Νταβέλης: «Η άνοδος για την ΑΕΛ είναι αυτονόητος στόχος»

Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΛ, Αχιλλέας Νταβέλης, μίλησε στο gazzetta για όλα όσα αφορούν τους «βυσσινί».

Μεταξύ άλλων μίλησε για την απόφαση να αγοράσει την ομάδα, για το αν φοβήθηκε πως θα χαλούσε η συμφωνία με τον Αλέξη Κούγια, για το τι σημαίνει για τον ίδιο η ΑΕΛ αλλά και για τα σχέδιά του για την επόμενη μέρα.

Πρόεδρε, ας ξεκινήσουμε με το αυτονόητο. Πότε πάρθηκε η απόφαση να κινηθείτε για την αγορά της ΑΕΛ;

«Η απόφαση του κυρίου Κούγια να πουλήσει την ΑΕΛ ήταν ένα μήνα πριν την εκπνοή της προθεσμίας, δηλαδή 28 Ιουνίου με dead line τις 28 Ιουλίου. Εκεί λοιπόν, στις αρχές Ιουνίου, άρχισε να διαμορφώνεται μια άποψη περί πιθανής εμπλοκής δικής μου στην όλη διαδικασία της αγοραπωλησίας. Δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Τολμώ να πω πως ήταν ένα εσωτερικό κάλεσμα. Για έναν άνθρωπο ο οποίος έπαιζε και παρακολουθούσε ποδόσφαιρο από μικρός αλλά ουδέποτε είχε έμμεση ή άμεση εμπλοκή με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα ούτε με την ιδιότητα του επιχειρηματία, ούτε με την όποια θεσμική ιδιότητα μέχρι σήμερα έχω υπηρετήσει. Ως εκ τούτου υπήρξε μια τηλεφωνική επικοινωνία για πρώτη φορά με τον κύριο Κούγια στις 6 Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα και ημέρα Παρασκευή στις 10 Ιουνίου κάναμε στις 8 το πρωί, θυμάμαι χαρακτηριστικά τα δεδομένα, κάναμε την πρώτη μας επαφή βολιδοσκόπησης για την δυνατότητα αγοραπωλησίας στα γραφεία του. Αυτά ήταν έτσι τα πρώτα δρώμενα σαν χρονολόγιο και σαν ένα εσωτερικό κάλεσμα θα έλεγα».

Δηλαδή δεν σας είχε περάσει ποτέ πριν από το μυαλό η πιθανότητα να αγοράσετε την ΑΕΛ;

«Όχι, ουδέποτε. Και είχε μάλιστα παγιωθεί μια αντίληψη στη Λάρισα, παρά τα γνωστά, αρκετά προβλήματα, ότι η πιθανότητα να πουλήσει τις μετοχές του ο Αλέξης Κούγιας δεν ήταν κάτι αναμενόμενο. Παρότι επαναλαμβάνω υπήρχε ένα όχι ευχάριστο κλίμα και μια συσσώρευση πολλών προβλημάτων, τα οποία τώρα βιώνουμε εκ’ των έσω».

Όταν τελικά ξεκίνησαν οι επαφές, περιμένατε πως θα ευοδωθεί όλη αυτή η προσπάθεια ή στο πίσω μέρος του μυαλού σας υπήρχε το “ξεκινάω αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να προχωρήσει”;

«Υπήρξαν πάρα πολλά προβλήματα, η διαδικασία χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί μέσα σε ένα πιεσμένο χρονοδιάγραμμα από τον ίδιο. Χρειάστηκαν 22 μέρες, αλλά στο διάστημα αυτό είχα πάντα μια εσωτερική πίστη πως εφόσον έχω λάβει την απόφαση να προχωρήσω, θα πρέπει με κάθε τρόπο να ευοδωθεί όλη η διαδικασία».

Υπήρξε κάποιο παραπάνω άγχος σε μια φάση που φάνηκε να κολλάει; Αναφερόμαστε στις ανακοινώσεις που βγήκαν από τον κύριο Κούγια με αφορμή ένα βίντεο.

