«3 στα 3 πέναλτι; Το έχω ξανακάνει»!

Ήταν ο ήρωας της μίας βραδιάς. Ή μάλλον… ακόμη μίας βραδιάς, καθώς όπως εξομολογείται στο SDNA το έχει ξανακάνει. Ο Δημήτρης Καστανιώτης της Ελπίδας Σκουτάρεως μιλάει για τις μαγικές στιγμές που έζησε, χαρίζοντας στην ομάδα του την άνοδο στη Γ’ Εθνική, πιάνοντας με… μισό πόδι και τα τρία πέναλτι στη ”ρώσικη ρουλέτα”!

Είναι από τα σκηνικά εκείνα που θαρρείς πως κάποια ανώτερη δύναμη έχει αποφασίσει να συμβούν. Ένα αόρατο χέρι έπιασε το μολύβι κι έγραψε στα βιβλία του ποδοσφαίρου την πιο όμορφη, την πιο απίθανη ιστορία με έναν τρόπο μοναδικό. Ανεπανάληπτο, που όμοιό του δύσκολα θα ξαναβρείς. Όσο κι αν ψάξεις…

Δεν κατέκτησε κάποιο πρωτάθλημα. Δεν πανηγύρισε κάποιο τίτλο. Δεν έπαιξε σε αγώνα για κάποια μεγάλη διοργάνωση. Αλλά για κάθε έναν που ζει το ποδοσφαιρικό του όνειρο στις μικρότερες κατηγορίες, μία τέτοια στιγμή, ισοδυναμεί με όλα τα Champions League του κόσμου… 

Ο… ήρωάς μας αυτή τη φορά, ονομάζεται Δημήτρης Καστανιώτης κι αγωνίζεται στην Ελπίδα Σκουτάρεως, ομάδα που συμμετέχει στην πρώτη κατηγορία της ΕΠΣ Σερρών. Ο σερραϊκός σύλλογος κατάφερε να πανηγυρίσει για πρώτη φορά στην ιστορία του την άνοδο στη Γ’ Εθνική, όταν την περασμένη Τετάρτη, στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών νίκησε το Κερατσίνι στα πέναλτι και προκρίθηκε στον τελικό, όπου βρισκόταν ήδη ο Ηρόδοτος, ο οποίος έχει εξασφαλίσει μέσα από το πρωτάθλημά του την άνοδο. 

Το ματς στην κανονική διάρκεια έληξε 0-0, στην παράταση σκόραραν από ένα γκολ και οι δύο ομάδες (1-1) και στα πέναλτι επικράτησε η Ελπίδα Σκουτάρεως με 3-0. Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο συνέβη αυτό, θα μνημονεύεται για χρόνια, δεκαετίες και πιθανώς να μην το δούμε ποτέ ξανά. 

Στο 32′ της αναμέτρησης ο τερματοφύλακας των Σερραίων, ο Νικολούδης αποβλήθηκε με απευθείας κόκκινη για ανατροπή του αντίπαλου ο οποίος θεωρήθηκε σε προφανή θέση για γκολ. Έτσι ο προπονητής του, Ηλίας Εγγονίδης έριξε στη θέση του τον Δημήτρη Καστανιώτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι ο βασικός πορτιέρο της ομάδας μέχρι πρότινος, αλλά δεν ξεκίνησε λόγω ενός τραυματισμού που τον είχε ταλαιπωρήσει πρόσφατα. Για 1,5 μήνα ταλαιπωρούνταν από ενοχλήσεις στον ώμο και μόνο την τελευταία εβδομάδα άρχισε να προπονείται με την υπόλοιπη ομάδα. 

