία θέση;
«Αντεπίθεση» διαρκείας και πιτ
Μετά τους πρώτους γύρους, ο Λιούις πέρασε τους πάντες και πήγε 6ος, με την κατάταξη μπροστά να μην αλλάζει.
Στον 14ο γύρο ο Κίμι μπήκε μέσα για να βάλει τη μέση γόμα και να εκτίσει την ποινή των 10 δευτερολέπτων που του επιβλήθηκε, με αποτέλεσμα να βγει πίσω και από τις δύο Ρεντ Μπουλ και να κολλήσει στην πίσω πτέρυγα του Ρικιάρντο.
Οι «συνήθεις» Χούλκενμπεργκ, Οκόν και Μπάγκνουνσεν φλέρταραν εντός δεκάδας, με τον Αλόνσο να βρίσκεται και πάλι στις παρυφές της, αρκετά μακριά, φυσικά, από τα «ζεύγη» Φεράρι-Ρεντ Μπουλ και Μερσέντες.
Ρικιάρντο (19ος), Φέτελ (21ος), Μπότας (22ο) και Χάμιλτον (26ος) μπήκαν στα πιτ κατά σειρά, για να περάσουν όλοι από την soft γόμα στη μέση.
Ο απόλυτος «χαμός», όμως, δεν είχε έρθει ακόμα…
Ένας Έρικσον τ’ αλλάζει όλα…
Πάνω που η κατάσταση φαινόταν να σταθεροποιείται, στον 33ο γύρο ο Έρικσον έχασε τον έλεγχο του μονοθέσιού του, «καρφώθηκε» με πάρα πολλά χιλιόμετρα στα προστατευτικά λάστιχα και το Αυτοκίνητο Ασφαλείας μπήκε στην πίστα.
Ρεντ Μπουλ και Φεράρι τράβηξαν άμεσα τους οδηγούς τους μέσα (Φερστάπεν και Φέτελ- Κίμι, δηλαδή, μιας και ο Ρικιάρντο είχε μπει 1.5 γύρο) για να περάσουν εκ νέου στην soft γόμα από τη medium, με την Μερσέντες να κρατάει μέσα Μπότας- Χάμιλτον, στοχεύοντας στη νίκη.
Το Α.Α. έκατσε μέσα για 5 ολόκληρους γύρους (ορθή απόφαση, δεδομένης της σφοδρότητας του χτυπήματος του Έρικσον), αποχώρησε, όμως ούτε 2 περάσματα αργότερα ξαναμπήκε στην πίστα γιατί Γκροζιαν και Σάινθ αποφάσισαν να το γυρίσουν στα συγκρουόμενα και εγκατέλειψαν.
Οι συνεχείς παρουσίες του Αυτοκινήτου Ασφαλείας προφανώς και βοήθησαν την Μερσέντες που δεν είχε αλλάξει ελαστικά και, ως εκ τούτου, έφθειραν λιγότερο τη μέση γόμα τους, όμως η Σκουντερία δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη.
Η οποία θα είχε τη μορφή εκκωφαντικής κραυγής.
Μελωδικό «χλιμίντρισμα» από το Αλογάκι
Το Α.Α. αποχώρησε εκ νέου 8 γύρους πριν το τέλος και ξέσπασε αγωνιστική κόλαση: Μπότας- Φέτελ- Χάμιλτον- Κίμι και μετά οι δύο Ρεντ Μπουλ σχημάτισαν ένα πολύχρωμο αγωνιστικό τρενάκι, με όλους να βρίσκονται στην πίσω αεροτομή του μπροστινού τους.
4 περάσματα πριν το τέλος ο Φέτελ, όμως, μ’ ένα ασύλληπτο προσπέρασμα στον Μπότας πήρε την 1η θέση και χάθηκε στο βάθος, με τον Χάμιλτον να περνά και αυτός (κατόπιν συναίνεσης του team-mate του…) τον Φινλανδό.
Έναν γύρο αργότερα τον «άρπαξε» και ο ιπτάμενος Ράικονεν, ο οποίος αν δεν είχε την ποινή των 10 δευτερολέπτων θα μπορούσε να πάρει ακόμα και τη νίκη.
Το βάθρο δεν άλλαξε μέχρι το τέλος, με τον Φέτελ να παίρνει την 51η νίκη της καριέρας του και να δείχνει πως φέτος είναι έτοιμος να παλέψει μέχρι τέλους για τον τίτλο και, γιατί όχι, να τον κατακτήσει.
Ο 2ος Χάμιλτον περιόρισε όσο μπόρεσε τη ζημιά μετά την καταστροφή της εκκίνησης, ο Κίμι έβαλε σε σκέψεις του ανθρώπους της Φεράρι για την αντικατάστασή του από τον Λεκλέρκ (που σήμερα εγκατέλειψε άδοξα όταν οι μηχανικοί του δεν κούμπωσαν καλά τον μπροστά δεξιά τροχό κατά το πιτ) και ο Μπότας ήρθε- κάπως απογοητευτικά- 4ος.
Ρικιάρντο, Χούλκενμπεργκ, Οκόν, Αλόνσο (απίστευτα πράγματα και πάλι από τον τεράστιο Ισπανό με την προβληματική ΜακΛάρεν), Μάγκνουνσεν και Γκασλί συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα, από την οποία απουσίαζε ο Φερστάπεν που έκανε τετ α κε λίγο πριν το τέλος, έχασε πολύ χρόνο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Η Φεράρι και, πρωτίστως, ο Φέτελ απέδειξαν πως είναι και πάλι εδώ. Αυτή τη φορά, μάλιστα, δεν είναι αουτσάιντερ για τον τίτλο, αλλά άξιος αντίπαλος της Μερσέντες στη μάχη για τον τίτλο.
Αν δεν καταρρεύσει, όπως πέρυσι, μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, δείχνει ικανή να πάει μέχρι το τέλος του δρόμου και ν’ ανέβει για πρώτη φορά μετά το μακρινό 2007 στο θρόνο.
Το ίδιο το άθλημα μοιάζει να έχει ανάγκη την επιστροφή της Σκουντερία στην κορυφή, αλλά…
Αλλά, αλήθεια, τον Χάμιλτον τον ρώτησε κανείς;
sdna.gr
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
