Ο Πανσερραϊκός παρέδωσε στον Ολυμπιακό Βόλου ένα μάθημα που πληρώθηκε ακριβά, με τίμημα τους 3 βαθμούς, που είναι πιθανό να του λείψουν, στην προσπάθειά του να κατακτήσει μία προνομιούχο θέση ανόδου. Αυτό που μένει είναι οι ερυθρόλευκοι, με νέο πλέον προπονητή, να αναλύσουν τι πήγε στραβά και να μην πιαστούν ξανά αδιάβαστοι.
Στο προηγούμενο άρθρο μου μετά το ματς με τα Χανιά, έκλεισα με τη διαπίστωση ότι ο πρωταθλητισμός απαιτεί σταθερή απόδοση. Τελικά, ο Ολυμπιακός Βόλου εμφανίστηκε για δεύτερο συνεχόμενο ματς συνεπής στη δραματική αστάθεια, που παρουσιάζει μεταξύ πρώτου και δευτέρου ημιχρόνου.
Κι αν στη Ζάκυνθο υπήρχε η δικαιολογία ότι το ματς στράβωσε και ο Ολυμπιακός βρέθηκε να κυνηγάει το σκορ, στις Σέρρες διαμορφώθηκε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Η εξέλιξη του ματς στο πρώτο μέρος φάνταζε ιδανική για τους ερυθρολεύκους.
Ξεκίνησαν δυνατά το παιχνίδι, πίεσαν ψηλά, απείλησαν με το ξεκίνημα τους γηπεδούχους και ευτύχησαν να προηγηθούν νωρίς, χάρη σε μια έμπνευση του πιο φορμαρισμένου παίκτη τους, του Αντώνη Τσιάρα. Στη συνέχεια και για ένα δεκάλεπτο, οι παίκτες του Χαραλαμπίδη δέχθηκαν μεγάλη πίεση, την οποία πέρασαν «αβρόχοις ποσί», όχι τόσο εξαιτίας της καλής αμυντικής τους λειτουργίας, όσο εξαιτίας της αστοχίας των Σιάκκα και Ατματσίδη, σε φάσεις που έβλεπαν κατάματα την ερυθρόλευκη εστία.
Στη συνέχεια, ο Ολυμπιακός με άξονα τους Τσιάρα, Φερνάντες και Ντεπέτρις και ικανούς συμπαραστάτες από τα πλάγια τους Νικολιά και Μοράν, κυκλοφόρησαν την μπάλα στρωτά και ορθολογικά, κέρδισαν μέτρα στο γήπεδο και φάνηκαν απειλητικοί. Ίσως αν στην φάση του 32΄, αντί του Γουόρντεν που πάλεψε αλλά φάνηκε και πάλι ανέτοιμος, υποδεχόταν την πάσα του Νικολιά ένας πιο έτοιμος φορ, η μπάλα να κατέληγε για 2η φορά στα δίχτυα του Ανδρούτσου, αλλάζοντας τη μορφή του ματς.
Στο δεύτερο μέρος, αντί οι παίκτες του Χαραλαμπίδη, να πατήσουν πάνω στην καλή, σε γενικές γραμμές, εμφάνιση και στην επιτυχημένη συνταγή της πίεσης στη μεσαία γραμμή του αντιπάλου, εντούτοις οπισθοχώρησαν αδικαιολόγητα και περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο. Η κούραση και η ανετοιμότητα παικτών (όπως λ.χ. ο Γουόρντεν που αναφέρθηκε από τον προπονητή) θεωρώ ότι δεν έπαιξαν ρόλο στην αγωνιστική καθίζηση και οπισθοχώρηση, αφού η ομάδα που κυνηγά την μπάλα κουράζεται περισσότερο από αυτήν που την κυκλοφορεί.
Έτσι, αντί να ψάξει ο Ολυμπιακός το δεύτερο γκολ, όσο μάλιστα οι δημιουργικοί του παίκτες είχαν δυνάμεις, έπαιξε στο μισό του δικού του γηπέδου και αύξησε τις πιθανότητες να δεχθεί γκολ, αφού η μπάλα παιζόταν διαρκώς γύρω από την περιοχή του Στρατηλάτη.
Εν τέλει, χωρίς να δεχθεί ιδιαίτερη πίεση, ο Ολυμπιακός δέχθηκε δύο γκολ σε δύο παρόμοιες φάσεις, που ξεκίνησαν από σέντρα του ακραίου μπακ των αντιπάλων. Στην φάση του 69΄ ο Στεργιανός ανενόχλητος από τον ακραίο χαφ των ερυθρολεύκων βγάζει μακρινή σέντρα προς το δεύτερο δοκάρι και παρά τον άπλετο χρόνο αντίδρασης, ούτε ο Ζέρης –κυρίως- αλλά ούτε και ο Στρατηλάτης, αντιδρούν σωστά.
Στο 84ο ο άλλος ακραίος μπακ, ο Ιωαννίδης σέντραρε προς την περιοχή των ερυθρολεύκων, σε μία ακόμη φάση που η ερυθρόλευκη άμυνα έπρεπε να καθαρίσει εύκολα. Αντίθετα, όλη η άμυνα, πλην του Ντάσιου, ολιγώρησε και αντέδρασε καθυστερημένα, με τον Στρατηλάτη να χρεώνεται «ασίστ» στο γκολ αυτό.