«Υπήρξε μια αμφισβήτηση από την πλευρά του ιδίου, όπως και δημόσια έχω δηλώσει, ο Αλέξης Κούγιας είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, αλλά στο τέλος να υπενθυμίσω τις δικές του δηλώσεις όταν βγήκαμε από το συμβολαιογραφείο. Ότι εν τέλει δεν είχε να κάνει με την αμφισβήτηση στο πρόσωπό μου, αλλά με την πραγματική επιθυμία του ιδίου αν θα πρέπει να πουλήσει ή να κρατήσει την ΠΑΕ. Και όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ίδιος, “τη στιγμή που εγώ δεν ήμουν σίγουρος αν θέλω να πουλήσω και να φύγω, ένα αόρατο χέρι και ο Νταβέλης με κρατούσαν και με γύριζαν πίσω”. Είναι οι δικές του δηλώσεις αυτές, δεν είναι δικές μου. Όταν δεν θέλεις, ψάχνεις μια δικαιολογία και προς τιμήν του ο ίδιος είπε πως έψαχνε αυτή την δικαιολογία να μην πουλήσει».

Η αλήθεια είναι πως η πώληση έγινε εξαιρετικά γρήγορα. Μέσα σε 20 μέρες δεν αγοράζεις ψιλικατζίδικο όχι μια ΠΑΕ…

«Με βάση το χρονοδιάγραμμα που ο ίδιος έθεσε, γρήγορα δεν έγινε, αλλά με χρόνους επιχειρηματικούς, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου. Ήταν μια πώληση fast track. Δεν υπήρχαν όμως και περιθώρια, λαμβάνοντας υπόψιν πως μέσα στο θέρος θα πρέπει να δρομολογηθεί η επίλυση μια σωρείας θεμάτων για να μπορέσει η ομάδα να προχωρήσει και να ετοιμαστεί με αξιοπρέπεια. Όπως και συμβαίνει ευτυχώς στην παρούσα φάση».

Ποιοι είναι οι στόχοι σας για την ΑΕΛ;

«Έχω πει δημόσια και άλλες φορές, πως πολλές φορές τους στόχους δεν τους θέτεις εσύ, αλλά η ίδια η ιστορία. Η ΑΕΛ είναι καταδικασμένη ως ομάδα να πρωταγωνιστεί. Για το θρύλο και την ιστορία της η κατηγορία που παίζει αυτή την στιγμή θα μπορούσες να πεις πως είναι μια κατηγορία που την αδικεί. Άρα η άνοδος για την ομάδα είναι ένας αυτονόητος στόχος. Είναι αυτοσκοπός. Παρ όλα αυτά έχουμε πλήρη συναίσθηση ότι παίζουμε σε μια πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη κατηγορία την Super League 2».

Πιο δύσκολη και από την Super League 1…

«Ισχύει. Στην δική μου ανάλυση παρότι δεν είμαι ειδήμων, το να ξεπεραστεί ο κάβος της Super League 2, ως στόχος μπορεί να είναι πιο δύσκολος από το να κάνεις μια καλή πορεία στην Super League 1. Έχουμε επίγνωση, έχουμε προσηλωθεί πάνω σε αυτόν τον στόχο. Δεν κάνουμε δηλώσεις ανόδου, αλλά μιας και το ρωτάτε η ιστορία της ΑΕΛ σε οδηγεί ως αυτοσκοπός στην άνοδο και προφανώς γι’ αυτό θα παλέψουμε».

Και οι μακρινοί στόχοι; Αποφασίσετε να εμπλακείτε διοικητικά σε μια μεγάλη ομάδα. Οταν το κάνατε ποια ήταν τα όνειρά σας για την ΑΕΛ;

