Οι «αρχιτέκτονες» των τεράστιων επιτυχιών αποκαλύπτονται…

Ο προπονητής της Εθνικής Εφήβων μπάσκετ, Ηλίας Παπαθεοδώρου και ο ομοσπονδιακός τεχνικός του πόλο ανδρών, ο Βολιώτης Θοδωρής Βλάχος μιλάνε για τις επιτυχίες της «γαλανόλευκης». Οι «αρχιτέκτονες» δύο τεράστιων επιτυχιών μέσω συνέντευξης αποκάλυψαν, ο καθένας, το δικό τους «μυστικό της επιτυχίας», ο λόγος για τον προπονητή της εθνικής εφήβων στο μπάσκετ που κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Ηλία Παπαθεοδώρου και ο προπονητής της εθνικής ομάδας πόλο ανδρών που πήραν την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου, Θοδωρή Βλάχο.

Αναλυτικά τα όσα είπαν οι δύο προπονητές στην Εφημερίδα των Συντακτών

Αρχικά, ο Θοδωρής Βλάχος: «Δείξαμε χαρακτήρα, εμφανιστήκαμε πιο ώριμοι, πιο αποφασιστικοί απ’ τις πρόσφατες διεθνείς συμμετοχές μας και αξιοποιήσαμε το κράμα παλιών και νέων, αν και υπάρχουν μόλις τρεις τριαντάρηδες και οι υπόλοιποι είναι μικροί. Χαμηλοί τόνοι και προσήλωση στον στόχο. Οι ίδιοι χαμηλοί τόνοι δεν μ’ εμποδίζουν, όμως, να πω ότι το μέλλον ανήκει σ’ αυτή την Εθνική πόλο. Απέναντί μας υπήρχαν ομάδες που ανανεώνουν τη σύνθεσή τους, όπως κι εμείς… Αναφέρομαι στην Ιταλία, τη Σερβία, την Ουγγαρία. Κοινός στόχος πλέον, με τις ίδιες συνθέσεις, είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο. Σέρβοι, Κροάτες, Ούγγροι παραμένουν πρωταγωνιστές, οι Ιταλοί παρουσιάζουν πτώση, ενώ εμείς είμαστε καθ’ οδόν για να γίνουμε αιχμή του δόρατος στο παγκόσμιο πόλο! Εχουμε ομοιογένεια, ταλέντο αλλά υστερούμε σε σωματική δύναμη, όπως άλλωστε και ως λαός. Είμαι αισιόδοξος ότι με εμπειρία θα βελτιωθούμε εκεί που υστερούμε ώστε να γίνουμε αιχμή του δόρατος. Καλύψαμε τις αδυναμίες μας στη διάρκεια αυτού του Παγκόσμιου και μπορέσαμε να κερδίσουμε το μόνιμο, μεγάλο, στοίχημα στο πόλο, της θέσης του τερματοφύλακα… Η θέση του τερματοφύλακα είναι βαρόμετρο!».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Αυτή η φουρνιά των εφήβων του μπάσκετ άφησε βάσιμη υπόσχεση ότι μπορεί να είναι, σε λίγα χρόνια, άλλη μια φιλόδοξη Εθνική ανδρών. Τρεις-τέσσερις παίκτες της, επίσης σε λίγα χρόνια, θα είναι έτοιμοι για την Εθνική ανδρών, αλλά μη μου ζητήσεις ονόματα, επειδή είναι παιδιά, άρα ευάλωτοι και αν και έδειξαν θαυμαστή ωριμότητα στον Βόλο, δεν θέλω να χάσουν την αυτοσυγκέντρωσή τους. Τα καταφέραμε επειδή έπιασαν τόπο οι προτροπές μου προς τους παίκτες για την απόκτηση κατάλληλης νοοτροπίας και συμπεριφοράς… Τους είπα όταν ανεβήκαμε στην κορυφή ότι το χρυσό μετάλλιο ναι μεν είναι παράσημο, αλλά πρόκειται μόνο για καλή αρχή. Οι περισσότεροι με ωριμότητα έδειξαν ότι το κατάλαβαν. Η διοργάνωση επιβεβαίωσε ότι Σέρβοι, Κροάτες, Τούρκοι, Ισπανοί κι εμείς είμαστε οι σταθερές δυνάμεις στις μικρές ηλικίες. Η Τουρκία είναι πάντως η δύναμη που έρχεται… Ηδη κατέκτησαν δύο συνεχή Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, έχουν και άλλες διακρίσεις σε μικρές ηλικίες. Δίνουν έμφαση στη δουλειά με τους μικρούς και μην ξεχνάτε ότι στην εποχή μας, η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη αγορά του μπάσκετ. Σέρβοι και Ελληνες προπονητές τούς έχουν μεταλαμπαδεύσει τεχνογνωσία και με πολλαπλάσιο πληθυσμό απ’ τον δικό μας έχουν πολλές επιλογές στις μικρές ηλικίες».