Ούτε 10 λεπτά δεν πέρασαν όμως κι ο Καστανιώτης χτύπησε σε μία ανύποπτη φάση. Η αρχική διάγνωση -που τελικά επιβεβαιώθηκε- έκανε λόγο για μερική ρήξη -και βαρύ διάστρεμμα- στον αστράγαλο. Όπως αναφέρει ο ίδιος στο SDNA:

«Όταν ακούστηκε για ρήξη, κατά κάποιο τρόπο νόμιζαν οι περισσότεροι πως ήταν στον χιαστό, στο γόνατο. Αλλά ο τραυματισμός μου ήταν στον αστράγαλο. Μπορεί γενικά να πρόκειται για λιγότερο σοβαρό τραυματισμό, ωστόσο ο πόνος είναι αφόρητος. Δεν μπορούσα ούτε καν να το πατήσω. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Στο ημίχρονο ο γιατρός της ομάδας, ο κ.Θλάνος Μηλούσης μου έκανε δύο ενέσεις, μου έβαλε κάτι σαν γύψο κι έτσι στο δεύτερο ημίχρονο δεν πονούσα, αλλά δεν μπορούσα κιόλας να το χρησιμοποιήσω. Παίζαμε με… 9,5 παίκτες για σχεδόν 90 λεπτά»!

Πώς όμως έφτασε το ματς στην παράταση και διατηρήθηκε το 0-0 στην κανονική διάρκεια; «Όπως είναι λογικό εμείς παίζαμε μόνο άμυνα κι αφήσαμε χώρο στον αντίπαλο. Απ’ ό,τι θυμάμαι έκανα μόνο δύο αποκρούσεις, η μία κάπως πιο δύσκολη, αλλά γενικά δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα. Στην παράταση ήμασταν εμείς που καταφέραμε να προηγηθούμε με το γκολ του Ζαχαριά (108′). Στη συνέχεια ωστόσο κάπως χαλαρώσαμε, έπεσαν οι σφυγμοί και σε μία στημένη φάση (112′) ισοφαριστήκαμε με κεφαλιά». 

«Θα έπιανα και 4ο πέναλτι»! 

Και κάπως έτσι οι δύο ομάδες κλήθηκαν να λύσουν τις διαφορές τους στα πέναλτι. Και τι έγινε εκεί; Ο 27χρονος γκολκίπερ απέκρουσε και τις τρεις εκτελέσεις που επιχείρησαν οι αντίπαλοί του, αντιθέτως οι συμπαίκτες του ευστόχησαν ισάριθμες φορές και με το τελικό 3-0, η Ελπίς Σκουτάρεως πήρε το εισιτήριο για τη Γ’ Εθνική!

«Ήταν κάτι ανεπανάληπτο αυτό που έζησα. Πραγματικά ονειρικές στιγμές. Ήθελα να μου κάνουν και τέταρτο πέναλτι. Με την αυτοπεποίθηση που είχα πιστεύω ότι μπορούσα να το πιάσω κι αυτό. Το καλό στα πέναλτι είναι ότι ο τερματοφύλακας αποβάλλει το άγχος του και πόσω μάλλον στην περίπτωσή μου, με τον τραυματισμό που είχα. Αν το έβλεπα από την τηλεόραση νομίζω ότι κι εγώ θα γελούσα με τον εαυτό μου, ωστόσο αξίζουν συγχαρητήρια σε ολόκληρη την ομάδα».

«Με σόκαραν οι παίκτες του Κερατσινίου»

Προς τιμήν του ωστόσο ο Καστανιώτης εξαίρει και τη συμπεριφορά των αντιπάλων του, επιδεικνύοντας τόσο το δικό τους ήθος, όσο και το δικό του. «Θέλω ωστόσο να δώσω συγχαρητήρια και στους παίκτες του Κερατσινίου γιατί πραγματικά επέδειξαν μία εξαιρετική στάση. Ενώ εμείς κάναμε με κάθε τρόπο καθυστερήσεις, κάτι λογικό νομίζω όπως είχαν έρθει τα πράγματα και προσπαθούσαμε να τους σπάσουμε τα νεύρα, εκείνοι ήταν άψογοι καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς. Όταν είπα σε έναν παίκτη ότι δεν μπορούσα να τρέξω για να φέρω τη μπάλα πίσω σε ένα άουτ μου είπε ”ναι ρε φίλε, πλάκα κάνεις, δεν πειράζει” Ήταν πραγματικό σοκ για μένα, δεν το έχω ξανασυναντήσει. Την ώρα που σε άλλα γήπεδα, με μεγάλες ομάδες, βλέπε τον τελικό του Κυπέλλου, γίνονται επεισόδια, τα παιδιά αυτά επέδειξαν ένα εξαιρετικό ήθος…». 

