Το 2018 σε δευτερόλεπτα

ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΕΚΑΤΟΣΤΑ

Το διάστημα απ’τη στιγμή που ο Λευτέρης Πετρούνιας άφησε τους κρίκους μέχρι την προσγείωση στο έδαφος. Για εμάς τους απαίδευτους, αυτή είναι η κρίσιμη στιγμή: δεν μπορούμε να κρίνουμε την αρτιότητα της εκτέλεσης, τη δυσκολία του προγράμματος.

Περιμένουμε την έξοδο, την προσγείωση. Ο Πετρούνιας καρφώθηκε στο έδαφος, τα πόδια του δεν μετακινήθηκαν ούτε στο ελάχιστο. Οι γροθιές του υψώθηκαν σφιγμένες προς τον ουρανό, το χαμόγελο γέμισε το πρόσωπό του. Το ήξερε εκείνος, οπότε το μάθαμε κι εμείς. Το χρυσό θα γινόταν ξανά δικό του.

Παγκόσμιος Πρωταθλητής, τέταρτη συνεχόμενη φορά, σε μια διοργάνωση που “κανονικά” θα έπρεπε να χάσει, για να μπει στο χειρουργείο. Αλλά ποιος είπε πως ο Πετρούνιας είναι “κανονικός” αθλητής;

ΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙ ΕΚΑΤΟΣΤΑ

Από την ώρα που ακούστηκε το σφύριγμα της λήξης μέχρι την ώρα που η μπάλα βρήκε τα δίχτυα της Μίλαν. Ο Κώστας Φορτούνης δεν έκανε λάθος, αυτή η ευκαιρία δεν θα μπορούσε να χαθεί. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να πάρει αυτήν την πρόκριση και την πήρε, γιατί την άξιζε. Παρότι ήθελε μόνο νίκη με δύο γκολ διαφορά, παρότι το σκορ ήταν 0-0 στο 60′, παρότι η Μίλαν μείωσε στο 72′.

Ο Ολυμπιακός το 2018 έζησε μια σπάνια χρονιά. Όχι μόνο δεν πήρε πρωτάθλημα ή Κύπελλο, αλλά δεν έκανε ούτε μία νίκη στα εγχώρια ντέρμπι. Κάπου θα ξεσπούσε, κάπου θα έβρισκε μια μεγάλη βραδιά. Η νίκη-πρόκριση επί της Μίλαν όχι μόνο θα μείνει ορόσημο στην ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά μπορεί και να αποτελέσει το εφαλτήριο του νέου ξεκινήματος που επιχειρεί από το καλοκαίρι.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Τόσο κράτησε ο τελευταίος πόντος. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς τον πήρε και μαζί με αυτόν και τη νίκη επί του Νόβακ Τζόκοβιτς στο Τορόντο, μετά από σχεδόν τέλειο παιχνίδι απέναντι σε έναν εμβληματικό αντίπαλο όπως είναι ο Σέρβος τενίστας.

Το κερασάκι, το highlight μιας ονειρικής χρονιάς. Ο Τσιτσιπάς έφτασε μέχρι το Νο15 της Παγκόσμιας κατάταξης, κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο σε τουρνουά ATP (Στοκχόλμης), πήρε αήττητος το Next Gen Finals και βραβεύτηκε ως ο πιο βελτιωμένος αθλητής.

Κλισέ, αλλά και ταιριαστό: ο ουρανός είναι το ταβάνι αυτού του παιδιού, που στα 20 του χρόνια μας έχει κάνει να ονειρευόμαστε μια δεκαετία με αυτόν πρωταγωνιστή στα μεγάλα τουρνουά.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΑ

Τόσα είχαν στη διάθεσή τους οι Καβαλίερς, για το σουτ που θα έσπαγε το πλεονέκτημα έδρας των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς στους Τελικούς του ΝΒΑ. Πρώτο ματς στην Oracle Arena, ο Τζωρτζ Χιλ είχε την ευκαιρία να σκοράρει τη βολή που θα έβαζε τους Καβς στον ρόλο του οδηγού, βρήκε σίδερο και ακολούθησε το χάος.