«Ως φίλαθλος μπορείς να θέλεις να φτάσεις εκεί που μπορεί να φανταστεί ο κάθε φίλαθλος. Ρεαλιστικά η δεκαετία του ’80 δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Παρ όλα αυτά στη ζωή ποτέ δεν μπορείς να πεις ποτέ, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, τα όρια ο καθένας τα βάζει μόνος του. Δεν μπορώ να προσδιορίσω και να αποκλείσω τίποτα. Υπάρχουν φιλοδοξίες, υπάρχουν στόχοι για την ομάδα, υπάρχει όμως και προσήλωση στην πραγματικότητα. Για εμάς ιδανικό θα ήταν η ΑΕΛ να ανέβει κατηγορία και να μπορεί στην μεγάλη κατηγορία να έχει μια αξιοπρεπή θέση. Μετά αν ρωτούσατε τον θρυλικό πρωταθλητή προκάτοχό μου πρόεδρο της Λάρισας, ο οποίος δυστυχώς δεν είναι εν ζωή (Στέλιος Καντώνιας) αν θα πίστευε πως θα πάρει πρωτάθλημα, η απάντηση θα ήταν κατηγορηματικά ‘όχι’. Συνεπώς τίποτα δεν αποκλείεται, αλλά ως ρεαλιστικοί στόχοι είναι αυτοί που έθεσα. Άνοδος στην μεγάλη κατηγορία – δεν είναι επιταγή Νταβέλη, αλλά επιταγή της ιστορίας της ομάδας – και βεβαίως μια αξιοπρεπή θέση και σταθερότητα στη μεγάλη κατηγορία. Γιατί πολλές φορές οι ομάδες της π περιφέρειας έχουν γίνει ανελκυστήρες. Και αυτό έχει να κάνει και με την προσήλωση και με την κόπωση και με τους συνεχείς στόχους. Γιατί ο στόχος δεν είναι μια χρονιά, ‘ανέβηκα και τέλος’. Αυτό με όρους επιχειρηματικότητας λέγεται ‘αρπαχτή’. Αν πραγματικά διαχειρίζεσαι αυτό το προϊόν με την αξιοπρέπεια που του αρμόζει, θα πρέπει οι στόχοι σου να είναι συνεχείς και να επαναπροσδιορίζονται. Συνεπώς, αν ανέβεις κατηγορία δεν μπορείς να μείνεις σε μια πρόσκαιρη επιτυχία, που δεν είναι καν επιτυχία, αλλά είναι αυτονόητη θέση».

Ποια ήταν τα πρώτα πράγματα που αλλάξατε ή και θέλετε άμεσα να αλλάξετε, αναλαμβάνοντας τα ηνία της ΑΕΛ;

«Αλλάζουν τα πάντα στην ομάδα. Αλλάξαμε την φιλοσοφία στελέχωσης της ομάδας. Ξεκινήσαμε καταρχήν από αυτό για το οποίο η Λάρισα είναι καταξιωμένη. Τις ακαδημίες και το φυτώριο. Φέραμε έναν καταξιωμένο διευθυντή ακαδημιών, τον Θοδωρή τον Ελευθεριάδη, ο οποίος έχει αναλάβει να κατευθύνει τις κρίσιμες Κ15, Κ17 και Κ19 ούτως ώστε η έννοια του φυτώριου να μπει ξανά σε μια παραγωγική διαδικασία. Να βγαίνουν παίκτες που θα δίνουν τη δυνατότητα στην μεγάλη ομάδα να κινείται πλειοψηφικά στο ρόστερ από το φυτώριό της, αλλά και κακά τα ψέματα σου δίνει και την δυνατότητα με όρους εμπορικότητας σε αυτό που λέγεται ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο να μπορείς να έχεις παίκτες προς διάθεση. Γιατί αυτό φέρνει και έσοδα και δεν υπάρχει ομάδα που δεν πουλάει και δεν αγοράζει. Συνεπώς οι ακαδημίες είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Παράλληλα, προσπαθούμε να ενισχύσουμε τις υποδομές. Πήραμε ένα καλό προπονητικό κέντρο που αυτή την στιγμή εκσυγχρονίζεται με το καλημέρα και εντός και εκτός. Κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις για την απόφασή μας να παίξουμε για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον, στο θρυλικό Αλκαζάρ. Σε συνεργασία με την Πολιτεία. Το Αλκαζάρ είναι ένα στάδιο που με την βοήθεια της Περιφέρειας και του Περιφερειάρχη του Κώστα Αγοραστού, συνεχώς εκσυγχρονίζεται και πιστεύουμε πως μέσα στην περίοδο 2022-23 θα είναι ένα Εθνικό στάδιο υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού που θα μπορεί μια τοπική ομάδα να παίζει με αξιοπρέπεια. Γιατί, κακά τα ψέματα, από ένα σημείο και μετά το θρυλικό Αλκαζάρ παρήκμασε».

Δηλαδή δεν υπάρχει λογική επιστροφής στο AEL FC Arena; Η ομάδα θα παίζει στο Αλκαζάρ;

