O Φάνης (ένας είναι) κλείνει σήμερα μισό αιώνα ζωής. Ο κατά πολλούς, πληρέστερος παίκτης που έχει εμφανιστεί ποτέ (μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη) στα ελληνικά γήπεδα, πέρα από τα αμέτρητα επιτεύγματα του στο παρκέ ξεχώριζε και για κάτι άλλο. Επειδή τα λέει χύμα. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, το 2007 στην «ΠΡΑΣΙΝΗ» και στους Νίκο Συρίγο και Δημήτρη Κοντό, απέδειξε του λόγου το αληθές με ατάκες φωτιά. Ας τη θυμηθούμε. Αξίζει τον κόπο.
Αναλυτικά:
– Ο Αργύρης Πεδουλάκης είπε κάποτε πως “Ο Φάνης ήταν αυτός που άλλαξε την εικόνα του κόσμου για το μπάσκετ, αποδεικνύοντας πως για να είσαι μεγάλος παίκτης δεν χρειάζεται να βάζεις 30 πόντους”…
«Είναι αλήθεια πως… ανάγκασα τον κόσμο να διαβάζει στατιστική (γέλια)! Ότι έγινε πάντως, έγινε ασυναίσθητα. Εγώ έμπαινα στο γήπεδο για να κάνω ότι χρειαζόταν ώστε να νικήσει η ομάδα μου… Το άθλημα είναι ομαδικό. Δεν έπαιζα τένις. Αυτό φυσικά δεν αναγνωριζόταν στην αρχή. Αναγνωρίστηκε αργότερα…».
– Ένα άλλο περιστατικό που μαρτυρά τον αλτρουισμό σου, το έχει… μαρτυρήσει ο Γάσπαρης. Σε ένα ματς του Πανιωνίου με τον ΠΑΟΚ, πυροβολούσαν κατά βούληση ο Γάσπαρης και ο Κορωναίος κι εσύ παρά το γεγονός ότι είχες κάνει μόλις 3 προσπάθειες και ήταν όλες εύστοχες δεν τους ζήτησες σε καμία στιγμή του αγώνα τον λόγο…
«Δεν υποτίμησε ποτέ κανένα συμπαίκτη μου, ούτε μπήκα σε αντιπαράθεση μαζί του, ειδικά μέσα στον αγώνα. Μετά το τέλος του ματς, αν κάτι πήγαινε στραβά ίσως να τα έχωνα σε κάποιον όπως το έκανα πολλές φορές… Ειδικά σε κάποιους που κοίταζαν μόνο το συμφέρον τους και το πως θα γραφτούν στις… εφημερίδες και αδιαφορούσαν για την ομάδα. Την ώρα του αγώνα δεν μπορείς να δείξεις στον κόσμο ποιος κάνει το λάθος… Άλλωστε αυτό είναι και θέμα προπονητή… Εμείς ήμασταν εργαλεία του εκάστοτε προπονητή και απλά εκτελούσαμε τις αποφάσεις του».
– Το κλίμα στα αποδυτήρια και η παρουσία σου εκεί, ήταν ένα από τα μυστικά της πορείας του Πανιωνίου όλα αυτά τα χρόνια;
«Ο Πανιώνιος είχε καλή ομάδα. Την εποχή του Τζούροβιτς έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ελλάδα. Και επί εποχής Ίβκοβιτς παίξαμε καλό μπάσκετ. Το καλό του Πανιωνίου ήταν ότι έκανε καλές επιλογές σε ξένους παρότι δεν είχε πολλά λεφτά. Το κακό με τον Πανιώνιο, που του στοίχισε 2 με 3 πρωταθλήματα ήταν ότι δεν ήταν δυνατός έξω από το γήπεδο…».
