Ψύχραιμος και με θεατρικό τρόπο ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος προσπάθησε να δικαιολογήσει τη δολοφονία της Καρολάιν στο δικαστήριο.
Ο Κατηγορούμενος προσπάθησε να πείσει κατά τη διάρκεια της απολογίας του ότι για ελάχιστα λεπτά έχασε τον έλεγχο και προκλήθηκε χάος στο μυαλό του.
Είχε προηγηθεί ένας καυγάς του ζευγαριού, όπως είπε, επειδή πήγε να πέσει το μωρό από τον καναπέ στο σαλόνι.
Κατηγορούμενος: «Με ρώτησε “Γιατί έκλαψε;”». «Δεν έπεσε της είπα», δώσ’τη μου να την ηρεμήσω μου είπε.
Πρόεδρος. Είχε ένταση;
Κατηγορούμενος: Μετά είχε ένταση, μου λέει μη μου τη δώσεις και ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο. Αυτό έγινε κατά τις 22:30 και πριν τις 23:30. Είναι πρόδρομος ενός ξεσπάσματος, τα είχα ξαναζήσει. Αυτό το περιστατικό μπορεί μετά από μια ώρα-δυο θα ηρεμούσαμε, το είχαμε ξαναζήσει. Ήμασταν μαζί.
Πρόεδρος: Ναι, αλλά με προβλήματα. Περιμένατε να συνηθίσει ο ένας τον άλλον;
Κατηγορούμενος: Περάσαμε πάρα πολλά μαζί. Δεν υπήρχε άνθρωπος στη ζωή μου και δεν θα ξαναυπάρξει, γιατί η Καρολάιν είναι αναντικατάστατη που να έχω τέτοια ταύτιση απόψεων. Μου ήρθαν δυο μηνύματα, το ένα you are stupid, το είδα σαν ειδοποίηση. Το αγνόησα. Δεν είναι βρίσιμο.
Πρόεδρος. Είναι.
Κατηγορούμενος: Δεν το παρεξήγησα, δεν το έλαβα υπ’όψιν. Μου είπε μετά σε άλλο μήνυμα, “μην μου φέρεις τη μικρούλα”. Το ένιωσα σαν να ήθελε να με πληγώσει. Επειδή το κράτησα εγώ πριν το παιδί. Δεν της απάντησα στα μηνύματα για να μην πυροδοτήσω ένταση. Περίμενα και οι σκέψεις μου είναι ότι είναι ένα μήνυμα που θα με ταλαιπωρήσει, αλλά μετά από λίγο θα μου έλεγε να ανεβώ επάνω ή να της πάω το παιδί. Ήξερε ότι είχα να ξυπνήσω στις 06:30 για να πετάξω. Μετά τις 12 τα μεσάνυχτα ανέβηκα, σκέφτηκα ότι θα της είχε περάσει.Πήγα να ξαπλώσουμε, αρνήθηκε. Δεν θυμάμαι τι μου είπε, δεν είχε σημασία.
Πρόεδρος. Έχει σημασία τι σας είπε.
Κατηγορούμενος: Το μόνο άσχημο σχόλιο το είχε κάνει πριν, όταν ανέβαινε τις σκάλες που είπε “δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δυο”, αλλά ήξερα ότι δεν το εννοεί.
Όταν ανέβηκα μου είπε “αφήστε με ήσυχη”
Κατηγορούμενος: Με τη μικρή ανέβηκα άλλες δύο φορές. Γύρω στη μία και μισή ανέβηκα τρίτη φορά. Στο ενδιάμεσο καθόμουν με τη μικρούλα στον καναπέ.
Πρόεδρος. Κοιμόταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν ξαπλωμένη, μου φάνηκε ότι ηρεμεί και πως μας κατάλαβε. Άφησα τη μπεμπούλα. Είτε λαγοκοιμόταν είτε κοιμόταν ήταν ήρεμη. Εμένα με ένοιαζε να κοιμηθεί η μικρούλα. Πήγα να ανέβω στο κρεβάτι και αυτό την εξόργισε σε μεγάλο βαθμό επειδή ό,τι μου έλεγε να μην κάνω το έκανα.
