Η Κατερίνα Τσιρδάνη συνέδεσε το όνομα της με τη χρυσή εποχή του ΑΣ Βόλος 2004. Στα εννέα χρόνια που φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα, έδωσε ακόμα και την ψυχή της για τη βολιώτικη ομάδα και η αποχώρηση της το περασμένο καλοκαίρι τάραξε τα νερά στο χώρο του γυναικείου ποδοσφαίρου.
Η Τσιρδάνη κατάγεται από την Πετροπηγή Καβάλας, όμως τα τελευταία εννιάμιση χρόνια ζει και εργάζεται στον Βόλο. Στην τοπική ομάδα της Καβάλας πραγματοποίησε τα πρώτα της ποδοσφαιρικά βήματα (1996 – 2000). Στη συνέχεια αγωνίστηκε στο Φιλυριακό Φλώρινας (2000-2003). Το 2003 επέστρεψε για μία σεζόν στην Καβάλα (2003 – 2004), ενώ το 2004 φόρεσε και πάλι τη φανέλα της Φλώρινας (2004 – 2006). Ακολούθησε ο Βόλος 2004 (2006 – 2015), με μια μικρή διακοπή στις Ελπίδες Καρδίτσας, ενώ τη φετινή περίοδο (2015 – 2016) αγωνίζεται με τα χρώματα των Αβαντίδων Χαλκίδας.
Το κατώφλι της Εθνικής Ομάδας Γυναικών το πέρασε το 2000. Από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ελλάδας σταμάτησε το 2002.
Στην 20ετή καριέρα της έχει παίξει σε όλες τις θέσεις, εκτός από αυτή του τερματοφύλακα. Χρησιμοποιεί εξίσου καλά και τα δύο της πόδια και έχει έφεση στο σκοράρισμα, ενώ τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται ως ανασταλτική μέσος. Η Τσιρδάνη αποτελεί επίσης μια σκληροτράχηλη παίκτρια, αφού δεν αντιμετώπισε κάποιο σοβαρό τραυματισμό στη μέχρι τώρα πορεία της.
Ξεχωρίζει για την ηγετική της φυσιογνωμία και όσοι την έχουν παρακολουθήσει να παίζει ποδόσφαιρο, διακρίνουν έναν προπονητή εντός αγωνιστικού χώρου, διότι κατά τη διάρκεια του αγώνα δεν σταματά να ενθαρρύνει και να συμβουλεύει τις συμπαίκτριες της.
ΑΕΛ – ΒΟΛΟΣ 2004: Φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας, σεζόν 2014 – 2015
Η Κατερίνα Τσιρδάνη μίλησε για όλους και για όλα, απαντώντας σε όλα τα ερωτήματα που της έθεσε ο Δημήτρης Μπιτολάς. Η απολαυστική και αποκαλυπτική συνέντευξη της Κατερίνας Τσιρδάνη στο Goalpost.gr:
Για τα χρόνια που έπαιζε στο Βόλο 2004: «Ο κ. Κλόντζας με ζήτησε το Σεπτέμβριο του 2006 από την Καβάλα, τότε ήρθα στον Βόλο 2004. Το 2008 – 2009 που ήταν και η καλύτερη χρονιά της ομάδας φτάσαμε στα τελικά με τον ΠΑΟΚ. Εκεί συνέβη ό,τι χειρότερο. Παρόλο, που παίζαμε μέσα στην έδρα μας και προηγηθήκαμε, χάσαμε το πρωτάθλημα.
Όταν η ομάδα σταμάτησε να χρηματοδοτεί ξένες ποδοσφαιρίστριες, δεν μπορούσε να σταθεί επάξια σε αυτή την κατηγορία με τις μικρές σε ηλικία παίκτριες. Ήταν αναμενόμενο πως θα έπεφτε και αυτό συνέβη πέρσι».