– Τι εννοείς;
«Τα πρωταθλήματα δεν κερδίζονται μόνο μέσα στα γήπεδα… Όποιος έχει οικονομική ευρωστία προχωράει περισσότερο απ’όσο πρέπει…. Όχι μόνο στο μπάσκετ παντού. Ο Πανιώνιος δεν είχε ούτε λεφτά, ούτε γνωριμίες. Πήγαινε με τον σταυρό στο χέρι…».
– Πήρε όμως ένα Κύπελλο…
«Το πήρε γιατί έπαιξε με τον ΠΑΟΚ στον Τελικό. Αν έπαιζε με κάποιες άλλες ομάδες δεν θα το έπαιρνε…».
«Μου έκλεβαν τον ιδρώτα»
– Ένιωσες ποτέ ότι σου κλέβουν τον ιδρώτα;
«Πολλές φορές! Μία και δύο;».
– Οι διαιτητές;
«Ε φυσικά… Οι διαιτητές, κάποιοι διαιτητές, ήταν όργανα ανωτέρων δυνάμεων…».
– Όταν έπαιζες… έπεσες πάνω στην εποχή της παντοκρατορίας του Άρη και μετά του Ολυμπιακού. Κοινό πρόσωπο σε αυτές τις δύο ομάδες ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης. Θεωρείς ότι έπαιξε ρόλο σε αυτό το σύστημα που προφανώς λειτουργούσε υπέρ των ομάδων του;
«Ε βέβαια έπαιξε ρόλο… Και καλά έκανε! Εγώ του βγάζω το καπέλο… Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Προστάτευσε τις ομάδες του και καλά έκανε. Δεν με νοιάζει πως το έκανε… Έκανε ευτυχισμένους τους παίκτες του. Και βγήκε μπροστά…».
– Είναι καλό για έναν προπονητή να ασχολείται με το κομμάτι της διαιτησίας;
«Καλό δεν είναι… Αλλά έτσι είναι το ελληνικό σύστημα».
– Ήταν μέρος του συστήματος ο “ξανθός”;
«Βέβαια…».
– Έπαιξε ρόλο στον καβγά σας; Ένιωσες ότι ήταν μέρος αυτού του συστήματος που σας έκλεβε τον ιδρώτα;
«Ο καβγάς που έγινε στο συγκεκριμένο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ, έγινε γιατί όλα αυτά τα χρόνια τρώγαμε αυτό το παραμύθι και με τον Πανιώνιο μας έκλεβαν τον ιδρώτα… Δεν το ανέχτηκα να γίνει και με τον Παναθηναϊκό, που ήταν οικονομικά εύρωστος… Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως ο Ιωαννίδης πήγε να κλέψει πάλι το παιχνίδι και έκανα την βαβούρα για να γυρίσει το παιχνίδι. Είχαμε μία μεγάλη διαφορά και έκανε μανούρα, με αποτέλεσμα η διαφορά να μειωθεί… Εκείνη τη στιγμή λοιπόν αποφάσισα να κάνω το ίδιο για να μην χάσουμε… Και να ξέρεις ότι δεν ήθελα να τον χτυπήσω… Απλά αντέδρασα για να μην χάσουμε».
– Θα έπαιζες ποτέ για τον Ιωαννίδη;
«Ναι… Με τα μυαλά που έχω τώρα ναι. Όταν σταματάς το μπάσκετ διαπιστώνεις πως στην Ελλάδα κινούνται όλα γύρω από τη φιλοσοφία, “πως θα αρπάξεις, τι θα αρπάξεις και πόσα θα αρπάξεις”. Με στόχο να περάσεις καλά… Θα μπορούσα να παίξω για τον Ιωαννίδη, να κονομήσω και να πανηγυρίζω στους τίτλους…».
Είκοσι χρόνια μετά το ’87
Ο Φάνης υπογράφει ακόμη αυτόγραφα, αν και παραδέχεται ότι 20 χρόνια μετά την επιτυχία του 1987 έχει μείνει μόνο η φήμη! Συν τις όποιες διευκολύνσεις γινόντουσαν στις δημόσιες υπηρεσίες. «Άνοιξαν οι πόρτες, ειδικά σε μένα που φαινόμουν καλό παιδί» παραδέχτηκε.