Ο Τζέι Αρ Σμιθ πήρε το επιθετικό ριμπάουντ και αντί να απειλήσει, προσπάθησε να αδειάσει το χρονόμετρο. Δεν προσπάθησε να σουτάρει, δεν πάσαρε στον ΛεΜπρόν Τζέιμς που του ζητούσε επίμονα τη μπάλα, έτρεχε χωρίς να έχει ιδέα ποιο είναι το σκορ, πόσος χρόνος μένει, ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ενώ ο προπονητής των Καβαλίερς, Τάιρον Λου, δεν ζήτησε το timeout που του είχε μείνει. Κι όταν ο ΛεΜπρόν προσπαθούσε να ηρεμήσει από το σοκ που κατέκλυσε το κορμί του εξαιτίας του Τζέι Αρ Σμιθ, έμαθε πως ο προπονητής του δεν είχε ιδέα πως μπορούσε να σχεδιάσει μια τελευταία επίθεση στον πάγκο.

Κάπως έτσι, χάρη στις δύο γκάφες Σμιθ και Λου, ουδείς θυμάται πως ο ΛεΜπρόν σκόραρε 51 πόντους σε εκτός έδρας παιχνίδι με 16/25 δίποντα, 3/7 τρίποντα και 10/11 βολές, ενώ γέμισε τη στατιστική του με 8 ριμπάουντ, 8 ασίστ, ένα κλέψιμο και ένα κόψιμο παίζοντας και στα 48 λεπτά της αναμέτρησης. Στη συνέχεια οι Γουόριορς πήραν τρεις καθαρές νίκες με +19, +8 και +23 για να κατακτήσουν τον τίτλο και να στείλουν τον κορυφαίο εν ενεργεία μπασκετμπολίστα στους Λος Άντζελες Λέικερς.

ΕΞΙ ΜΕ ΕΠΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Τόσο κράτησε η κούρσα του Κιλιάν Εμπαπέ στον αγώνα της Γαλλίας με την Αργεντινή στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Από το δικό του μισό του γηπέδου στην αντίπαλη περιοχή, στο πέναλτι που άνοιξε το σκορ.

Ο Εμπαπέ έβαλε δύο γκολ σ’εκείνο τον αγώνα και “τελείωσε” την Αργεντινή, όμως στο ποδοσφαιρική συνείδηση η φάση του ήταν αυτή, η κούρσα που τον είδαμε να πιάνει ταχύτητα πάνω από 38 χιλιόμετρα την ώρα.

Καθόλου τυχαία, εκείνο το Σάββατο που η Γαλλία απέκλεισε την Αργεντινή, η Ουρουγουάη έκανε το ίδιο και με την Πορτογαλία: την ημέρα που όλος ο πλανήτης μιλούσε για τον Εμπαπέ, Μέσι και Ρονάλντο πήγαν σπίτι τους. Η σκηνή ήταν πλέον δική του.

Η Γαλλία έφτασε μέχρι τον τελικό, ο Εμπαπέ σκόραρε άλλη μια φορά, όταν έβαλε και το τέταρτο γκολ των Παγκόσμιων Πρωταθλητών απέναντι στην Κροατία. Η ομάδα του Ντεσάμπ είχε πολλούς πρωταγωνιστές, αλλά το Μουντιάλ της Ρωσίας ήταν η διοργάνωση που καλωσόρισε τον Εμπαπέ στο world class status.

ΕΝΤΕΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΣΤΑ

Η ΑΕΚ είχε προβάδισμα τριών πόντων, αλλά η Μονακό είχε την κατοχή. Στην επαναφορά όμως έγινε διπλό λάθος και ο Τζέιμς έκλεψε την μπάλα πριν του γίνει φάουλ. Έμεναν 11.6 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και ο Τζέιμς ευστόχησε και στις δύο βολές με τον κόσμο στις κερκίδες να τραγουδάει για “Κύπελλο, Ευρωπαϊκό”. Η ΑΕΚ πια δεν γινόταν να το χάσει.