«Κοιτάξτε, δογματικοί δεν είμαστε. Το AEL FC Arena είναι ένα πρόβλημα από μόνο του. Από ποδοσφαιρικής άποψης είναι ένα γήπεδο στολίδι, ειδικά για μια ομάδα της Περιφέρειας. Από άποψη οικονομική και διαχειριστική είναι ένα πρόβλημα. Είναι ένα γήπεδο που έχει υψηλό κόστος συντήρησης. Είναι ένα γήπεδο το οποίο με την έννοια της ιδιοκτησίας δίδεται με ένα τίμημα διόλου ευκαταφρόνητο ακόμα και σαν μίσθωση. Εδώ χρειάζεται αυτή την στιγμή μια πάρα πολύ καλή και χρηστή διαχείριση εξόδων. Το να προσθέσεις άλλο ένα σημαντικό βάρος στην ήδη επιβαρυμένη εικόνα της ΠΑΕ δεν νομίζω θα ήταν μία κίνηση με νοημοσύνη. Δεν σας κρύβω όμως ότι το να πάμε και να παίξουμε στο Αλκαζάρ ήταν και μια απόφαση ψυχολογική και συναισθηματική. Δηλαδή για εμάς είναι πολύ σημαντικό να επαναφέρουμε στις μνήμες του κόσμου το θρύλο της δεκαετίας του 80. Και να κάνουμε ένα restart και μια αναγέννηση από εκεί που ξεκινήσαμε. Είναι και συμβολική η κίνηση και όχι μόνο οικονομική. Μην ξεχνάτε πως το Αλκαζάρ την δεκαετία του ’80 υπήρξε καυτή έδρα. Ερχόταν ο Ολυμπιακός ξεκινώντας με τη σκέψη της ήττας και όχι με την σκέψη της νίκης. Καυτή και σε επίπεδο ομάδας και σε επίπεδο φιλάθλων. Οι Λαρισαίοι είναι ο 12ος παίκτης. Παίζουμε με 12 μέσα στο Αλκαζάρ».

Εσείς θέλετε να πείτε κάτι στον κόσμο της ΑΕΛ;

«Νομίζω πως και σαν άνθρωπος, αλλά και γενικότερα το μήνυμα που πρεσβεύουμε και θέλουμε να περάσουμε είναι ‘χαμηλά η μπάλα’ και χαμηλοί οι τόνοι. Ο κόσμος θα μας κρίνει για το έργο και τα αποτελέσματα και όχι για τις δηλώσεις. Επίσης η αλήθεια είναι ότι διανύσαμε μια περίοδο μεγάλων δηλώσεων σε επίπεδο προκατόχων, αλλά στο ποδόσφαιρο πολλές φορές ισχύει η ρήση ‘καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς’. Διότι όταν μιλάς πολύ εκτίθεσαι ανεπανόρθωτα».

Και θα ήθελα να κλείσουμε με την οικογένειά σας και πόσο σας επηρέασε θετικά ή ήταν αρνητική αναφορικά με την απόκτηση της ΑΕΛ. Γιατί σε μια τόσο σημαντική κίνηση, είναι λογικό άποψη να έχουν όλοι σε μια οικογένεια από την στιγμή που έχει αναλάβει και ο αδερφός σας.

«Θα σας εξομολογηθώ το εξής. Η απόφαση ανάληψης της ευθύνης της ΑΕΛ για εμένα ήταν και προσωπικά και επιχειρηματικά ίσως η πιο δύσκολη, παρότι είμαι ένας επιχειρηματίας που αρκετές φορές αναλαμβάνω τα ρίσκα μου. Για τον αδερφό μου ήταν πολύ πιο εύκολο γιατί είναι φανατικός φίλαθλος και τολμώ να πω ότι ζει το μύθο του. Ήμουν πάρα πολύ επιφυλακτικός ως προς τα συναισθήματα και τις δεύτερες σκέψεις της οικογένειας, συζύγου, παιδιών, αλλά τολμώ να πω πως αυτό το οποίο εισέπραξα ήταν η απόλυτη συμπαράσταση και ενδεχομένως και μια κρυφή επιθυμία που προσωπικά δεν περίμενα ποτέ. Από τη δική τους πλευρά. Γιατί η ΑΕΛ δεν είναι άλλη μια επιχειρηματική ιδέα. Η ΑΕΛ είναι όλα αυτά τα οποία αναλύσαμε πριν. Το να έχεις την ΑΕΛ εκεί όπου της αξίζει, είναι μια προσφορά προς την κοινωνία. Όπως ένας πολιτικός ταγός συντελεί ένα κοινωνικό έργο, αντίστοιχα και ο πρόεδρος της ομάδας συντελεί ένα κοινωνικό έργο. Υπό αυτή την έννοια σε καθιστά υπεύθυνο, αλλά μπορεί να σου δώσει στιγμές χαράς μοναδικές, όχι μόνο στην έννοια της επιτυχίας, αλλά στην έννοια ότι προσφέρεις κάτι σημαντικό στην κοινωνία».