– Έχεις ρίξει τη… μεγαλύτερη μαύρη πέτρα από τη γενιά του ’87 στο μπάσκετ. Γιατί;
«Γιατί υπάρχει μια οικογένεια που περιμένει χρήματα για να ζήσει. Από το μπάσκετ δεν μπορείς να ζήσεις, αν δεν είσαι αθλητής ή προπονητής».
– Από το μπάσκετ δεν κέρδισες χρήματα;
«Κέρδισα… Θα μπορούσα να είχα κερδίσει τα δεκαπλάσια. Όμως δεν ήμουν ποτέ φιλοχρήματος…».
– Ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης από την Εθνική του ’87;
«Ο Γκάλης. Ήταν η κορυφή…».
– Ο Γκάλης πήρε αυτό που άξιζε από το μπάσκετ;
«Νομίζω ότι το πήρε… Και καλά έκανε που αποτραβήχτηκε, γιατί αυτό που είχε να προσφέρει μέσα στο γήπεδο το πρόσφερε…».
– Δεν θα μπορούσατε να αξιοποιηθείτε από την Πολιτεία;
«Θα μπορούσαμε… Και μας έχει ζητηθεί. Αλλά δεν υπάρχει οικονομικό αντάλλαγμα. Και δεν μπορείς να ζήσεις με 700 Ευρώ το μήνα… Είναι αστείο και να το λέμε…».
– Είναι καλύτερη η ζωή με ή χωρίς το μπάσκετ;
«Η καλύτερη ζωή είναι όταν είσαι αθλητής…».
«Δεν είμαι και… Σχορτσανίτης»
– Ακόμη και όταν όλοι περιμένουν να σε δουν στο γήπεδο για να… μετρήσουν τα κιλά σου; Αλήθεια έχει γίνει μεγαλύτερος ντόρος για τα κιλά ενός αθλητή πέρα από σένα και τον Σχορτσανίτη;
«Ε καλά δεν ήμουν και στα… κυβικά του Σχορτσανίτη (γέλια)!».
– Πόσα κιλά ήσουν όταν έπαιζες;
«120…».
– Αυτό ήταν το μεγαλύτερο νούμερο που έδειξε η ζυγαριά;
«Ναι… Το ’87 με βλέπατε αδύνατο ή χοντρό;».
– Αδύνατο…
«Ε, το ’87 ήμουν 115 κιλά… Και έφτασα μέχρι 120…».
– Πρόσεχες τον εαυτό σου;
«Ναι…».
– Πρότυπο αθλητή υπήρξες;
«Όχι…».
– Το μετάνιωσες;
«Όχι… Και έπινα και κάπνιζα και ξενύχταγα…».
– Πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη σου αν δεν κάπνιζες, δεν ξενύχταγες, δεν καβάλαγες μηχανή;
«Δεν ξέρω γιατί δεν με ενδιέφερε… Δεν το ήθελα… Έκανα αυτό που ήθελα… Δεν θα μπορούσα να ήμουν διαφορετικός άνθρωπος…».
– Ο Φάνης είναι ευχαριστημένος από τον Χριστοδούλου;
«Ναι… Μια χαρά».
– Ο Χριστοδούλου πίεσε ποτέ τον Φάνη;
«Πολλές φορές… Και αν έχασα κάποιες φορές πράγματα ήταν καθαρά δική μου απόφαση… Τα συμβόλαια τα είχα και τα έβλεπα…».
– Έχεις απωθημένα; Θα άλλαζες κάτι;
«Ίσως να πήγαινα στην Αμερική… Όχι όμως όταν έγινα ντραφτ… Στα 17 μου όταν μου είχε γίνει πρόταση από ένα πανεπιστήμιο… Τότε έπρεπε να μείνω στις ΗΠΑ, αλλά η Ομοσπονδία είχε άλλη άποψη… Μετά δεν με ενδιέφερε… Δεν έχω και σε μεγάλη υπόληψη το ΝΒΑ… Σε θέματα τακτικής είναι κολοκύθια τούμπανα»!
