«Όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς, καταφέραμε να αποκτήσουμε μεγάλη δυναμική, με τον κόσμο στο πλευρό μας. Μετά από χρόνια δεν υπήρχαν κόντρες ανάμεσα στους οπαδούς και την διοίκηση και έτσι υπήρχε καλό κλίμα, ενώ και στα αποδυτήρια ίσχυε το ίδιο, με την παρουσία του κ. Ντόστανιτς να είναι καθοριστική. Όλοι νομίζω από την μεριά μας βοηθήσαμε, δε θέλω να αδικώ κανέναν, ακόμα και σε κάποια στραβά αποτελέσματα, κρατήσαμε την ομάδα όρθια. Στο προσωπικό κομμάτι, τώρα, είναι κομβική χρονιά για την καριέρα μου, η καλύτερη σεζόν από όταν ξεκίνησα την καριέρα μου. Έζησα πολύ έντονες καταστάσεις, με τους οπαδούς της ομάδας που την λατρεύουν».
Θες να περιγράψεις όλο αυτό;
«Δεν περιγράφεται. Αν δε το ζήσεις δε μπορείς να το καταλάβεις, αν δε φορέσεις αυτή τη φανέλα, αν δε ζήσεις σε αυτή την πόλη. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο, δε θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο της ΑΕΛ, με βοήθησαν να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου και να αποκτήσω συναισθήματα για αυτούς».
Η δυναμική αυτή, όμως, φέρνει και πίεση. Μήπως δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα όλο αυτό;
«Σίγουρα υπάρχει πίεση, αλλά έτσι είναι αυτό το επάγγελμα, ειδικά στις μεγάλες ομάδες. Ευτυχώς, το διαχειριστήκαμε όλοι μας καλά, αντέξαμε στις δύσκολες στιγμές και δείξαμε πως έχουμε την… κράση που απαιτείται. Ομάδες μεγάλες, όπως η ΑΕΛ, χρειάζονται παίκτες που αντέχουν την πίεση και την βλέπουν σαν κίνητρο, αν δεν αντέχεις, δε κάνεις για τέτοιους συλλόγους με δυναμική. Και ο κόσμος το εκτιμά ατό, εμένα με αγκάλιασαν όλοι τους και με έκαναν να νιώσω… παιδί τους».
Η αρχή της σεζόν σε βρήκε βασικό, ο κόσμος σε… γούσταρε, έπαιζες, αλλά ξαφνικά βρέθηκες εκτός ομάδας…
«Συμβαίνουν αυτά σε κάποιες ομάδες. Εγώ έχω καθαρή την συνείδησή μου, έδινα και την ψυχή μου για την ΑΕΛ, αλλά κάπου στράβωσε. Το που και γιατί, νομίζω δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε, παρά την πικρία που μένει σε εμένα. Αυτό που θέλω, μόνο, να πω, είναι πως έχω καθαρή την συνείδησή μου και ότι αν είχα κάνει κάτι να… φοβάμαι, θα είχα φύγει τον Γενάρη από την ομάδα. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες, που ανήκουν στο παρελθόν, το θέμα είναι πως η ομάδα τα κατάφερε και χωρίς εμένα, γιατί, τόσο γενικά, όσο και ειδικά ομάδες με τη δυναμική της ΑΕΛ. Εγώ όταν υπέγραφα για δύο χρόνια, ήθελε, όχι μόνο να εξαντλήσω το συμβόλαιό μου, αλλά να μείνω και πολύ περισσότερο. Δεν πήγαν όπως τα σχεδίαζα, έτσι είναι η ζωή, όμως παρά την πικρία, κρατάω μόνο τα θετικά».
Την αλλαγή του προπονητή πως τη ζήσατε;
«Δεν το περιμέναμε, ο Ντόστανιτς είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος, σπάνια συναντάς τέτοιους στο ποδόσφαιρο και ειδικά στο Ελληνικό. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τον νέο μας προπονητή να μπει στο κλίμα και να του κάνουμε ευκολότερο το έργο, γιατί δεν υπήρχε χρόνος. Είχαμε πέσει στην 3η θέση, είχαμε το ντέρμπι με τον Απόλλωνα που ήταν… μονόδρομος, αλλά όλα πήγαν καλά. Πήραμε το παιχνίδι, κάναμε ένα καλό σερί και όλα επανήλθαν στην κανονική τους ροή, με την ΑΕΛ να κατακτά το πρωτάθλημα. Όπως της αξίζει… Ζήσαμε μεγάλες στιγμές, το πανηγυρίσαμε στην φιέστα, ζήσαμε πρωτόγνωρες στιγμές. Ήμουν τυχερός που το έζησα αυτό, ο κόσμος της Λάρισας έχει συνηθίσει σε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες, όμως για εμένα ήταν κάτι τρομερό».