Για την της τελευταία σεζόν στην ομάδα: «Κύλησε με πολλά προβλήματα, γιατί εγώ δεν μπορούσα να αφήσω τη δουλειά μου και να πάω να κάνω προπονήσεις. Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι καθαρά ερασιτεχνικό και το κάνεις για χόμπι. Ήμουν κι εγώ λάθος που δεν κατέβαινα την τελευταία χρονιά στις προπονήσεις. Δεν είναι ότι δεν ήθελα. Δεν προλάβαινα. Κάποιοι ισχυρίστηκαν άλλα πράγματα. Αυτό δεν με πτόησε, όμως, καθόλου, γιατί εγώ όταν έμπαινα στο γήπεδο, έδινα και την ψυχή μου για τον Βόλο 2004. Αυτή την ομάδα την αγάπησα και την αγαπάω ακόμα, άσχετα αν δεν παίζω σε αυτή.
Όταν παίζαμε έναν αγώνα Κυπέλλου με τη Χαλκίδα, έγινε λάθος συνεννόηση και δεν κατέβηκα να παίξω. Αποφάσισα να σταματήσω. Ήρθε ο κ. Κλόντζας και μου ζήτησε να παίξω στα τελευταία παιχνίδια για να σωθεί η ομάδα. Κάθισα και το συζήτησα και είπα ότι θα κατέβω. Κάποιες παίκτριες γύρισαν και είπαν πολλά λόγια για εμένα, όπως ότι αν επέστρεφα, δεν θα κατέβαιναν να παίξουν. Όμως, όταν δεν ξέρει κάποιος τι έχει γίνει και τι έχει προηγηθεί, δεν μπορεί να κρίνει. Κατέβηκα και έπαιξα. Χάσαμε τελευταία αγωνιστική μέσα στα Χανιά, όπου είχαμε πολλές απουσίες και έτσι ήρθε ο υποβιβασμός».
Το παράπονό της από την ομάδα του Βόλος 2004: «Εγώ στεναχωρήθηκα για κάποιες παίκτριες. Προσπάθησα να τις βοηθήσω και από αυτές εισέπραξα μεγάλη πίκρα. Δεν πειράζει, όμως, όλα αυτά είναι δανεικά στη ζωή. Από έναν ακόμα που έχω πολύ μεγάλο παράπονο, δεν είναι ο Δημήτρης Κλόντζας, γιατί με βοήθησε πάρα πολύ. Αυτό το άτομο είναι στη διοίκηση. Δεν θα πω όνομα. Ήρθε τα τελευταία δύο χρόνια και μου δημιούργησε πρόβλημα στο να πάρω το δελτίο μου. Μετά από εννιά χρόνια, είχε την απαίτηση να δώσω του κόσμου τα λεφτά για να μπορέσω να φύγω από την ομάδα. Δεν ξέρω πώς το σκέφτηκε. Όμως, τα λεφτά που είχε δώσει ο πρόεδρος για να έρθω τότε στην ομάδα, τα έβγαλα και με το παραπάνω».
Για την απόφαση της μετά το τέλος της περσινής σεζόν: «Είχα απογοητευτεί πολύ. Είχα κάνει λάθη, το ίδιο και αυτοί. Όμως, ο καθένας έπαιρνε ένα κομμάτι από κάποιον άλλο και παρουσίαζε προς τα έξω ένα δικό του παραμύθι. Ήθελα να σταματήσω, αλλά η Χαλκίδα μου έκανε καλή πρόταση και αποφάσισα να αγωνιστώ εκεί».
Για τις σχέσεις της με τα μέλη του Βόλος 2004: «Με τον πρόεδρο είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Βγήκε λάθος προς τα έξω το όλο σκηνικό της αποχώρησης μου από την ομάδα. Από τις παίκτριες, με τη μόνη που έχω κρατήσει επαφή είναι η τερματοφύλακας από τη Λάρισα, η Άσπα Χατζηλαζάρου».
