Αγωνιστική μεταμόρφωση με ονοματεπώνυμο

Συνηθίζεται οι προπονητές που αναλαμβάνουν μια ομάδα μεσούσης της περιόδου να επιχειρούν κάποιες μικροεπεμβάσεις στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας τους, το λεγόμενο λίφτινγκ. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού Βόλου και του Δημήτρη Ελευθερόπουλου σίγουρα δεν μιλάμε για λίφτινγκ αλλά για ολική μεταμόρφωση του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας.

Λίγο πριν το εντός έδρας παιχνίδι με τον Ηρακλή έγραφα (https://www.goalpost.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=41746%3Aprepei-na-xtisei-seri&Itemid=1404&fb_ref=Default) για την ανάγκη του Ολυμπιακού Βόλου να δείξει ένα σταθερό και αξιόπιστο αγωνιστικό πρόσωπο και βασιζόμενος σ΄ αυτό, να «χτίσει» ένα σερί επιτυχιών, έτσι ώστε να μπορέσει να καλύψει το χαμένο έδαφος στην βαθμολογία και αποκτήσει ώθηση στον τομέα της ψυχολογίας.

Τελικά το σερί άργησε για μια αγωνιστική, αλλά μετά από ένα παιχνίδι το οποίο ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε με κάποια αφέλεια και φάνηκε μία κλάση κατώτερος του αντιπάλου του, ο Ολυμπιακός Βόλου δεν ξανακοίταξε πίσω.

Η βαθμολογική ανάκαμψη που φέρνει τους ερυθρολεύκους να στρογγυλοκάθονται στην τρίτη προνομιούχο θέση και να κρατούν την τύχη στα χέρια τους δεν είναι τυχαία ή συμπτωματική, αλλά βασίστηκε στη θεαματική βελτίωση του τρόπου παιχνιδιού και αγωνιστικής συμπεριφοράς της ομάδας.

Θεωρώ ότι η αλλαγή της αγωνιστικής εικόνας πιστώνεται κατά κύριο λόγο στο Δημήτρη Ελευθερόπουλο και κατά δεύτερο λόγο στα μεταγραφικά αποκτήματα του Ιανουαρίου.

Ο νεαρός, αλλά γεμάτος από ποδοσφαιρικές και προπονητικές παραστάσεις σε υψηλό επίπεδο, τεχνικός ήλθε στο Βόλο και φάνηκε από την αρχή ότι έχει πλάνο για την ανάταση και σταθεροποίηση του Ολυμπιακού Βόλου. Το βασικότερο κατά την άποψή μου έργο του Ελευθερόπουλου είναι η τακτική προσαρμογή της ομάδας στα αγωνιστικά στοιχεία των ποδοσφαιριστών του. Η δουλειά στην τακτική είναι εμφανέστατη και μάλιστα σε έναν τομέα που η ομάδα, αλλά και οι παίκτες ατομικά, υστερούσαν.

Η αχίλλειος πτέρνα των ερυθρολεύκων ήταν η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, αφού είχε δεχθεί 13 τέρματα σε 10 αγώνες. Ο Ολυμπιακός Βόλου επί ημερών Ελευθερόπουλου έχει δεχθεί μόλις 5 τέρματα σε 11 αναμετρήσεις (τα 2 εξ αυτών στο πρώτο του ματς με Εθνικό Σερρών), ενώ τρέχει ένα σερί 5 αγώνων με ανέπαφη εστία. Από τα 1,3 γκολ ανά παιχνίδι πήγαμε στον μέσο όρο των 0,45 γκολ ανά παιχνίδι!

Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει πλέον τα παιχνίδια – και ειδικά τα εντός έδρας που ήταν πληγή για την ομάδα – με γνώμονα πρωτίστως να εξουδετερώσει τον αντίπαλο και να μη δεχθεί γκολ, που θα τον βάλει στη δύσκολη θέση να κυνηγάει το σκορ. Είναι γνωστό ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δη στη Φούτμπολ Λιγκ οι ανατροπές δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο και οι ομάδες που κερδίζουν ανόδους είναι αυτές που θωρακίζονται αμυντικά.