Αν μπορούσαμε να απομονώσουμε κάποιες στιγμές, κάποιες αναμνήσεις από την χρονιά, ποιες θα ήταν αυτές;
«Είναι πολλές, αλλά αν ξεχώριζα κάποια θα ήταν η πρώτη προπόνηση στο «Arena», που είχε κόσμο που στις προηγούμενες ομάδες μας δε μαζεύαμε καλά καλά σε παιχνίδια. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα που έχω έρθει και πως πρέπει να δώσω το 101%. Από εκεί και πέρα, θα θυμάμαι το κλίμα πριν το ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου και πόσο πολύ το περίμενε όλη η πόλη, θα θυμάμαι το χειροκρότημα όταν έγινα αλλαγή, είναι πολλά… Αυτά είναι μερικά, μόνο, όλα ήταν μαγικά»!
Η επόμενη ημέρα, λοιπόν, σε βρίσκει στα Τρίκαλα…
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος που κατάφερα και πήγα σε μία ομάδα όπως τα Τρίκαλα, κατά γενική ομολογία έπαιξε από το καλύτερο ποδόσφαιρο στην κατηγορία την προηγούμενη σεζόν, έχει υγεία, έχει κόσμο, έχει διοίκηση και ειδικά ένα πρόεδρο που αγαπάει πολύ την ομάδα. Όλοι όσοι ασχολούνται με τον ΑΟΤ τον αγαπάνε, είναι πολύ θετικό αυτό και αποτελεί μία ακόμα πρόκληση για εμένα. Εύχομαι πρώτα από όλα να έχουμε υγεία και να πανηγυρίσουμε την άνοδο. Το ρόστερ του συλλόγου έχει την ποιότητα και αξίζει την άνοδο, ενώ υπάρχει και η σωστή λειτουργία. Γενικά, έχει ότι χρειάζεται μία ομάδα για να δουλεύουν όλα σωστά και να έτσι υπάρχουν και υψηλοί στόχοι».
Είσαι αισιόδοξος πως μπορείς να πετύχεις την δεύτερη σερί άνοδο;
«Δε θέλω να το σκέφτομαι έτσι, εγώ απλά θέλω να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και να βοηθήσω να πετύχουν τα Τρίκαλα τους στόχους τους. Να μπορώ να κοιτάξω στο τέλος της σεζόν στα μάτια τον πρόεδρο, τον προπονητή και όποιον με εμπιστεύτηκε, γνωρίζοντας πως τον έχω δικαιώσει, πως δεν τους απογοήτευσα. Αυτό είναι που μετράει πιο πολύ από όλα για εμένα».
Βέβαια, δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα και του χρόνου, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Πέρα από τις ομάδες που ήταν και φέτος, αλλά δεν ανέβηκαν, ενώ έρχονται ο Άρης, ο ΟΦΗ, ακόμα και η Σπάρτη, που αν και δεν έχει ιστορία, έχει μεγάλη δυναμική και στόχους…
«Σίγουρα, τα πράγματα θα είναι δύσκολα, αλλά κι εμείς είμαστε μία ομάδα που δε της λείπει τίποτα και έτσι, πιστεύω πως καλό θα είναι να κοιτάμε μόνο με το δικό μας κομμάτι, να κάνουμε την δουλειά μας και δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Έχουμε το ρόστερ, έχουμε την δυναμική, τον κόσμο, την διοίκηση, για να πάρουμε την άνοδο. Αρκεί να κάνουμε καλά την δουλειά μας και να βγάλουμε στο χόρτο αυτά που πραγματικά μπορούμε.
Και το ξαναλέω, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς τους ποδοσφαιριστές αυτό. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου με την διοίκηση, να είναι εντάξει απέναντί σου και να ξέρεις πως, αυτό που πρέπει να κάνει θα το κάνει. Να είναι τακτοποιημένη στα οικονομικά, να μη μπλέκεις σε σκέψεις με την αδειοδότηση και με τέτοια πράγματα. Στα Τρίκαλα, αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα, ότι οι παίκτες δέχονται ασφάλεια και αγάπη από τον πρόεδρο, έμπρακτα, όχι μόνο στα λόγια, οπότε μπορούν να ασχοληθούν μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι, αυτό που είναι αρμοδιότητά τους και να αποδώσουν τα μέγιστα».
Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις και δύο λόγια για τον… γάμο, δύο πρώην σου, αφού ο κ. Ντόστανιτς είναι ο νέος προπονητής του Λεβαδειακού, ομάδα που έχεις περάσει το μεγαλύτερο μέρος της μέχρι σήμερα καριέρας σου…
«Όταν το έμαθα, χάρηκα πάρα πολύ, γιατί μιλάμε για έναν εκπληκτικό άνθρωπο, όπως ανέφερα και πιο πριν. Ο Λεβαδειακός από την άλλη, είναι η ομάδα που με ανέδειξε, μα έβγαλε στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και την έχω μέσα στην καρδιά μου. Έφυγα από εκεί σαν φίλος, έχω εξαιρετικές σχέσεις και θέλω για αυτή, μόνο τα καλύτερα. Νομίζω πως είναι μία τέλεια επιλογή, του αρέσει πάρα πολύ η σκληρή δουλειά και η πειθαρχία του κ. Ντόστανιτς, πιστεύω ότι θα ταιριάξει πολύ με τον κ. Κομπότη, τον ιδιοκτήτη του Λεβαδειακού. Εύχομαι τόσο η ομάδα, όσο και ο προπονητής, να έχουν μία φανταστική σεζόν και να πάνε μαζί, όσο πιο ψηλά γίνεται».
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