Πρόεδρος: τι έγινε μετά; Άρχισε να μου φωνάζει δυνατά, τις βρισιές δεν τις θυμάμαι δεν έχουν για μένα σημασία. Δεν μπορώ να πω κάτι κακό γι αυτήν. Ήταν μια κλασική στιγμή έξαρσης με τον θυμό εκτός ελέγχου, με έστειλε στο διάολο, φύγετε έλεγε, κόψτε το λαιμό σας, φύγετε δεν σας θέλω εδώ. Αυτό ίσως να κράτησε το πολύ πέντε λεπτά. Ήταν ένα σύντομο περιστατικό.
Πρόεδρος. Βγήκε από το δωμάτιο;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι
Πρόεδρος: Ναι αλλά φαίνεται να έχει έντονους παλμούς και διανύει 141 μέτρα.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Από το δωμάτιο δεν βγήκε. Σήκωσε μόνο τον κορμό της και φώναζε. Πάνω στην έξαρσή της φώναξε και στο παιδί «τι θες κι εσύ», επειδή το παιδί ξύπνησε. Την απώθησε, δεν τη χτύπησε. Τις εξάρσεις της τις είχα αποδεχτεί. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια έκρηξη πήρε η μπάλα και τη μικρή. Το παιδί τρόμαξε.
Πρόεδρος. Νιώσατε να απειλείται από τη μητέρα του;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, είναι μια υπέροχη μητέρα. Μέσα στην έκρηξη δεν ξέρω αν θόλωσε τόσο, εάν άθελά της θα έκανε κακό στη μικρή.
Πρόεδρος.τι σκεφτήκατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν η πρώτη φορά που αφορούσε και κάποιον άλλον, τη μπεμπούλα. Σκέφτομαι εάν είναι τόσο πολύ εκτός ελέγχου. Έχει θολώσει σε τέτοιο σημείο να μην θέλει το παιδί.
Πρόεδρος. Τι πέρασε από το μυαλό σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ότι σε μία έκρηξή της έκανε άθελά της κακό στο παιδί. Με διέλυσε ότι είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο.
Πρόεδρος. Στην απολογία σας στους αστυνομικούς είπατε ότι δεν δώσατε σημασία.
-φοβήθηκα πάρα πολύ από το συμβάν για τη μικρή. Έφυγα, γιατί δεν είχε νόημα, δεν μπορώ να ελέγξω, να προβλέψω την επόμενη κίνησή της. Οι εντάσεις και οι εκρήξεις εκτός από εμένα που το είχα συνηθίσει πάνε και στη μικρή.
Πρόεδρος.Νιώσατε ότι εν τη απουσία σας θα κινδύνευε το μωρό;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Σκέφτηκα ότι εάν έγινε μια φορά μπορεί να ξαναγίνει. Αυτό που έλεγα στον εαυτό μου για τις εκρήξεις της είναι ότι 2-3 ώρες δεν ελέγχει τον εαυτό της.
Πρόεδρος. Το παιδί υπήρξε ποτέ αιτία έκρηξης;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όχι, ποτέ.
Πρόεδρος. Εσείς θεωρείτε ότι όταν απουσιάζετε από το σπίτι θα υπήρχε κίνδυνος για το παιδί; Έρχεστε σε αντίφαση. Ή ήταν υπέροχη ή δεν ήταν.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Εγώ θεωρώ ότι εκείνη τη στιγμή δεν είναι ο εαυτός της. Δεν είναι βίαιη, αλλά έχει χτυπήσει 50 φορές το σύζυγό της.
Πρόεδρος. Και οι δύο είχατε μια εικόνα μη πραγματική ο ένας για τον άλλον, αυτό καταλαβαίνω.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν αποκλείω να την έχω εξιδανικεύσει λόγω της αγάπης μου για αυτήν. Έτσι νιώθω…
Πρόεδρος. Τι κάνατε την κρίσιμη στιγμή;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Προσπάθησα να ηρεμήσω τη Λυδία. Ήταν στην αγκαλιά μου. Αυτό που με εξόργιζε δεν ήταν το συμβάν.
Πρόεδρος.Μέχρι τις 4 ανέβηκα ξανά, δεν θυμάμαι την ώρα.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Κατάλαβες τι έκανες; τη ρώτησα. Έχασα την υπομονή μου. Το μόνο που ήθελα να ακούσω ήταν “δεν το εννούσα”, ένα “συγγνώμη”, αλλάίσως ήταν πολύ νωρίς. Βρίσκομαι στο σαλόνι. Σκέφτομαι όσα συνέβησαν, ότι πρέπει να το λύσουμε. Είναι ένα χάος.