Για το ενδεχόμενο επιστροφής της στις «ερυθρόλευκες»: «Δεν θα το σκεφτόμουν ξανά. Δεν θα γυρνούσα ποτέ. Ο κύκλος μου στο Βόλο έχει κλείσει. Είμαι κάθετη πάνω σε αυτό. Μπορεί να είναι σκληρό αυτό που λέω, μπορεί να την αγαπάω πάρα πολύ αυτή την ομάδα και όταν τελειώνει ο δικός μου αγώνας να παίρνω τηλέφωνο και να ρωτάω πως τα πήγε και ο Βόλος στο παιχνίδι του, αλλά δεν θα γυρνούσα ποτέ ξανά πίσω, ούτε υπό άλλες συνθήκες»
Για τις πιθανότητες να επιστρέψει ο Βόλος 2004 στην Α΄ Κατηγορία: «Έφυγαν πολλά κορίτσια από την ομάδα. Από ότι θυμάμαι, εκτός από εμένα, έφυγαν η Φαίδρα Λόγου, η Έφη Κόντου, η Μαριαλένα Οικονόμου και η Ζωή Νάση. Όταν φεύγουν παίκτριες, που έπαιζαν ως βασικές, είναι δύσκολο να τις αναπληρώσεις. Ο Βόλος θα αργήσει να ανέβει στην Α΄ Εθνική, γιατί δεν έχει υποδομές».
Για τις προοπτικές των δύο βολιώτικων, γυναικείων ομάδων ποδοσφαίρου: «Πιστεύω πως αν δεν γίνουν μία ομάδα, ο Μαγνησιακός με τον Βόλο 2004, θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Καλύτερα να ενωθούν και να φτιάξουν μια δυνατή ομάδα στην Α΄ Εθνική με 30 παίκτριες και να έχουν μία ακόμη στη Β΄ ή στη Γ΄ για να παίζουν οι μικρότερες σε ηλικία ποδοσφαιρίστριες. Έτσι, θα δημιουργούν νέες παίκτριες και θα τις ανεβάζουν από τη μικρή στη μεγάλη ομάδα».
Για την συνεργασία μεταξύ των δύο ομάδων: «Δεν γίνεται δύο ομάδες από την ίδια πόλη να μη βοηθιούνται μεταξύ τους. Η μία έβλεπε την άλλη ανταγωνιστικά. Θεωρώ απαράδεκτο από τους Κατσαμόρα και Κεχαγιά, το γεγονός ότι δεν ήθελαν να παίξουν φιλικά παιχνίδια με την ομάδα του Βόλου.
Φοβόντουσαν τόσα χρόνια να παίξουν φιλικό. Για εμένα είναι απαράδεκτο και το έχω παράπονο, διότι ο Μαγνησιακός πήγαινε στα Τρίκαλα, στην Ελασσόνα, στη Λάρισα και στη Στυλίδα και δεν κάναμε φιλικά εδώ στο Βόλο. Ακόμα και φέτος δεν έπαιξαν φιλικά. Έπαιξαν σε ένα τουρνουά και το επίσημο παιχνίδι στο πρωτάθλημα, γιατί έχουν κόμπλεξ.
Δεν με νοιάζει και δεν φοβάμαι να τα πω. Με έχει κρίνει ο κόσμος για το ποια είμαι και για το τι έχω δώσει στο Βόλο 2004. Δεν ξέρω αν μάλωσαν με τον πρόεδρο, τον Δημήτρη Κλόντζα. Εμένα με νοιάζει που δεν ήθελαν να παίξουν φιλικά. Είχαν πει ότι δεν γινόταν να παίξουν, επειδή δεν ήθελαν οι γονείς των κοριτσιών. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Φοβόντουσαν μήπως δεχόντουσαν πέντε γκολ; Δεν είμαστε γαϊδούρες. Σεβόμαστε τα μικρά κορίτσια και θα σταματούσαμε στα 2-3».
«Με έβριζαν παίκτριες του Μαγνησιακού»
«Είχα πάει να παίξω 5×5 μια μέρα με κάποιους φίλους μου στην Αγία Άννα και εκεί ήταν και η ομάδα του Μαγνησιακού. Με έβριζαν, ενώ τη μόνη που ήξερα ήταν η Χριστίνα Μαργαρίτη, που την είχα πάρει μια χρονιά μαζί μου για να παίξουμε Beach Soccer στο Χορευτό. Καμία άλλη δεν γνώριζα.
