Ήρθε στην Ελλάδα για την ομάδα της Ξάνθης, η οποία τον ξεχώρισε σ’ ένα φιλικό της με αντίπαλο την τουρκική Γκαζιοσμανπάσα, το 2001, ενώ εκείνος ήταν σε ηλικία 17 ετών. Από τότε, ο ποδοσφαιριστής, που μεταγράφηκε στον ΑΟ Τρίκαλα μέσα σε αυτό το καλοκαίρι, Ντενίζ Μπαϊκαρά, αγωνίζεται στη χώρα μας.
Στη συνέντευξή του στη «LiveSport» ο 32χρονος, πλέον, Τούρκος μεσοεπιθετικός τονίζει πως αισθάνεται Έλληνας, αν και δεν έχει πάρει ακόμα την υπηκοότητα, ενώ μιλάει για τη νέα του ομάδα, για την κατηγορία και για άλλα…
-Επέλεξες τον ΑΟΤ, γιατί επιθυμία σου είναι να επιστρέψεις στη Super League και πιστεύεις πως μαζί του μπορείς να τα καταφέρεις;
«Τον περασμένο Δεκέμβριο είχα πρόταση από την ομάδα, αλλά τότε δεσμευόμουν με τον Πανθρακικό. Ο ΑΟΤ μού κατέθεσε νέα προσφορά, πριν μερικούς μήνες και σε συνδυασμό με το γεγονός πως είναι ιστορικός σύλλογος και πως έχει υψηλούς στόχους αποφάσισα στη συνέχεια να την αποδεχτώ. Είχα ζητήσει, πάντως, από τη διοίκησή του λίγο χρόνο, ώστε να προκύψουν προτάσεις από τη Super League. Τελικά, δεν έμεινα ευχαριστημένος από αυτές, γιατί ήταν ομάδες, που δεν επιδιώκουν τη διάκριση. Η εναλλακτική μου επιλογή ήταν να πάω στη Τουρκία, αλλά φοβήθηκα για την οικογένειά μου, εξαιτίας των γεγονότων εκεί. Δε γινόταν να ζούμε μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας. Έτσι, μετά από σχεδόν δύο μήνες, απάντησα θετικά στα Τρίκαλα και προς το παρόν για εμένα εδώ είναι… παράδεισος».
-Με όσες ομάδες αγωνίστηκες στη δεύτερη κατηγορία έκανες τη διαφορά. Τι προσωπικούς στόχους έχεις θέσει για τη νέα σεζόν; Θέλεις να γίνεις ο ηγέτης του ΑΟΤ;
«Θέλω να βοηθήσω, για να οδηγήσουμε όλα τα μέλη της ομάδας τον ΑΟΤ στη Super League και ναι θέλω να γίνω ο ηγέτης. Ήρθα εδώ, γιατί ο σύλλογος μπορεί να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες μου. Έχει έναν φανταστικό πρόεδρο, τον κ. Γιαλιά και ένα πολύ καλό προπονητικό επιτελείο. Χρειάζεται πάνω απ’ όλα πίστη, για να πετύχει το πλάνο και να γίνει, επίσης, η ομάδα συμπαγής».
-Είσαι από τους ποδοσφαιριστές, που είναι αγαπητοί στην κερκίδα. Τι χρειάζεται, για να κερδίσει κάποιος παίκτης τους φιλάθλους;
«Συνέπεια, τιμιότητα και φυσικά καλή αγωνιστική συμπεριφορά. Εγώ υπόσχομαι να δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου, όποτε με χρειάζεται ο προπονητής. Ακόμα και αν με καλέσει, για να παίξω 5’, εγώ θα παλέψω».
-Η Football League είναι ταλαιπωρημένη κατηγορία. Τι θεωρείς πως πρέπει να αλλάξει, ώστε η δουλειά σας να γίνει πιο άνετη και να την απολαμβάνετε περισσότερο;
«Πράγματι, έτσι είναι και είναι κρίμα αυτό. Πρέπει να υπάρξει βοήθεια από όλους. Από εμάς, τους ποδοσφαιριστές, μέχρι την ΕΠΟ και όλοι, φυσικά, να έχουν καλή θέληση, για να λειτουργήσει διαφορετικά η κατηγορία. Πάντως, θεωρώ πως με τη συμμετοχή ομάδων, όπως ο Άρης, ο ΟΦΗ, τα Τρίκαλα, ο Απόλλων, αλλά και άλλων, το πρωτάθλημα γίνεται αμφίρροπο και προσελκύει κοινό. Αυτό συνεπάγεται θετικότερες εντυπώσεις…»
-Αγωνίστηκες στον Πανσερραϊκό και για αρκετά χρόνια στον Πανθρακικό. Πες μου δύο λόγια γι’ αυτές τις δύο ενόψει της νέας σεζόν…
«Ο Πανσερραϊκός είναι πιο ιστορική ομάδα από τον Πανθρακικό και θα δείτε ότι, αν ξεπεράσει τη διοικητική του αστάθεια, θα ισχυροποιηθεί πολύ. Έχει πολύ κόσμο από πίσω. Αντίθετα, στον Πανθρακικό υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που ασχολούνται πολλά χρόνια με τα διοικητικά, αλλά πλέον χρειάζονται βοήθεια, γιατί διαφορετικά δε ξέρω τι μπορεί να γίνει, αφού δεν τον υποστηρίζουν τόσοι φίλαθλοι, όσοι τον Πανσερραϊκό. Βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο και ελπίζω να επιστρέψει δυνατότερος».
-Έχεις εμπειρίες από εθνικές ομάδες της Τουρκίας (σ.σ. όχι από την Ανδρών). Πρέπει έστω οι ομάδες της Football League να επενδύουν σε νέους ποδοσφαιριστές, ώστε αργότερα αυτοί να στελεχώνουν την Εθνική Ανδρών της Ελλάδας;
«Είναι απαραίτητο αυτό. Υπάρχουν ταλέντα και αξίζει να τούς δοθούν ευκαιρίες. Στα φιλικά ματς οι προπονητές της Εθνικής θα πρέπει να καλούν νεαρούς από αυτή την κατηγορία, για να τους δοκιμάσουν, αλλά και να τους ενθαρρύνουν να συνεχίσουν την προσπάθεια. Έστω και ένας παίκτης να βγει, είναι κέρδος. Από την άλλη, οι ομάδες θα πρέπει να δείχνουν περισσότερη προτίμηση στους Έλληνες, παρά στους ξένους».
-Φαντάστηκες ποτέ τον εαυτό σου στην Εθνική Ελλάδας;
«Πολλές φορές, αλλά δεν έχω την ελληνική υπηκοότητα ακόμα, παρότι προσπαθώ εδώ και τέσσερα χρόνια να την πάρω. Η γραφειοκρατία με καθυστέρησε πολύ. Αισθάνομαι, όμως, Έλληνας και αγαπώ την Ελλάδα όσο και εσείς. Ένα χαρτί δε σημαίνει τίποτα περισσότερο από αυτό, που λέει η καρδιά σου».
-Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον, αφού τερματίσεις την καριέρα σου;
«Το μέλλον μου μάλλον ανήκει εδώ, στην Ελλάδα. Ίσως, δημιουργήσω ακαδημίες. Από κάθε προπονητή, που συνεργάστηκα, πήρα κάτι και έχω την επιθυμία να διδάξω παιδιά και να τα κάνω επαγγελματίες, που θα αγωνιστούν για την Εθνική Ελλάδας».
Του Γιώργου Δελαγραμμάτικα για την εφημερίδα “LiveSport”
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις