Ως την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής του χαρακτήρισε ο Αντόνιο Ανιέτε την 1η Ιουνίου του 2014, όταν η Νίκη είχε στεφθεί πρωταθλήτρια της Football League. OΙσπανός ποδοσφαιριστής που βρέθηκε για λίγες μέρες στο Βόλο, φιλοξενήθηκε στο στούντιο του ΣΠΟΡ FM Μαγνησίας 89.5, απαντώντας στις ερωτήσεις που του έθεσαν οι οικοδεσπότες της πρωινής ζώνης του σταθμού, Ευθύμης Χούτας και Γιώργος Αποστολακόπουλος. Ο ποδοσφαιριστής που λατρεύτηκε από τους φίλους της Νίκης αναφέρθηκε στην αγάπη που συνεχίζει να του δείχνει ο κόσμος του Βόλου αλλά και στους λόγους για τους οποίους δεν συνέχισε με τη Βολιώτικη ομάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Αντόνιο Ανιέτε στον ΣΠΟΡ FM Μαγνησίας 89.5:
Για το στάτους του στο facebook όπου έγραψε «επιστροφή στο σπίτι (Βόλο), όπου έζησα ίσως την μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου»
«Έχω αγαπήσει πολύ αυτή την πόλη, αυτόν τον κόσμο και κάθε φορά που έχω την ευκαιρία θέλω να έρχομαι. Έτσι αυτό το διήμερο που είχα άδεια από την ομάδα μου ήρθα να δω φίλους μου».
Για την ομάδα που αγωνίζεται τώρα
«Φεύγοντας από τον Βόλο και τη Νίκη, πίστευα πως θα ήταν δύσκολο να ξαναζήσω ανάλογες στιγμές. Ευτυχώς η Λέφσκι είναι ένας ιστορικός σύλλογος με πολλούς και φανατικούς οπαδούς. Έχει μεγάλη αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Σόφιας και οι ευτυχισμένες στιγμές που έζησα εδώ, έχω την ευκαιρία να τις ξαναζώ»
Πριν απαντήσει στην επόμενη ερώτηση οι οικοδεσπότες της εκπομπής έδειξαν στον Ανιέτε ένα βίντεο, από το βράδυ της 1ης Ιουνίου, όταν ήταν στο μπαλκόνι των γραφείων της Νίκης και 7000 κόσμος από κάτω φώναζε ρυθμικά το όνομά του. Η ερώτηση ήταν αναμενόμενη. Τα συναισθήματά του ζώντας αυτό το γεγονός.
Ο Ισπανός συγκινημένος είπε πως η απάντηση είναι πολύ εύκολη σ’ αυτή την ερώτηση και συμπλήρωσε: «Με μεγάλη διαφορά ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής, θα μπορούσα να πω πως ήταν ίσως η πιο ευτυχισμένη!»
Ο Αντόνιο Ανιέτε είχε χαρακτηρίσει τη Νίκη κάτι περισσότερο από μία ποδοσφαιρική ομάδα, σε παλιότερη συνέντευξή του, χάρη σε ένα περιστατικό μ’ ένα παιδί στα αποδυτήρια της ομάδας που έκλαιγε με λυγμούς από χαρά μετά από μία σημαντική νίκη
«Φυσικά και θυμάμαι αυτό το περιστατικό που με έκανε να δω με πολύ διαφορετικό τρόπο αυτή την ομάδα. Ήταν μετά από μία δύσκολη νίκη, με τον Ηρακλή νομίζω, όταν ένας μικρός φίλος που βρισκόταν κοντά στην ομάδα έκλαιγε με λυγμούς στα αποδυτήρια. Ίσως να συνειδητοποιούσε πως η άνοδος στην μεγάλη κατηγορία δεν ήταν ένα όνειρο. Ήταν πολύ δυνατό αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή γιατί στο πρόσωπο του μικρού παιδιού, είδα τον κόσμο αυτής της ομάδας και για τον κόσμο η Νίκη δεν είναι απλά ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ»
Ευθύμης Χούτας, Αντόνιο Ανιέτε, Γιώργος Αποστολακόπουλος, Αχιλλέας Θεοχάρης*
Για τις αντιδράσεις του κόσμου που τον συναντά τώρα, δύο χρόνια μετά την 1η Ιουνίου
«Νιώθω μεγάλη περηφάνια και φορτίζομαι συναισθηματικά κάθε φορά που επισκέπτομαι την πόλη. Πολύς κόσμος συνεχίζει να μου δείχνει την αγάπη του και δέχομαι πάρα πολλά όμορφα σχόλια. Πολλοί φίλοι της Νίκης συνεχίζουν να μου στέλνουν μηνύματα στο Facebookκαι να παρακολουθούν την καριέρα μου. Η αγάπη αυτού του κόσμου με κάνει πολύ ευτυχισμένο».
«Αξεπέραστη η αγάπη μου για τη Νίκη Βόλου» απάντησε όταν ρωτήθηκε για τις δύο ομάδες του Βόλου.
«Είμαι ευγνώμων για το γεγονός πως ο Ολυμπιακός Βόλου με έφερε στην Ελλάδα. Θα έλεγα ψέματα όμως αν δεν εξέφραζα την απογοήτευσή μου για τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκε η διοίκηση. Φυσικά δεν μπορώ παρά να μην αναφέρω πως η αγάπη μου για τη Νίκη Βόλου είναι αξεπέραστη».
Για τους λόγους που δεν έμεινε στη Νίκη
«Μετά την αγάπη που εισέπραξα από τον κόσμο της ομάδας, φυσικά η πρώτη μου σκέψη ήταν να παραμείνω στην ομάδα. Δεν είναι λίγο 8000 οπαδοί να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά σου. Έζησα υπερπολύτιμες στιγμές εδώ. Όσες προσφορές κι αν είχα, ήταν δευτερεύουσας σημασίας για μένα. Και είναι αλήθεια πως είχα προσφορές από ομάδες της Α’ Εθνικής. Υπήρχε όμως μία σημαντική οικονομική οφειλή από την προηγούμενη χρονιά, που συνεχίζει να υπάρχει, και αυτός ήταν ο λόγος που δεν συνέχισα να είμαι παίκτης της Νίκης. Στη συνέχεια επέλεξα να συνεχίσω στη Λέφσκι Σόφιας».
Για τα σημαντικότερα γκολ που πέτυχε με τις δύο ομάδες του Βόλου
«Με τον Ολυμπιακό σίγουρα το σημαντικότερο γκολ ήταν αυτό με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο με το οποίο τον αποκλείσαμε. Μία πολύ δυνατή ομάδα. Απέκτησα αυτοπεποίθηση και ο κόσμος με εμπιστεύτηκε περισσότερο.
Με τη Νίκη είναι δύσκολο να θυμηθώ γιατί ήταν πολλά. Τα δύο πιο συναισθηματικά γκολ που πέτυχα έτυχε να είναι και τα δύο με τα Χανιά. Το πρώτο στο 2-1, στις καθυστερήσεις με πέναλτι, που ήταν αφιερωμένο στον πιστό οπαδό και φίλο Άλεξ (Σκοπελίτη). Ακόμη και τώρα που το φέρνω στη μνήμη μου ανατριχιάζω. Το δεύτερο στα Χανιά που μας έδωσε σημαντικό προβάδισμα στην υπόθεση άνοδος».
Για τους επόμενους στόχους του
«Μικρός έβαζα μεγάλους στόχους. Ήθελα να φορέσω τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας. Να αγωνιστώ σε μία ομάδα της πρώτης κατηγορίας στην Ισπανία. Τώρα βάζω κοντινούς στόχους και είμαι χαρούμενος όταν τους κατακτώ. Έτσι έκανα με τη Νίκη Βόλου, όταν ήθελα να πετύχω πολλά τέρματα και να κατακτήσει η ομάδα την άνοδο. Το ίδιο κάνω και τώρα στη Λέφσκι, όπου θέλω το πρωτάθλημα και το Κύπελλο».
*Ευχαριστούμε τον Αχιλλέα Θεοχάρη, φίλο του Αντόνιο Ανιέτε και γνωστό δικηγόρο του Βόλου, για τη βοήθεια στη μετάφραση
Χορηγοί ραδιοφωνικής εκπομπής:
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