Πετυχημένοι, αν και η προετοιμασία σας ήταν δρόμος με, αυτονόητα στην εποχή μας, αγκάθια.

Θ. Βλάχος: «Το πόλο ήταν και παραμένει, πόσο μάλλον στην εποχή της κρίσης, ερασιτεχνικό στις αμοιβές, που δεν διευκολύνουν τους παίκτες ν’ αφοσιωθούν, και επαγγελματικό στις υποχρεώσεις…».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Πολλοί παίκτες είχαν εξετάσεις για να μπουν σε σχολές, σταμάτησαν ν’ ασχολούνται με το μπάσκετ για να διαβάσουν και επανήλθαν στις προπονήσεις. Θέλουν να εξασφαλίσουν και άλλο δρόμο επειδή ξέρουν ότι το μπάσκετ δεν μπορεί να τους καλύψει πλέον οικονομικά, όπως συνέβαινε άλλοτε. Παράδειγμα ο Φλιώνης του Αρη. Σταμάτησε το μπάσκετ τον Δεκέμβριο και το ξανάρχισε τον Ιούνιο, αλλά ήταν αυτός που έπρεπε στο γήπεδο. Απόδειξη ωριμότητας, θέλησης, όλα αυτά. Αλλοι παίκτες μου έπαιξαν πρωτάθλημα κάτω των 19 χρόνων που έγινε στην Κρήτη και μετά έπαιξαν και στον Βόλο… Μπάσκετ με πίεση από τον Μάιο ώς τον Αύγουστο, αλλά τα κατάφεραν».

Θ. Βλάχος: «Ο τερματοφύλακάς μας ο Φλέγκας είναι δικηγόρος… Μου ζήτησε μικρή άδεια στην κορύφωση της προετοιμασίας και επανήλθε. Μέσα στην πίεση της εποχής μας, σέβεσαι τις προσωπικές ανάγκες και την κοινή ανασφάλεια στα σπίτια τους, στα σπίτια όλων μας. Δεν μπορείς ν’ αρνηθείς παρόμοια αιτήματα παικτών».

Πόσο μάλλον παιδιών, εφήβων, όσων μεγαλώνουν και παράλληλα προσπαθούν να θρέψουν αθλητικό όνειρο, κάθε άλλο προσωπικό όνειρο, μέσα στην απειλητική ατμόσφαιρα της εποχής μας.

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Ναι μεν μεγαλώνουν στην πίεση των ημερών μας, αλλά δεν παύουν να οραματίζονται καλύτερο αύριο! Το έβλεπα στα μάτια των παικτών μου, το άκουγα όταν συζητούσαμε. Βεβαιώνω ότι η γενιά τους υποχρεώθηκε να σκέφτεται ώριμα πριν από κάθε απόφαση».

Θ. Βλάχος: «Ιδιο μήνυμα παίρνω κι εγώ απ’ τα παιδιά του πόλο. Ξέρουν ότι η ζωή τους δεν έχει πλέον περιθώρια για λάθη και είναι γενιά υπεύθυνη, ώριμη. Οι παίκτες μου ως πολίτες έχουν γίνει ευπροσάρμοστοι ώστε να επιβιώσουν».

Ωριμότητα, αναπόφευκτα, καλούνται να δείξουν και οι αθλητικές οικογένειες. Αλλοτε, συχνά ζητούσατε βελτιώσεις, ενώ τώρα που είναι κοινό βίωμα η οικονομική δυσκαμψία δεν μπορείτε. Αλλωστε δεν είναι δίκαιο να ζητάτε βελτιώσεις με τους ίδιους ρυθμούς ενώ δίπλα σας πολλοί πιέζονται ασφυκτικά.