Χρειάστηκε να περάσουν 50 από το έπος του Παναθηναϊκού Σταδίου για να πανηγυρίσει η ΑΕΚ ευρωπαϊκό τίτλο στην καρδιά της Αθήνας. Από τις 4 Απριλίου του 1968 και το ματς με τη Σλάβια Πράγας που έβγαλε μια ολόκληρη πόλη στους δρόμους, μέχρι τις 6 Μαΐου του 2018, οι κιτρινόμαυροι ζούσαν με τις μνήμες εκείνης της ιστορικής βραδιάς στο Καλλιμάρμαρο. Ο Μάκης Αγγελόπουλος πρώτα δημιούργησε την αριστουργηματική ταινία “1968”, στη συνέχεια πλήρωσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να διοργανώσει το Final Four του Basketball Champions League στο ΟΑΚΑ και εκεί η ομάδα του πρώτα νίκησε την ισπανική Μούρθια στον ημιτελικό και στη συνέχεια έριξε στο καναβάτσο τη Μονακό για να ανέβει στην πρώτη θέση της διοργάνωσης.

Με τον Βασίλη Γεωργίου να συνδέει αυτούς τους δύο ιστορικούς τελικούς με τη Σλάβια Πράγας και τη Μονακό, με υπερήλικες να σπεύδουν στην Καλογρέζα για να ζήσουν ξανά στιγμές του 1968, με τους φίλους της ΑΕΚ “μεθυσμένους” από την επιτυχία του ποδοσφαιρικού τμήματος που είχε προηγηθεί, αλλά και με τις μνήμες από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στον τελικό του Ηρακλείου Κρήτης με τον Ολυμπιακό, θα μπορούσε να πει κάποιος πως το 2018 ήταν η χρονιά του μέσου ΑΕΚτζή. Μια χρονιά που δεν θα ξεχαστεί, πολύ απλά γιατί οι φίλοι της ΑΕΚ έχουν μάθει να “κλειδώνουν” στις καρδιές τους επιτυχίες στις οποίες συγκινήθηκαν, δάκρυσαν και έκλαψαν.

ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΝΝΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Όταν ο Ελιούντ Κιπσόγκε τερμάτισε στο Βερολίνο, το χρονόμετρο έδειχε δύο ώρες, ένα λεπτό και 39 δευτερόλεπτα. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ, ένα ακόμα βήμα προς το θαύμα.

Μαραθώνιος σε κάτω από δύο ώρες είναι το θαύμα των θαυμάτων στον αθλητισμό. Συζητιέται εδώ και χρόνια ως ο ορισμός του αδύνατου. Για τον 34χρονο δρομέα είναι πιο κοντά από ποτέ. Το 01.39 μοιάζει λίγο όταν μπροστά του βάλεις τις δύο ώρες που έχουν προηγηθεί. Στην πραγματικότητα είμαστε ακόμα μακριά από μια τέτοια συγκλονιστική επίδοση.

Ο Κιπσόγκε κατέρριψε το προηγούμενο ρεκόρ κατά ένα λεπτό και 18 δευτερόλεπτα. Ακόμα κι αν επαναλάβει μια τέτοια βελτίωση, πάλι θα είναι πάνω από τις δύο ώρες.

ΕΚΑΤΟΝ ΕΞΗΝΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Τόσα μεσολάβησαν από τη στιγμή που ο Κομίνης έδειξε προς τη σέντρα μέχρι τη στιγμή που σήκωσε το χέρι του ψηλά για να υποδείξει οφσάιντ. Το γκολ του Βαρέλα μέτρησε και μετά ακυρώθηκε, άσχετα αν ο Κομίνης στο φύλλο αγώνα έζησε στο Μάτριξ και τα έγραψε ανάποδα.

Ο,τι ακολούθησε το θυμάστε. Χαμός στον αγωνιστικό χώρο, μπούκα του Σαββίδη, οι φωτογραφίες που “αποκάλυψαν” το όπλο και μέσω του ίντερνετ διαδόθηκαν παντού. Η ΑΕΚ πήγε στα αποδυτήρια, δεν επέστρεψε απ’αυτά και ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ.

Το πρωτάθλημα έφτασε να κριθεί στο 90’, σ’αυτά τα εκατόν εξήντα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν από το γκολ στο οφσάιντ. Ο καθένας έχει την άποψή του για τη φάση, άσχετα αν οι περισσότεροι τη διαμορφώνουν ανάλογα με τα οπαδικά τους αισθήματα.