Αν δει κανείς προσεκτικά την φάση, θα διαπιστώσει ότι εξαιτίας του «τσαφ» του Φουρτάδο υπάρχει χρόνος να αντιδράσει η άμυνα, αλλά ο κορυφαίος και χθες Τσιάρας βρίσκεται στα πλάγια για να μαρκάρει τον Ιωαννίδη, ενώ σαν αμυντικός χαφ θα πρέπει σε τέτοιες φάσεις να βρίσκεται στον άξονα, ενώ οι Ζέρης, Αρβανίτης και Νάστος έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα σκοράρει ο Φουρτάδο, παρατάνε την φάση και κανείς δεν εμποδίζει τον σκόρερ Αγγελούδη, που έδειξε ταχύτερη αντίδραση. Σε καμία περίπτωση, εξάλλου, δεν δικαιολογείται δύο φορ (Αγγελούδης, Φουρτάδο) να μαρκάρονται από έναν στόπερ (Ντάσιος).
Φεύγοντας από τη συγκεκριμένη φάση και βλέποντας τη γενικότερη εικόνα, θα πρέπει ο Ολυμπιακός Βόλου, αν θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, να βρει συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα και ένα game plan, που να του επιτρέπει να διαχειρίζεται το σκορ και τις καταστάσεις ανάλογα με τα δυνατά του σημεία.
Εκεί θεωρώ ότι βρίσκεται το φάουλ του Χαραλαμπίδη, καθώς η ομάδα του έδειξε στη Ζάκυνθο αδύναμη να διαχειριστεί μια εις βάρος της κατάσταση, αφού προσπάθησε άναρχα και σπασμωδικά να ισοφαρίσει και χθες αδύναμη να διαχειριστεί μια υπέρ της κατάσταση.
Κοινό σημείο και των δύο εκτός έδρας παιχνιδιών είναι ότι η ερυθρόλευκη άμυνα δείχνει ολιγωρία και δέχεται τέρματα, χωρίς να της ασκείται μεγάλη πίεση. Τρώει, κατά την ποδοσφαιρική αργκό, «κρύα γκολ».
Στις Σέρρες, λοιπόν, αντί να προσπαθήσει να «ελαφρύνει» την άμυνά του, που είχε δείξει και στο πρώτο μέρος ότι δεν αντιδρά πάντα σωστά, ο κόουτς απέσυρε τους πιο δημιουργικούς παίκτες του, σημαίνοντας οπισθοχώρηση, ενώ καμία από τις αλλαγές του δεν έδωσε πνοή στην ομάδα. Ο Πολύζος, στον οποίο πόνταρε ο κόουτς αποσύροντας τον θετικό Μοράν, δεν φάνηκε καθόλου στο ματς και στη μοναδική φάση που ήρθε στα πόδια του πλάσαρε άσχημα, ενώ οι Τσιλιγγίρης και Νάστος δεν έπεισαν ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τους παίκτες που αντικατέστησαν.
Η απουσία διαθέσιμων επιθετικογενών παικτών σαφώς και δυσκόλεψε το έργο του κόουτς, αλλά ήταν σαφές ότι ο Ολυμπιακός του δευτέρου μέρους δεν είχε ξεκάθαρο πλάνο και απλά προσπαθούσε να ροκανίσει τον χρόνο. Τελικά, αποδείχθηκε ότι η αντικατάσταση του Μοράν, σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Γουόρντεν «χάλασαν» πολύ το παιχνίδι των ερυθρολεύκων.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι μια ορθολογική προσπάθεια διαχείρισης του σκορ θα έπρεπε να γίνει με τον Ολυμπιακό να πατάει στα δυνατά του σημεία (ποδοσφαιριστές τεχνίτες και γρήγοροι, εξαιρετικό δίδυμο κεντρικών χαφ με Φερναντες και Τσιάρα) κι όχι να επιτρέπει στον αντίπαλο να μεταφέρει άκοπα την μπάλα στην περιοχή του, χωρίς ο ίδιος να είναι απειλητικός στην κόντρα και να κυκλοφορεί σωστά την μπάλα (πολλές ψηλές μπαλιές με αποτέλεσμα να χάνεται αμέσως η κατοχή, ελάχιστες κινήσεις στον χώρο και στρωτές μεταβιβάσεις) και να εκθέτει εν τέλει την ευάλωτη άμυνά του, αντί να «κρύψει» τις αδυναμίες της.
Κλείνοντας το θέμα της διαχείρισης του σκορ, που είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, αν θέλεις να συγκεντρώνεις εκτός έδρας τρίποντα, θεωρώ ότι στην ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου, στη δεδομένη χρονική στιγμή και με τις αμυντικές αδυναμίες που είδαμε, ταιριάζει περισσότερο να προσπαθεί ασκώντας πίεση να κρατάει τον αντίπαλο μακριά από τα καρέ του και να ψάχνει και δεύτερο γκολ που θα «τελειώσει» το ματς, παρά να προσπαθεί παθητικά να τρώει τον χρόνο, μέχρι τη λήξη.
Κάπως, έτσι, χάθηκε ένα παιχνίδι, που θα μπορούσε, όπως εξελίχθηκε, να τελειώσει με ερυθρόλευκο θρίαμβο και αντ’ αυτού «άνοιξε» την απόσταση από την κορυφή.
Θοδωρής Καπάτος για το GoalPost.gr
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