Θ. Βλάχος: «Το είπα και στον υπουργό Αθλητισμού που μας δέχθηκε για να μας συγχαρεί ότι δεν απαιτούνται πολλά χρήματα για βελτιώσεις στον αθλητισμό. Η σωστή συντήρηση των εγκαταστάσεων σε πολλά παραμελημένα εθνικά κολυμβητήρια δεν είναι τόσο οικονομικό όσο θέμα οργάνωσης. Εθνική πόλο, τρίτη στον κόσμο με τελική προετοιμασία στο κολυμβητήριο του Ζαππείου που ήταν δέκα μήνες κλειστό και άνοιξε για μας χωρίς να έχει γίνει συντήρηση. Προετοιμαστήκαμε λοιπόν με κινδύνους ασφάλειας, γιατί όχι υγιεινής, στο ιστορικό κολυμβητήριο του Ζαππείου. Δεν είναι μόνο οικονομικά, λοιπόν, τα εμπόδια. Η κρίση που ζούμε στη χώρα μας δεν είναι μόνο πρόβλημα, αλλά είναι και ευκαιρία ανασύνταξης για όλους μας, κράτος και πολίτες. Μακάρι ν’ αποδειχθεί μελλοντικά ότι διδαχθήκαμε και αλλάξαμε στάση ζωής».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Ακόμη και τώρα, με σωστή διαχείριση και ενδοσυνεννόηση, ο αθλητισμός μπορεί και πρέπει να συνεχίσει σε καλό δρόμο».

Ο απλός πολίτης που διαβάζει όσα λέτε σας απαντά: «Υπάρχουν γενικότερα προβλήματα, δεν προέχει λοιπόν ο αθλητισμός».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Δεν αναφέρομαι στον επαγγελματικό αθλητισμό αλλά, μ’ εθνικό σχέδιο, στον αθλητισμό των παιδιών. Συνδυασμό άθλησης και μάθησης. Το πάγιο αίτημα για αθλητικά σχολεία όπου θα συνυπάρχουν αρμονικά η σωστή άθληση και η άρτια μάθηση ώστε να ετοιμάσουν συγκροτημένους πολίτες, χρειάζεται όραμα-σχέδιο και όχι απαγορευτικά κονδύλια. Η δημιουργία τους θα είναι απάντηση υγείας της χώρας μας στην κρίση που ζούμε».

Θ. Βλάχος: «Σε όσους μας λένε “υπερβολικούς” επειδή ζητάμε για τον αθλητισμό, απαντώ ότι ο αθλητισμός είναι πυλώνας κάθε κοινωνίας και μια απ’ τις διεξόδους-απαντήσεις στα προβλήματά της. Πολλά εθνικά κολυμβητήρια είναι εγκαταλελειμμένα λόγω απουσίας συντήρησης και τα παιδιά όλων μας, σε χώρα που βρέχεται από θάλασσα, πρέπει να ξέρουν κολύμπι από μικρή ηλικία».

Εσείς τα καταφέρατε. Η καθημερινή πίεση γέννησε πείσμα, ανάγκη διαφυγής;

Θ. Βλάχος: «Ναι, οι παίκτες μου με διευκόλυναν ως προπονητή και μ’ ενθάρρυναν ως πολίτη. Εκαναν τη δυσκολία της ζωής τους ανάγκη για διάκριση-διέξοδο και βεβαιώνω την αγάπη τους για την Ελλάδα. Οταν φορούν το σκουφάκι με το εθνόσημο, μεταμορφώνονται! Ετσι και τώρα στο Παγκόσμιο».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Οπως και οι έφηβοι του μπάσκετ… Ξεπέρασαν τα όριά τους!».

Θ. Βλάχος: «Οι ξένοι αντίπαλοι συχνά μας έλεγαν “κουράγιο” για τη ζωή μας στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα αλλά και μετά στο νερό, έβλεπα την ανάγκη των παικτών μας να τους στείλουν μήνυμα με την απόδοσή τους ότι “οι Ελληνες μπορούμε να πάμε ψηλά ακόμη κι αν οι συνθήκες της ζωής μας έχουν γίνει τόσο δύσκολες”. Κυρίως Σέρβοι και Μαυροβούνιοι, αλλά όχι μόνο, πλησίαζαν μόνοι τους και μας έλεγαν “κουράγιο” για την κρίση στη χώρα μας. Το έλεγαν, βέβαια, αυτό και επειδή έβλεπαν εμένα τον προπονητή της Εθνικής χωρίς συνεργάτες γύρω μου, μόνο μ’ έναν βοηθό. Αλλά και επειδή έβλεπαν ότι δεν είχαμε μαζί μας ούτε “βιντεοκάμερα για να γράφουμε” τα παιχνίδια μας. Ζητούσαμε από άλλες εθνικές ομάδες τη βιντεοκάμερά τους. Η αποστολή μας είχε, λοιπόν, βασικές ελλείψεις για οικονομικούς λόγους, αλλά έτσι πήραμε χάλκινο μετάλλιο. Είμαστε στις τρεις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Το λέω μ’ έμφαση για ευνόητους λόγους».

