Γνωρίστε τον Γιάννη Καζεπίδη…

Η παρουσίαση των προσώπων που απαρτίζουν το έμψυχο δυναμικό της ΠΑΕ Νίκη Βόλου συνεχίζεται, με τον Γιάννη Καζεπίδη να …συστήνεται με τον κόσμο της ομάδας.

Αναλυτικά:

Δεν έχει παίξει ποτέ ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Δεν ήταν ποτέ ο καθωσπρέπει κύριος, έχει εκρηκτικό χαρακτήρα και δε “μασάει” ποτέ τα λόγια του. Δε διαθέτει κάποιο τεράστιο οικονομικό κεφάλαιο. Κι όμως, ο Γιάννης Καζεπίδης, είναι ένας εκ των σημαντικότερων κρίκων στην αλυσίδα της διοικητικής ομάδας της ΠΑΕ Νίκη Βόλου 1924. Το πάθος του για τον αθλητισμό, η τεράστια αγάπη του για τη Νίκη και η εμπειρία του στον παραγοντισμό, μέσω του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου που λατρεύει, έχουν προσφέρει πολλά στους Αλέξη Παπακωνσταντίνου και Βασίλη Βενέτη. Και το κυριότερο έργο του; Το γεγονός ότι, όντας στην προσωπική του ζωή ένας άριστος οικογενειάρχης, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο να γίνει η φετινή ομάδα της Νίκης, μία μεγάλη, δυνατή κι αγαπημένη οικογένεια.

Ο Υπεύθυνος Εταιρικής και Κοινωνικής Ευθύνης της ομάδας μας μίλησε στο nikifc.gr για όλους και για όλα, μοιράζοντας επαίνους σε όλους όσοι συνέβαλαν στη φετινή προσπάθεια κι εκφράζοντας την αισιοδοξία του για το μέλλον.

Αναλυτικά:

– “Αθλητισμός”.

– “Αθλητισμός σημαίνει υγεία, κοινωνικότητα και ανταγωνισμός, σε θεμιτά πλαίσια, μεταξύ νεαρών ατόμων, αρχικά, και φτάνει σε επίπεδο πρωταθλητισμού, στην πορεία. Ο αθλητισμός, για μένα, ήταν αυτό που με έφερε κοντά στο σύλλογο που αγαπώ, στον Γυμναστικό Σύλλογο Βόλου “η Νίκη”. Με βοήθησε σε πολλά ακόμα πράγματα, γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και, γενικά, βελτιώθηκε κατά πολύ το επίπεδο ζωής μου”.

– “Νίκη Βόλου”.

“Για μένα, η Νίκη είναι κάτι πολύ σημαντικό, είμαι γόνος προσφύγων. Δεν είναι απλά ένα χαρτί νομικού προσώπου, δηλωμένο σε ένα Πρωτοδικείο, ώστε να αγωνίζονται κάποια τμήματα σε πρωταθλήματα. Η Νίκη Βόλου είναι ιδέα. Βρίσκομαι σε αυτόν τον σύλλογο από 14 ετών και ποτέ στη ζωή μου, από τότε, δεν έχω εγκαταλείψει τις δραστηριότητές του. Το να πω πως η Νίκη είναι οικογένειά μου, δε φτάνει. Κυλάει στο αίμα μου. Έχει χιλιάδες κόσμο που τη λατρεύει κι εύχομαι συνεχώς να προκόβει, για να τον δικαιώνει”.

– “ΠΑΕ Νίκη Βόλου 1924”.

“Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον κ. Βενέτη, τον Αντιπρόεδρο και μου ζήτησε να ενσωματωθώ στη διοικητική ομάδα της ΠΑΕ, σαν ένα άτομο που θα μπορεί να μεταλαμπαδεύει το νικιώτικο αίσθημα, σε όλα τα επίπεδα. Ήμουν πολύ διστακτικός στην αρχή, όχι όσον αφορά την αποδοχή της πρότασης, αλλά σχετικά με το ότι είναι πολύ δύσκολο κάποιος να μπαίνει σε μία κοινωνική ομάδα ξαφνικά και να πρέπει να προσαρμοστεί γρήγορα. Υπομονετικά, πάλεψα από την πίσω γραμμή και αυτό που παρατήρησα είναι πως όλοι οι συνεργάτες μου πάλευαν για την ομάδα, δεν είχαν διαφορές μεταξύ τους, δεν είχε κανένας το “εγώ” του ψηλότερα, πράγμα που για μένα είναι απαγορευτικό. Υπήρχε κοινός στόχος, ο στόχος της ομάδας και αυτό με έκανε να πιστεύω πως, αργά ή γρήγορα, θα βρούμε το δρόμο μας.

Γνώρισα αξιόλογα άτομα. Τον Στάικο Βεργέτη, ο οποίος διαθέτει όλα τα αγαθά ενός καλού ανθρώπου, πρώτα απ’ όλα. Αλληλέγγυος και δίκαιος. Ήταν χρέος μου να επιχειρήσω να προσαρμοστεί, όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην κουλτούρα μας, και το έπραξα. Εδώ βρήκε σπουδαίους συνεργάτες, τον Κώστα Γρηγοριάδη, έναν παιδικό μου φίλο, ο οποίος υπηρετεί χρόνια τον σύλλογο κι έχει δώσει τις εξετάσεις του και το Νίκο τον Αθανασιάδη, ένα ταλαντούχο παιδί που προσπαθεί πολύ στη δουλειά του κι έχει τεχνογνωσία. Γνώρισα τον Βασίλη τον Πανόπουλο, ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν κάποτε σπουδαίος ποδοσφαιριστής, έχει γνώση του αντικειμένου και διαπίστωσα, κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μου μαζί του, πως είναι και τέλειος διαχειριστής προσωπικοτήτων, είναι η “ήρεμη δύναμη” της ΠΑΕ. Γνώρισα τον “Μανόλο”, τη “μάνα του λόχου”, ο άνθρωπος που φέρεται στους ποδοσφαιριστές ως πατέρας κι είναι άψογος επαγγελματίας, απαραίτητος. Γνώρισα τον Ρήγα Στύλα, τον τεχνικό διευθυντή, νέος στη δουλειά του, είχε πετυχημένο έργο, τη χρονιά που φεύγει, κι εύχομαι να βρει το δρόμο του, μέσω της ομάδας μας. Είναι ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος, το απέδειξε, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, όταν δεν εγκατέλειψε ούτε μία μέρα τους ξένους ποδοσφαιριστές που έμειναν στο Βόλο”.

– “Αλέξης Παπακωνσταντίνου”.

– “Τον Αλέξη τον γνωρίζω λίγο, αλλά πολλά μπορεί να καταλάβει κάποιος γι’ αυτόν, από πολύ νωρίς. Είναι ο βασικός χρηματοδότης της φετινής προσπάθειας, ποτέ δεν τον άκουσα να παραπονιέται για τα έξοδα που δημιουργήθηκαν μέσα στη χρονιά, είναι πάντα συνεπής, γι’ αυτό και το έργο όλων στην ΠΑΕ γίνεται πιο εύκολο. Είναι ταπεινός, ακούει και, πολλές φορές, υλοποιεί, τη γνώμη όλων στο Δ.Σ., ακόμα και ανθρώπων, όπως εγώ, που δεν προσφέρω οικονομικά στην ομάδα. Είναι ένας φοβερός άνθρωπος, που τον εκτιμώ πολύ”.

– “Βασίλης Βενέτης”.

– “Είναι η “προίκα” της Νίκης Βόλου. 24 ώρες το 24ωρο σκέφτεται και δρά, σε σχέση με αυτήν την ομάδα. Είναι ένας άνθρωπος με τεχνογνωσία, επίπεδο και μόρφωση. Μέσω αυτών, μπορεί να διεκδικήσει πράγματα, μπορεί να προσφέρει για το καλό της ομάδας. Είναι, επαναλαμβάνω, “προίκα” για τη Νίκη”.