Κι όμως, το έχει ξανακάνει!

Ποιο ωστόσο είναι το πλέον εντυπωσιακό με τον γκολκίπερ του Σκούταρι; Όχι, δεν είναι ότι από την περσινή σεζόν που φόρεσε τη φανέλα του Πανσερραϊκού, του έχουν εκτελέσει συνολικά πέντε πέναλτι και τα έχει πιάσει όλα! Συγκεκριμένα απέκρουσε εκείνο του άλλοτε άσου του Ολυμπιακού, Ζαουάντ Ζαΐρι στο ματς με τη Ζάκυνθο, αλλά κι εκείνο του Μασάδο κόντρα στον Πανσερραϊκό! Έκτοτε, μέχρι το μεσοβδόμαδο παιχνίδι δεν είχε στηθεί ποτέ ξανά απέναντί του αντίπαλος στα 11 μέτρα. 

Πριν έξι χρόνια, το 2011 είχε αγωνιστεί στον Γάζωρο και στα προημιτελικά του Κυπέλλου με το Μητρούσι, το ματς οδηγήθηκε ξανά στα πέναλτι. Εντάξει, τότε δεν αγωνιζόταν με… ένα πόδι, αλλά αυτό διόλου δεν μειώνει τις 3Χ3 αποκρούσεις του στη «ρώσικη ρουλέτα»! Εδώ έρχεται να μας διηγηθεί και μία ακόμη ενδιαφέρουσα ιστορία: «Η αντίπαλη ομάδα είχε τότε τερματοφύλακα τον Ανδρέα Γιαννιώτη που επίσης είχε κάνει καλό παιχνίδι. Εγω στη συνέχεια έπρεπε να φύγω για τη στρατιωτική μου θητεία κι ο Γάζωρος πήρε τον Γιαννιώτη στη θέση μου κι από εκεί τον πήρε ο Ολυμπιακός…». 

Νόιερ και… Καπίνο!

Ένας… πεναλτάκιας τερματοφύλακας, ποιον μπορεί να έχει πρότυπο; «Μικρός θαύμαζα πάρα πολύ τον Σμάιχελ. Πλέον έχει ιδιαίτερη συμπάθεια στον Νόιερ, τον θεωρώ ως τον πληρέστερο τερματοφύλακα στον κόσμο. Τεράστια όμως προσωπικότητα κι ο Μπουφόν, απίστευτος παίκτης». 

Όσο για τους Έλληνες; «Θα σου για τους εν ενεργεία. Μου αρέσει πολύ ο Καπίνο, που είναι και νεαρός ακόμη. Ένας άλλος είναι ο Φώτης Κουτζαβασίλης, που ήταν κιόλας στο γήπεδο την Τετάρτη, καθώς στο Σκούταρι αγωνίζεται ο αδερφός του. Είναι κι αυτός Σερραίος…». 

Ενώ για τη νέα σεζόν: «Αρχικά περιμένω να ξεπεράσω τον τραυματισμό μου, σε περίπου 20 ημέρες εκτιμούν οι γιατροί ότι θα είμαι οκ, αλλά θα είναι δύσκολο να προλάβω τον τελικό του Κυπέλλου. Για τη νέα χρονιά δεν ξέρω ακόμη πως θα έρθουν τα πράγματα, αλλά προτεραιότητά μου αποτελεί σίγουρα το Σκούταρι».