Υποθέτω ότι χρειάστηκε να βάλετε και χρήματα απ’ την τσέπη σας για καθημερινές δραστηριότητες της αποστολής στο Καζάν.

Θ. Βλάχος: «Στα πρόθυρα έφτασα, αλλά δεν χρειάστηκε. Το ποσό που δικαιούται κάθε αθλητής για προσωπικά έξοδα δεν υπήρχε ξεχωριστά για τον καθένα. Εκτός από προπονητής ήμουν και έφορος. Είχα πάρει 500 ευρώ απ’ την Ομοσπονδία και τα μοίραζα στους παίκτες για νερό, καφέ, ταξί και άλλες μικρές καθημερινές ανάγκες τους. Εφτασαν τελικά. Δεν χρειάστηκε λοιπόν, αλλά ήμουν έτοιμος να τους δώσω και δικά μου χρήματα».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Εμείς δεν είχαμε τέτοια προβλήματα. Είχαμε άνεση επειδή η διοργάνωση έγινε στον Βόλο, δηλαδή εντός Ελλάδας. Είχα όλους τους συνεργάτες δίπλα μου: άλλους τρεις προπονητές, φροντιστή, γυμναστή, όλοι παρόντες. Αν η διοργάνωση είχε γίνει εκτός Ελλάδας, η κατάσταση θα ήταν ανάλογη με του πόλο. Ούτως ή άλλως, η Ομοσπονδία μπάσκετ διαχειρίζεται περισσότερα χρήματα απ’ αυτήν του πόλο, άρα είμαστε πιο άνετα».

Θ. Βλάχος: «Ναι, το πόλο είναι αδικημένο σε κάθε εποχή. Φέρνει διακρίσεις, συχνά βρίσκεται σε Ολυμπιακούς Αγώνες, χρησιμεύει ως καλό αθλητικό άλλοθι στις πολιτικές αθλητικές ηγεσίες και μετά το ξεχνούν. Στην εποχή μας, το πόλο γεννιέται μέσα απ’ τις στάχτες του, οι μόνιμες δυσκολίες αυξήθηκαν και έχει γίνει άθλημα για ήρωες. Δεν υπερβάλλω».

Μιλάτε στους παίκτες σας για φυσιογνωμίες του μπάσκετ και του πόλο απ’ το παρελθόν; Πώς να μην τους μιλήσεις για Γκάλη, Γιαννάκη, Χριστοδούλου ή Σελετόπουλο, Αρώνη, Μαυρωτά, αλλά και τον… προπονητή τους όταν έπαιζε πόλο!

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Δεν χρειάζεται να μιλήσω πολύ για το παρελθόν. Βλέπουν Διαμαντίδη, Σπανούλη, Ζήση και όχι μόνο… Αρκούσε τον Ιούλιο, σε νεκρή περίοδο, στο Ολυμπιακό Στάδιο όπου κάναμε προπόνηση και είδαν, μες στη ζέστη, τον Διαμαντίδη να έρχεται και να πηγαίνει μόνος του να κάνει βάρη. Μάθημα. Αλλωστε έχουν αλλάξει οι εποχές. Για τον Γιαννάκη τι να τους πω; Είχε το κλειδί, άνοιγε το πρωί το γυμναστήριο της Νίκαιας και το βράδυ ο ίδιος κλείδωνε την πόρτα. Αλλη στάση ζωής, μη συγκρίσιμη με τη δική τους. Εχει αλλάξει και το μπάσκετ από τότε. Τώρα δεν είναι μόνο “βάζω την μπάλα στο καλάθι” όπως τότε, με βοηθό τη μοναδικότητα του Γκάλη ή το σπάνιο ταλέντο του Χριστοδούλου. Τώρα στο μπάσκετ, όπως σε όλα τα αθλήματα της εποχής μας, πέρα από τεχνικά χαρίσματα, οφείλεις να τρέχεις πολύ, να είσαι και καλός αθλητής. Αγωνιστικός νόμος της εποχής μας».

Θ. Βλάχος: «Εγώ τους διδάσκω συνέπεια, επιμονή, υπομονή, αυτογνωσία».

Ηλ. Παπαθεοδώρου: «Κι εγώ έλεγα στα παιδιά του μπάσκετ τις λέξεις-έννοιες: πάθος, συγκέντρωση, αυτογνωσία, αφοσίωση. “Αν τα έχεις αυτά, έστω και με στοιχειώδες ταλέντο, μπορείς να πας ψηλά”, είναι η μόνιμη προτροπή μου».