Σε κάθε περίπτωση, το γκολ του Βαρέλα, η στάση του Κομίνη και η είσοδος του Σαββίδη ήταν το περσινό πρωτάθλημα: σ’αυτά τελικά κρίθηκε και αυτά θα μείνουν στην ιστορία απ’τη σεζόν 2017-18 περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

ΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Περίπου τόσο πήρε στον Μπέιλ. Ο Ουαλός ήταν στον πάγκο στον τελικό του Champions League. Όταν μπήκε σ’αυτόν στο 61’, το σκορ ήταν 1-1, η Λίβερπουλ είχε ισοφαρίσει με τον Μανέ το γκολ του Μπενζεμά.

Τρία λεπτά αργότερα, ο Μαρσέλο σέντραρε, ο Μπέιλ σηκώθηκε στον αέρα, το ψαλίδι του έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Κάριους. Η Ρεάλ είχε ξανά το προβάδισμα και αυτήν τη φορά δεν πρόκειται να το έχανε. Ο τελικός σημαδεύτηκε από τον τραυματισμό του Σαλάχ και τις γκάφες του Κάριους, αλλά θα ήταν αμαρτία να θυμόμαστε μόνο αυτά.

Αξίζει να θυμόμαστε πως με το σκορ στο 1-1, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η ομάδα που μπορούσε να έχει στον πάγκο ένα παίκτη σαν τον Μπέιλ κι αυτός μπορούσε να μπει στο ματς και να κάνει μια τέτοια ενέργεια, παγκόσμιας κλάσης.

Ένα γκολ, ένα ψαλίδι, η Ρεάλ Μαδρίτης των τριών συνεχόμενων Champions League συμπυκνωμένη σε μια στιγμή. Παίκτες παγκόσμιας κλάσης σε κάθε θέση, ακόμα και στον πάγκο, ικανοί να κάνουν τη διαφορά σε όποια ευκαιρία τους δοθεί.

ΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Ο τέταρος γύρος ήταν σε εξέλιξη όταν τρία λεπτά και τρία δευτερόλεπτα μετά την έναρξή του ο Konor McGregor παραδόθηε. O Khabib Nurmagomedov ήταν ο νικητής,  ο κόσμος του άνηκε. Δευτερόλεπτα όμως μετά τα διέλυσε όλα! Κατευθύνθηκε προς το δίχτυ του κλουβιού και πέταξε τη μασέλα του προς τους Ιρλανδούς.

Βέβαια, στο μάτι του Khabib είχε μπει ένας, ο Dillon Danis (προπονητής μάχης εδάφους του Conor) και δύο λεπτά μετά τη μεγαλειώδη νίκη, πήδηξε πάνω από το κλουβί κι άρχισε να χτυπιέται με τον Danis κι άλλους πατρεχόμενους του team McGregor.

Την ίδια στιγμή μέσα στο κλουβί είχαν εισβάλει Τσετσένοι και Νταγκεστανοί MMAer, συναθλητές του Nurmagomedov οι οποίοι άρχισαν να δέρνονται με τον “Notorious”. Χάος, η μάχη μετά τη μάχη έγινε ο πιο διάσημος αγώνας του 2018.

ΟΚΤΑΚΟΣΙΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Για να μην δυσκολεύεστε με τα μαθηματικά, 14 λεπτά. Τόσο έμεινε στο χορτάρι κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου ο Νεϊμάρ. Ο Βραζιλιάνος πέτυχε κάτι πραγματικά πολύ δύσκολο στα γήπεδα της Ρωσίας.

Κατάφερε να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ταυτόχρονα πέτυχε να στο να πείσει τον κόσμο πως όχι μόνο ήταν τσαρλατάνος, αλλά ήταν και κακός. Ελάχιστοι παίκτες έπαιξαν καλύτερα στο Μουντιάλ από τον Νεϊμάρ. Όμως, τα θεατρικά και οι πτώσεις καταδίκασαν τον Βραζιλιάνο στη συνείδηση του κόσμου.

Την εικόνα του δεν την πλήγωσε ο αποκλεισμός της Βραζιλίας σε εκείνο το “καταραμένο” παιχνίδι με το Βέλγιο, αλλά ο ίδιος του ο εαυτός. Κατάφερε μετά τη λήξη των αγώνων να συζητάμε για τι πτώσεις και όχι για τις ντρίμπλες, για το γεγονός πως στην ουσία οι αντίπαλοι δεν είχαν απάντηση στο παιχνίδι του.

sport24.gr