Για να το πετύχει αυτό ο Ελευθερόπουλος χρησιμοποιεί δύο ζώνες με εξαιρετική τακτική και ανασταλτική συμπεριφορά. Η γραμμή της άμυνας είναι, πλέον, στημένη πιο ψηλά στο γήπεδο και αυτό το δύσκολο εξ αρχής εγχείρημα αποδίδει καρπούς στον Ελευθερόπουλο. Έτσι οι γραμμές της ομάδας είναι πιο κοντά, λιγοστεύουν οι χώροι δράσης των επιτιθέμενων και οι αμυντικοί της ομάδας δεν εκτίθενται σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, αφού υπάρχουν πολλές αλληλοκαλύψεις, λόγω της εγγύτητας των γραμμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τακτικής βελτίωσης είναι η αγωνιστική εικόνα του Μπάρμπα, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε ηγέτη της άμυνας, ενώ στην αρχή του πρωταθλήματος φάνταζε με αδύναμο κρίκο, λόγω της έλλειψης ταχύτητας.

Βέβαια, το να στήνεται ψηλά η άμυνα μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία, αν η ζώνη του κέντρου δεν λειτουργεί με την ένταση και προσήλωση που βλέπουμε και δεν δυσκολεύει τόσο την ανάπτυξη των αντιπάλων. Κλειδί για μένα είναι η προσθήκη του Τριανταφυλλάκου που πλαισιώνει ιδανικά το Ρόκα και γεμίζει το κέντρο με την πληθωρική του παρουσία, ενώ, χωρίς να εντυπωσιάζει, παίζει ώριμα και πειθαρχημένα. Σημαντική, επίσης, είναι η αμυντική συνεισφορά των πλάγιων μέσων Μπιτάνγκ και Νικολιά, με τον τελευταίο να τρέχει ασταμάτητα και σε πολύ υψηλή ένταση, καλύπτοντας χώρους και δίνοντας βοήθειες.

Ο Ολυμπιακός πηγαίνει, πλέον, σε παιχνίδια που τα ελέγχει από άποψη ρυθμού και πατάει στην καλή του ανασταλτική συμπεριφορά για να κλέβει μπάλες και να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις. Μπορεί να μη δημιουργεί πάμπολλες ευκαιρίες για γκολ, αλλά αυτές που δημιουργεί αρκούν συνήθως για να είναι αυτός που θα ανοίξει το σκορ.

Με τους Μπιτάνγκ και Νικολιά από ανασταλτικοί παίκτες να γίνονται, σε φάση αλλαγής κατοχής, δημιουργικοί, τον Μπαλντοβαλίεφ να δίνει ποιοτικά αγγίγματα στην μπάλα και πολύτιμη εμπειρία και τον Θέο να δείχνει στοιχεία ενός πλήρους all around μεσοεπιθετικού, ο Ολυμπιακός βρίσκει τρόπους να ξεκλειδώσει τις αντίπαλες άμυνες. Βασικό στοιχείο στον στόχο αυτό είναι η υπομονή, η καλή κυκλοφορία της μπάλας και το τακτικά πειθαρχημένο επιθετικό παιχνίδι που δεν αφήνει εκτεθειμένη την άμυνα και δεν παίρνει αλόγιστα ρίσκα.

Το χθεσινό ματς με τον Αιγινιακό επιβεβαίωσε όλες αυτές τις αρετές που έχει ενσωματώσει στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός Βόλου. Απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα, σ΄ ένα σφιχτό παιχνίδι με πολλή τακτική, ο Ολυμπιακός κατάφερε να μην απειληθεί επί της ουσίας και να φτάσει σε μια άνετη νίκη, χωρίς πολλά καρδιοχτύπια στις εξέδρες του Ε.Α.Κ.. Αναλογιζόμενος πόσο διαφορετική ήταν η εικόνα των ερυθρολεύκων σε αντίστοιχα ματς έδρας του πρώτου γύρου (λ.χ. με Ζάκυνθο, Απ. Καλαμαριάς και Τύρναβο), νομίζω ότι δικαιολογημένα πρέπει να μιλάμε για αγωνιστική μεταμόρφωση στα χέρια του Δημήτρη Ελευθερόπουλου.

Θοδωρής Καπάτος για το GoalPost.gr