– “Ρόστερ Νίκης Βόλου 2019-2020”.

– “Δεν μπορώ να μιλήσω για τακτικά θέματα, δεν είμαι ο αρμόδιος να το πράξω. Είδα ποιοτικά παιδιά, τα οποία ανταπεξήλθαν στις δυσκολίες της φετινής χρονιάς. Όλοι οι ποδοσφαιριστές έβγαλαν τον καλό τους εαυτό, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει τα παραπάνω “γρανάζια”, το τεχνικό τιμ και η διοίκηση, να παρέχουν στα παιδιά ασφάλεια, πράγμα που νομίζω πως έγινε φέτος”.

– “Οικογένεια”.

– “Η οικογένεια είναι ο προορισμός του κάθε ανθρώπου. Αγαπούσα, από πολύ μικρός, τα παιδιά και σε αυτό συνέβαλε και ο σύλλογος που αγαπώ, καθώς διετέλεσα επτά χρόνια προπονητής νεαρών αθλητών στο τμήμα μπάσκετ της Νίκης. Γνώρισα, λοιπόν, έναν καταπληκτικό άνθρωπο στη ζωή μου, τη Ρένα την Τριανταφυλλοπούλου, κόρη του πρώτου προέδρου του Ομίλου Φιλάθλων Νίκης, του Χρήστου Τριανταφυλλόπουλου, και μαζί του έκανα μία πανέμορφη οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Όλοι καταλαβαίνουν το πάθος μου για τη Νίκη κι έχω το ελεύθερο από αυτούς να δραστηριοποιούμαι και να αγωνίζομαι, μέχρι σήμερα, γι’ αυτήν. Η οικογένεια είναι το “Α” και το “Ω” για μένα και πιστεύω πως όλοι πρέπει να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο”.

– “Στόχοι – μηνύματα”.

– “Προσωπικός στόχος, για μένα, μέσα στην ομάδα, δεν υπάρχει. Αυτό που θέλω κι ονειρεύομαι είναι να προκόψει αυτή η ομάδα, για να δικαιωθεί αυτός ο καταπληκτικός λαός που την ακολουθεί. Η φετινή διοίκηση δεν είναι σαν τις άλλες διοικήσεις που ακούω στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με “μπροστινούς” προέδρους. Απαρτίζεται από μία οικογένεια, η οποία έχει οικονομική επιφάνεια, απαρτίζεται από μέλη καταξιωμένα στο χώρο της εργασίας τους. Πρόεδρος στο Δ.Σ. της ΠΑΕ είναι ο πατέρας του Αλέξη, ο Νίκος Παπακωνσταντίνου, όλοι γνωρίζουμε το ποιόν του, είναι διπλωμάτης και ποτέ δε θα ρίσκαρε να επωμιστεί μία μεγάλη οικονομική ζημία του παιδιού του. Ο Αλέξης είναι χρηματιστής, διαχειρίζεται οικονομικά δεδομένα τεράστιων εταιριών, δε θα ρίσκαρε την καριέρα του και τις επαγγελματικές του δραστηριότητες. Ο Βασίλης ο Βενέτης είναι γνωστός στην κοινωνία του Βόλου για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες και δε θα έπαιζε “κορόνα-γράμματα” το όνομά του. Αυτό με κάνει, εμένα προσωπικά, πιο υπεύθυνο και πρέπει να κάνει και τον κόσμο. Πρέπει να λειτουργήσει το τρίπτυχο “διοίκηση-παίκτες-κόσμος”. Ο κόσμος είναι έτοιμος, είναι πρόθυμος, είδε τη φετινή προσπάθεια και τον περιμένουμε σύσσωμο δίπλα μας, προκειμένου να πάμε μπροστά την ομάδα. Δεν πρέπει “να κοιτάζουμε στο παντελόνι” κάποιον και να επαναπαυόμαστε. Πρέπει να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους που “ματώνουν”, να τους στηρίζουμε, ώστε να μην τους κουράζουμε και να μείνουν για πολλά χρόνια ακόμα εδώ”.