Tα “τρελά” παιδικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ο Σουηδός στράικερ φιλοξενήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή των ΗΠΑ και μίλησε για τη νεαρή του ηλικία. Για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε, για τα ποδήλατα που έκλεβε για να πάει στην προπόνηση και για τη φορά που το έσκασε από την αστυνομία οδηγώντας porsche την οποία αγόρασε με δανεικά.
Ο επιθετικός των Los Angeles Galaxy ανέφερε στο ESPN: “Ο πατέρας μου δούλευε στην οικοδομή. Δεν τον έβλεπα πολύ, καθώς δούλευε για να φέρνει χρήματα. Πήγαινα για φαγητό στη μητέρα μου, η οποία έλεγε ότι έτρωγα για τέσσερα άτομα. Στο ψυγείο του πατέρα μου θα έβρισκες μπύρα, γάλα και βούτυρο και ψωμί. Αυτό ήταν το πρωινό, το μεσημεριανό και το βραδινό μου όταν έμενα με τον πατέρα μου. Έκανε ό,τι μπορούσε, όμως για να μεγαλώσει. Από εκεί που προέρχομαι, έπρεπε να είσαι σκληρός για να επιβιώσεις. Ήταν… ζόρικη γειτονιά. Πολλοί το έλεγαν γκέτο, για εμένα ήταν παράδεισος. Ήμουν ο εαυτός μου, ήταν το σπίτι μου. Τα είχα όλα, ήμουν ελεύθερος. Έβγαινα έξω όποτε ήθελα. Παίζαμε μπάσκετ, ποδόσφαιρο. Εκεί κανείς δεν σε έκρινε για το αν έχεις ή όχι λεφτά, ούτε για το πώς ήταν τα μαλλιά μου”.
– Ήσουν καλός στο να κλέβεις ποδήλατα;
“Ναι. Πολύ καλός. Ακόμα είμαι. Ο πατέρας μου δούλευε, τα οικονομικά μας δεν ήταν καλά. Έπρεπε να διανύσω δέκα χιλιόμετρα για να πάω στην προπόνηση. Άλλες φορές περπατούσα, άλλες έκανα τζόκινγκ ή έτρεχα. Έλεγα ότι χρειάζομαι ποδήλατο, αλλά ο πατέρας μου δεν είχε λεφτά. Έτσι, έβγαινα στο δρόμο και κοιτούσα πώς θα κλέψω ένα με την πρώτη ευκαιρία. Όταν με έπιασαν, τους έλεγα ότι δεν το έκλεψα, απλά το δανείστηκα”.
– Αν γύριζες το χρόνο πίσω, τι συμβουλές θα έδινες στον 18χρονο Ζλάταν;
“Καμία, ήταν τέλειος. Είδατε τι έγινε, πώς εξελίχθηκε. Ήμουν τρελός, όπως ακριβώς ήθελα να είναι”.
– Ποια ήταν η πιο τρελή σου πράξη;
“Στα 18-19 μου… Το πρώτο πράγμα που ήθελαν τα παιδιά της ηλικίας μου στη γειτονιά μου, ήταν να έχω καλό αυτοκίνητο. Έτσι πήρα μια Porsche turbo με χρήματα που δεν είχα. Δανείστηκα για να το αγοράσω. Οδηγούσα γρήγορα γιατί μου αρέσει η αδρεναλίνη και ξαφνικά τότε η αστυνομία άρχισε να με καταδιώκει. Οπότε σας ρωτάω: Νομίζετε ότι σταμάτησα ή όχι; Δεν σταμάτησα.
Οδηγούσα, οδηγούσα μέχρι που βρήκα ένα τούνελ κάτω από τον αυτοκινητόδρομο και περίμενα εκεί. Αυτοί συνέχισαν. Δεν λέω ότι αυτό που έκανα ήταν καλό, ότι είναι θετικό, αλλά είναι η αδρεναλίνη που έψαχνα κάποιες φορές. Ηταν φυσιολογικό για τον τόπο καταγωγής μου. Δεν είναι κάτι λογικό, αλλά μου λείπουν αυτές οι στιγμές γιατί μου αρέσει να ζω στα όρια.
Δεν θέλω να σταματάω στο φανάρι που έχει ανάψει κόκκινο. Μερικές φορές πρέπει να… περάσουμε. Δεν θα ξεχάσω από που προέρχομαι”.
– Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν επέτρεψαν στον Ζλάταν να καθίσει για φαγητό σε ένα ρεστοράν; Ή αν έτυχε τώρα στο Λος Άντζελες επειδή μπορεί να μην σε ξέρουν…
“Μέχρι τώρα δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Αν συμβεί, θα αγοράσω το εστιατόριο και θα το κάνω πάρκινγκ”.
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