Σκέφτηκα πως αυτό το μίσος δημιουργήθηκε από τους προπονητές που είχαν. Γύρισα και είπα στον προπονητή τους, ότι είναι απαράδεκτος και ότι κοιτάει μόνο πώς να βάλει χρήματα στην τσέπη».
Για τις προτάσεις που είχε το καλοκαίρι: «Είχα προτάσεις από δύο ομάδες Α΄ Εθνικής. Η μία ήταν από τη Θεσσαλία και η άλλη από την Αθήνα. Ο λόγος που πήγα στις Αβαντίδες ήταν επειδή στη διοίκηση αυτής της ομάδας βρίσκεται ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Θανάσης Καμονάχος. Με ρώτησε αν θέλω να πάω στις Αβαντίδες για να βοηθήσω και δέχθηκα χωρίς να το σκεφτώ, παρόλο που είχα αποφασίσει να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Επίσης, είχαν πάει και η Αγλαΐα Χατζηλιόντα και η Βάσω Δημητριάδη και για εμένα ήταν ευκαιρία να παίξουμε ξανά μαζί».
Για την μεταγραφή της στις Αβαντίδες: «Ήταν πολύ μεγάλη αλλαγή. Εγκλιματίστηκα από την πρώτη στιγμή. Κάποιες με είδαν ανταγωνιστικά, αλλά αυτό ήταν καλό, γιατί ο ανταγωνισμός βοηθά στο να ανέβει το επίπεδο της ομάδας και το ίδιο είχε πει και ο προπονητής στα αποδυτήρια».
Για τις συνθήκες που συνάντησε στη νέα της ομάδα: «Προπονήσεις κάνουμε στο πλαστικό γήπεδο της Κανήθου. Όμως, το πλαστικό γήπεδο βγάζει προβλήματα στη μέση και στα γόνατα. Αγώνες παίζουμε στο «Πάρκο του λαού», που είναι ένα πάρα πολύ ωραίο γήπεδο, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε εκεί προπονήσεις, γιατί κάνουν άλλες πέντε ομάδες. Προπονούμαστε στις έξι το απόγευμα για να μπορούν να έρχονται όλες οι παίκτριες της ομάδας.
ΑΡΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ – ΑΒΑΝΤΙΔΕΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ:
(Με τις Αβαντίδες, 8η αγωνιστική – 3ος όμιλος Β΄ Κατηγορίας Ποδοσφαίρου Γυναικών, Άρης Τρίπολης – Αβαντίδες Χαλκίδας 0-4)
Ο ρουχισμός, οι μετακινήσεις, είναι όλα τέλεια. Σε θέμα οργάνωσης είναι άψογοι. Δεν έχω παράπονο. Κάνανε παρουσίαση της φανέλας σε κεντρικό ξενοδοχείο της Χαλκίδας. Πήγε κόσμος και ήταν πολύ ωραία. Ο Χρήστος Τουλούμης είναι ο πρόεδρος της ομάδας και ασχολείται πάρα πολύ με τις παίκτριες, την αποστολή, αλλά και με την ενημέρωση όσων ενδιαφέρονται για την ομάδα μας. Αυτός διαχειρίζεται και το site. Επίσης, ο τεχνικός της ομάδας, Θανάσης Πύθουλας, κάνει εξαιρετική δουλειά με όλες τις παίκτριες και μπορώ να πω ότι μου θυμίζει και τον προπονητή μου στο Βόλο 2004, τον Θωμά Μακρή».
Για την πορεία των Αβαντίδων: «Η ομάδα έχει μόνο νίκες. Επτά νίκες στο Πρωτάθλημα και δύο νίκες στο Κύπελλο. Δεν είχε γίνει ξανά στη Χαλκίδα. Η ομάδα δέχθηκε πολλά συγχαρητήρια από το Δήμο, την περιφέρεια, συλλόγους της περιοχής, αλλά και ομάδες της Γ΄ Εθνικής. Το παιχνίδι με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο θα είναι το πιο δύσκολο. Θα παίξουμε στη Χαλκίδα και ο νικητής μετά θα παίξει στα Χανιά».