«Γουστάρω να βλέπω τον Διαμαντίδη»
– Ανάλογη είναι και η άποψη του Διαμαντίδη… Βλέπεις άλλα κοινά στοιχεία ανάμεσα σε σένα και τον Μήτσο;
«Έχει πολλά στοιχεία…».
– Τον θεωρείς διάδοχο σου;
«Δεν θεωρώ κανένα διάδοχο μου. Είναι όμως πολύ καλός παίκτης… Γουστάρω πολύ να τον βλέπω να παίζει. Αυτόν και τον Παπαλουκά».
-Γιατί;
«Γιατί δεν παίζουν για τον εαυτό τους, δημιουργούν φάσεις για τους υπόλοιπους και αν χρειαστεί σκοράρουν… Αυτό είναι το μπάσκετ».
«Ένιωσα σημαία»
– Είχες βαρεθεί κάθε καλοκαίρι να σε θέλουν όλες οι ομάδες και εσύ να μένεις στον Πανιώνιο;
«Είχα βαρεθεί να γίνονται προτάσεις ουσιαστικά χωρίς… ανταλλάγματα. Ένα καλοκαίρι θυμάμαι πως πίστεψα πράγματι πως θα φύγω από τον Πανιώνιο, αφού είχα πάει στο σπίτι του Κόκκαλη με τον Ιωαννίδη και είχαμε συμφωνήσει σε όλα. Πρέπει να ήμουν ο μοναδικός παίκτης που είχα πάει στο σπίτι του Κόκκαλη. Το ραντεβού είχε γίνει τον Ιούνιο, όμως έφτασε Αύγουστος και όλοι ήταν εξαφανισμένοι… Ούτε το τηλέφωνο δεν είχε χτυπήσει…».
– Ήσουν σημαία του Πανιωνίου… Ένιωσες όμως ποτέ σημαία;
«Ναι… Δεν μπορείς να μην νιώσεις. Έπειτα από τόσα χρόνια στην ομάδα».
– Θα ήθελες να παίξεις περισσότερα χρόνια στον Παναθηναϊκό;
«Βέβαια… Αλλά κι εκεί μεταγενέστερα λες τι… μαλακίες έκανα (γέλια)! Είχε βγει κάποτε ο Θανάσης και είπε ότι “ο Φάνης ήταν ο μόνος που έφερε λεφτά πίσω στον Παναθηναϊκό”. Πήγα και έσπασα μόνος το συμβόλαιο μου και δεν έκανα αυτό που έκανε ο Κάτας και τόσοι άλλοι… Θα μπορούσα να κάτσω και να παίρνω τα λεφτά ακόμη και… κουτσός».
– Πως πιστεύεις ότι σε θυμάται ο κόσμος;
«Νομίζω ότι έχει καλή εικόνα».
– Δεν θα ήθελες να επιστρέψεις στο μπάσκετ;
«Δεν είναι θέμα αν θέλω… Δεν μπορώ. Είναι θέμα διαβίωσης. Στο μπάσκετ βγάζεις λεφτά ως αθλητής. Ή ως προπονητής… Γιατί να γίνω προπονητής, για να είμαι στη κρίση του κάθε προέδρου. Έχασε η ομάδα φύγε; Κέρδισε η ομάδα μείνε; Και οι φίλαθλοι να σε βρίζουν;».
– Είναι καλύτερο το μπάσκετ τώρα ή ήταν καλύτερο στην εποχή σου;
«Ήταν καλύτερο παλιότερα… Υπήρχαν καλύτεροι παίκτες. Και στην Ευρώπη και στην Αμερική… Παρότι λένε ότι σήμερα το μπάσκετ είναι πιο γρήγορο και πιο αθλητικό, πιστεύω ότι με τα τέσσερα δεκάλεπτα και τα δύο τάιμ άουτ ανά δεκάλεπτο, δεν… κουράζεσαι ποτέ»!