Πρόεδρος. Το θέμα σας ήταν ότι είναι επικίνδυνη ή ότι κάτι πρέπει να κάνετε με το παιδί και το πρωινό σας ξύπνημα για δουλειά;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Και τα δύο.
Πρόεδρος. Έγινε κάτι άλλο μέχρι τις 4 παρά; Τι σκεφτόσασταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Να ηρεμήσω και να πάω επάνω και όπως τις άλλες φορές την επόμενη ημέρα να ηρεμήσουμε.
Πρόεδρος. Είχατε πάει ξανά πριν επάνω.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορούσα να αφήσω τη μικρή μόνη κάτω και να φύγω για δουλειά χωρίς να το ξέρει η μητέρα της. Το να την αφήσω στα κρυφά δίπλα της και να φύγω δεν το θεώρησα σωστή λύση.
Πρόεδρος. Άρα θεωρήσατε σωστό να κάνετε ακόμα μια προσπάθεια;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Οι ώρες είναι συγκεχυμένες στο μυαλό μου. Ανεβαίνω για μια προσπάθεια να γίνει μια προσπάθεια για μια φυσιολογική και ώριμη λύση. Μια “συγγνώμη”, μια αγκαλιά και να λήξει.
Πρόεδρος. Κοιμόταν;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Όπως και πριν, ξαπλωμένη με κλειστά μάτια. Στο άνοιγμα της πόρτας δεν αντέδρασε. Το κατάλαβε όταν έκατσα δίπλα της.
Κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Θέλησα να την πάρω αγκαλιά, μια συγγνώμη, όχι να την ακούσω, να την καταλάβω.
Ξάπλωσα και πήγα να την πάρω αγκαλιά. Πήγε να τιναχτεί απότομα, είχε αντίδραση. Με απωθούσε με το αριστερό χέρι. Δεν ήταν θετική να τα βρούμε. Μου είπε “φύγε”.
Πρόεδρος. Πώς αντιδράσατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Άφησα την ώρα να περάσει να ηρεμήσει. Ήμουν μέσα στα νεύρα και τη θολούρα. Όταν άρχισε να τινάζεται σκέφτηκα θα ξαπλώσω δίπλα της και θα μου φύγουν όλα. Αν είχε γίνει άλλη στιγμή, θα έφευγα.
Πρόεδρος. Είδατε την ίδια συμπεριφορά.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το είχα ως πιο πιθανό να συμβεί.
Πρόεδρος. Ήταν τόσο σημαντικό να βρεθεί λύση εκείνη την ώρα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η πιο σωστή λύση ήταν να ακούσω μια συγγνώμη, να λήξει το πρόβλημα και η μικρή να κοιμηθεί με τη μαμά της. Γύρισε με κοίταξε και μου είπε “φύγε”. Της είπα αγάπη μου να κοιμηθούμε μαζί.
Πρόεδρος.το αγάπη μου δείχνει συγκατάβαση
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: έτσι την αποκαλούσα πάντα. Έκανε απότομες κινήσεις. Γύρισα να την αγκαλιάσω με το αριστερό μου χέρι.
Πρόεδρος. Ανεβήκατε στο σώμα της;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: προσπαθούσα να την αγκαλιάσω, σωστά.
Πρόεδρος. Ήταν μπρούμυτα ή ανάσκελα;
-Στο πλάι. Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μην ψάχνετε λογική, ήθελα να πω μην χτυπιέσαι, χτύπησες τη μικρή. Ήταν ένα κράμα από θυμό, θλίψη, απογοήτευση. Ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμά της άθελά της αφορούσε και το παιδί. Ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα, έχασα τον έλεγχο. Την αγκαλιάζω και κινούμαι πάνω της. Ήθελα να ηρεμήσει και να με ακούσει.
Πρόεδρος. Αν θέλατε να ηρεμήσει δεν θα το κάνατε αυτό.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ναι, ήταν η εξαίρεση.
Πρόεδρος. Ναι, αλλά η εξαίρεση που της αφαίρεσε τη ζωή.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Έχει ξεχειλίσει το συναίσθημα.
Πρόεδρος. Αλλά το ελέγχετε, άλλες τρεις φορές ανεβήκατε.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει με μια συγγνώμη. Δεν θα βρω λογική.