Για το ποδοσφαιρικό της μέλλον: «Έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις, αλλά η Α΄ Εθνική έχει μεγάλες απαιτήσεις και εγώ δεν μπορώ να αφήσω τη δουλειά μου και να σηκωθώ να φύγω. Θα συζητήσουμε στο τέλος της χρονιάς και ελπίζω να γίνει κάτι καλό. Μπορεί να μετακομίσω και στη Χαλκίδα. Όλα είναι πιθανά».
Για την Εθνική Γυναικών: «Έχει τελειώσει για εμένα. Είχα πέσει σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Η προπονήτρια, Ξανθή Κωνσταντινίδου, κράτησε οκτώ έμπειρες παίκτριες και έψαχναν μέσω του διαδικτύου να βρουν παίκτριες ομογενείς από το εξωτερικό. Υπήρχε μία που έπαιζε με επίθετο Σμιθ. Δεν ήξεραν να μιλήσουν ελληνικά και τις έφεραν, γιατί έπαιζαν σε υψηλότερο επίπεδο».
Για την Εθνική Beach Soccer: «Όταν με είχαν καλέσει για πρώτη φορά στην Εθνική Beach Soccer, το 2012, είχαμε πάρει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, στο οποίο είχα βγει και πρώτη σκόρερ με την ομάδα «Ελλάς Μακεδονία».
Θέλουν να οργανώσουν καλύτερα φέτος την Εθνική ομάδα, γιατί θέλουν να την κατεβάσουν σε κάποιο Πανευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο που θα γίνει το καλοκαίρι. Θα επιλεγούν 10 παίκτριες και δύο τερματοφύλακες. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να είμαι μέσα σε αυτές τις παίκτριες».
Για το πότε θα σταματήσει: «Θα συνεχίσω όσο βαστάνε τα πόδια μου. Παίζω είκοσι χρόνια, από το 1996 και αν θα σταματήσω, θα είναι πολύ δύσκολο για εμένα. Όταν σταματήσω, θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική. Μου αρέσει να συμβουλεύω συμπαίκτριες μου κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Έχω παίξει πολλά χρόνια ποδόσφαιρο και αντιλαμβάνομαι καλύτερα κάποια πράγματα. Θα ήθελα να ξεκινήσω σε ακαδημίες, γιατί θέλω να δώσω πράγματα στα νέα παιδιά».
Για τον Ολυμπιακό Βόλου: «Έκλαιγα πάνω στα κάγκελα στο τελευταίο παιχνίδι με την Καρδίτσα. Έχω ταυτιστεί πάρα πολύ με την ομάδα. Ακόμα και με τα Τρίκαλα δεν περίμενα ότι η ομάδα δεν θα κατέβαινε. Έχει πολύ μεγάλη ιστορία. Αυτό που συνέβη είναι άδικο για τον Ολυμπιακό Βόλου και για όλους, όσους τον αγαπούν. Το να έπεφτε αγωνιστικά, θα μπορούσα να το δεχθώ, αλλά όχι αυτό».
Αυλαία με ευχές: «Καλή συνέχεια για τον Βόλο 2004 στο πρωτάθλημα και να εκπληρώσει τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Στον Ολυμπιακό Βόλου μακάρι να μπορέσει η ομάδα να ξανασταθεί στα πόδια της. Για τις Αβαντίδες εύχομαι να έχουμε καλή πορεία, μόνο με νίκες στο πρωτάθλημα. Ελπίζω να πάμε καλά και στο κύπελλο. Πάνω απ’ όλα εύχομαι να μην έχουμε τραυματισμούς.
Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου στη Χαλκίδα, τον Θανάση Πύθουλα, τον πρόεδρο, Χρήστο Τουλούμη και τον Θανάση τον Καμονάχο που με στήριξαν. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω όλες τις συμπαίκτριες μου, γιατί χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα».
Δημήτρης Μπιτολάς
Ακολουθήστε το goalpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