Ο Φάνης θυμάται…
– Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες ποτέ;
«”Κακό συμπαίκτη δεν είχα ποτέ… Οι καλύτεροι όμως ήταν ο Χάτσον, ο Τέρνερ και καλύτερος απ’όλους ο Λαντσμπέργκερ. Μακράν… Ήταν εντυπωσιακός ο τρόπος που πάταγε στο γήπεδο. Διάβαζε όλες τις φάσεις».
– Ο πιο δύσκολος αντίπαλος;
«Στην Ελλάδα δεν είχα πρόβλημα με κανέναν… Από το εξωτερικό, ο Πέτροβιτς και ο Όσκαρ Σμιντ. Εκεί μου βγαίναν τα συκώτια…».
– Ποιο παιχνίδι θυμάσαι πιο έντονα;
«Ένα παιχνίδι με τον Πανιώνιο στην Πάτρα με τον Απόλλωνα… Είχε πέσει πολύ ξύλο… Θυμάμαι ότι έπεφτε η Πάτρα και το ματς ήταν στημένο κανονικά. Είχε βάλει ο Μίσσας 35 πόντους, εγώ 29, βάζαμε, βάζαμε και συνέχεια… χάναμε! Στο τέλος μάλιστα είχαν έρθει και μας είχαν ζητήσει συγγνώμη και οι παίκτες του Απόλλωνα, αλλά έγινε ένας χοντρός σαματάς και είχαμε ανέβει στην εξέδρα και πλακωθήκαμε με τον κόσμο».
– Ποιος ήταν διαιτητής;
«Ψάξτε βρείτε…. Είναι άνθρωπος που έχει μείνει και στο μπάσκετ. Γιατί αυτοί μένουν στο μπάσκετ… Όσοι γνωρίζουν που είναι το μέλι και το γλύφουν… Αυτοί που παρασιτούν…».
– Οι κόρες σου ξέρουν ποιος είναι ο Φάνης Χριστοδούλου;
«Ξέρουν παρότι εγώ δεν τους έχω πει κουβέντα… Μάλιστα κάποια στιγμή ήρθε μία από τις κόρες μου και μου είπε: “Μπαμπά σε γράφει το βιβλίο που έχουμε στο σχολείο”»!
– Ασχολούνται με τον αθλητισμό;
«Όχι πολύ… Δυστυχώς… Γιατί δεν υπάρχουν προπονητές που να ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν τα παιδάκια. Δεν υπάρχουν προπονητές-παιδαγωγοί».
– Εσένα ποιος προπονητής, πλησίασε περισσότερο στην ψυχολογία σου;
«Ο Πολίτης και ο Δενδρινός… Μπάσκετ πολύ ήξερε ο Ίβκοβιτς αλλά ήταν τρελός για δέσιμο…».
– Γιατί;
«Δεν γούσταρε τα μεγάλα ονόματα και τα βράδια μάλλον έπινε περισσότερο απ’όσο έπρεπε και το πρωί στην προπόνηση ψάχναμε την πόρτα να φύγουμε… Και πλακωνόμαστε».
– Ο Τζούροβιτς;
«Τα δυο πρώτα χρόνια ήταν καλός… Μετά λάλησε… Ερχόταν στο γήπεδο και έλεγε “εγώ θα πάω στον Άρη κι εσείς θα εξαφανιστείτε”… Τελικά εξαφανίστηκε αυτός».
– Σου έγινε ποτέ πρόταση να κατέβεις στις εκλογές;
«Πολλές φορές…»
– Από ποιο κόμμα;
«Από όλα… Και όχι μόνο για βουλευτής, αλλά και για δήμαρχος Νέας Σμύρνης, Δήμαρχος, Δάφνης… Αλλά εγώ ψέματα στον κόσμο δεν λέω…».
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