Πρόεδρος. Μέχρι τις 4 το ελέγχετε. Τι το κατέστησε ανεξέλεγτο;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: ίσως να έφτασα στα όριά μου και θα μετανιώνω ένα εκατομμύριο φορές. Αντί να συμβεί κάτι θετικό από μέρους της δεν άλλαξε τίποτα
Πρόεδρος. Δλδ διαψεύστηκε η προσδοκία σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: ναι ν λήξει το συμβάν Έμεινα πάνω της 4-5 λεπτά ώστε να μην μπορεί να με χτυπήσει. Σε παρακαλώ ηρέμησε… μετά ένα χάος. Την πίεσα στο μαξιλάρι. Πήρα το μαξιλάρι. Μου φώναζε.
Πρόεδρος. Μπορούσε να φωνάξει;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μπορούσε, σήκω παράτα με φύγε δεν θέλω να πω άλλα. Ηλίθιε ή άει… δεν θέλω να τα πω.
Πρόεδρος. Ποιος ήταν ο σκοπός σας; Να την ηρεμήσετε;
Δυστυχώς δεν θα το συγχωρέσω ούτε θα το εξηγήσω ποτε.
Πρόεδρος. Έκανε κάτι το θύμα;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Μετά από το πρώτο κομμάτι είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου, μα με βρίζει, δεν υπάρχει λογική
Πρόεδρος. Δεν σκεφτήκατε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορώ να το εκλογικεύσω. Θα είναι για πάντα παρούσα στη ζωή μου.
Πρόεδρος. Δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας για την κοπέλα; Είχατε τη ζωή της στα χέρια σας. Το παιδί σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Δεν σκεφτόμουν με καθαρό μυαλό. Δεν βγάζει και σε μένα λογική. Όλο είναι ξεκάθαρο λάθος.
Πρόεδρος. Δλδ σε αυτά τα πέντε λεπτά δεν σκεφτήκατε το παιδί σας και την αγάπη σας;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήταν και θα ήταν για πάντα το παιδί στη ζωή μας. Δεν υπήρχε σενάριο να μην υπάρχει η μάνα της στη ζωή.
Πρόεδρος. Την ώρα που ξεψυχούσε δεν το σκεφτήκατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: υπήρχε περίπτωση με λογική να το σκεφτώ αυτό; Όχι.
Πρόεδρος. Έπρέπε να το σκεφτείτε, γιατί δεν συνέβη; Οδηγείτε τη μάνα του παιδιού σας στο θάνατο. Τι σκεφτόσασταν και σας απέκλεισε τη λογική;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ότι είχε προηγηθεί. Τα συσωρευμένα εκείνης της ημέρας.
Πρόεδρος. Δλδ τα θεωρείτε τόσο σπουδαία για να σας οδηγήσουν σε αυτές τις πράξεις.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Σας λέω ακριβώς ό,τι έγινε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχω ευθύνη. Έχω κάνει πολλά λάθη. Θεώρησα ότι έχει λιποθυμήσει.
Πρόεδρος. Μας φέρατε ένα σωρό διπλώματα από σεμινάρια πρώτων βοηθειών. Δεν μπορούσατε να καταλάβετε τι είχε συμβεί;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Θεώρησα ότι έχασε τις αισθήσεις της. Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι εύχομαι να είναι λιπόθυμη. Όταν τη γύρισα στο πρόσωπο και την είδα προφίλ κατάλαβα ότι είναι νεκρή. Είναι θολές οι εικόνες.
Πρόεδρος. Είμαι σίγουρη ότι το βλέπετε ξεκάθαρα τώρα μπροστά σας και σας κυνηγάει.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είδα ανοιχτά τα μάτια της.
Πρόεδρος. Πώς αντιδράσατε;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Άρχισα να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά μου. Οι επόμενες στιγμές είναι εξίσου χαοτικές με το μαξιλάρι. Περπατάω πάνω – κάτω σε πλήρη σύγχυση και διάλυση. Τσέκαρα ότι το παιδί κοιμάται στον καναπέ και έτρεξα ξανά επάνω. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω.
Πρόεδρος. Πότε άρχισε να λειτουργεί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης;
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Ήμουν πολλή ώρα στην ίδια κατάσταση. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πώς άφησα να συμβεί αυτό το πράγμα;
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
