«Δεν ήταν αυτοσκοπός η άνοδος»

Μόλις δύο χρονιές έμεινε μακριά από την Α1 Γυναικών ο Ολυμπιακός Βόλου, ο οποίος στηριζόμενος σε ένα νεανικό ρόστερ κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής στο Βόρειο Όμιλο της Α2 Γυναικών. Ο τεχνικός της ομάδας, Μιχάλης Καπουρνιώτης, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ για τις δυσκολίες που ξεπέρασαν οι παίκτριέςτου, αλλά και για τις θυσίες

που ήταν διατεθειμένες να κάνουν οι αθλήτριές του προκειμένου να φτάσουν στην πολυπόθητη επιτυχία. Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε…
Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2 Γυναικών: «Πραγματικά νιώθω «πλούσιος» ηθικά και «ευλογημένος» που είχα την τύχη να συνεργαστώ με αυτά τα κορίτσια που κατέθεταν κάθε ημέρα την ψυχή τους, με αυτή τη διοικούσα επιτροπή που έκανε τα πάντα για να έχουμε ιδανικές συνθήκες να δουλεύουμε και με όλον τον φίλαθλο κόσμο που μας συμπαραστεκόταν κάθε Κυριακή κι έκανε την ομάδα να δείχνει ανίκητη. Ειδικά μέσα στον Βόλο. Φέτος ήταν μια δύσκολη χρονιά, το πρωτάθλημα ήταν πολύ δύσκολο και ανταγωνιστικό με αρκετές καλές κι έμπειρες ομάδες, αλλά και δυνατές έδρες. Μπορεί να πετύχαμε 21 νίκες, όμως πολλές φορές τα κορίτσια υπερέβαλαν εαυτούς. Άλλοτε ήμασταν και τυχεροί, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε αμφισβήτηση μεταξύ των προπονητών, των αθλητριών, της διοικούσας επιτροπής και του γιατρού. Οι ρόλοι μας ήταν 100% διακριτοί και ξεκάθαροι και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε και δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι μας κι οι θυσίες μας. Οι δυσκολίες ήταν πολλές και τρανό παράδειγμα της θέλησης για επιτυχία που υπήρχε ήταν η επιλογή που πήραμε ούτως ώστε οι προπονήσεις να γίνονται ακατάλληλες ώρες (όπως 10 το βράδυ ή στις 06.30 το πρωί), προκειμένου να μπορούμε όλοι και όλες να δουλεύουμε μαζί».
Για τους στόχους που υπήρχαν στην αρχή της χρονιάς: «Από την αρχή μαζί με τη διοίκηση είχαμε θέσει ως στόχο τη δημιουργία μιας νεανικής ομάδας που θα απαρτίζεται 90% από αθλήτριες του νομού παρότι κάτι τέτοιο μπορεί να φαντάζει δύσκολο, καθώς βρισκόμαστε στην επαρχία. Δεν ήταν αυτοσκοπός η άνοδος στην Α1, αλλά η εδραίωση τα επόμενα χρόνια της ομάδας στην ελίτ του γυναικείου μπάσκετ. Μαζί με τον συνεργάτη μου και καλό μου φίλο, Μάριο Μπορίνο, και σε συνεννόηση με τη διοικούσα επιτροπή (Μεταφτσής, Έξαρχος, Κουσιαρής, Σακελλαρίου) σχεδιάσαμε ένα ρόστερ με αθλήτριες που χαρακτηριστικό τους ήταν και είναι το κίνητρο για διάκριση κι ανάδειξη. Εκτός, όμως, από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παικτριών, μεγάλο βάρος ρίξαμε και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πιστεύω είναι ισχυρότερα και διαφοροποιούν τις ομάδες. Όλοι καταλάβαμε από την αρχή σε ποιο σύλλογο ανήκουμε, ενώ είχαμε κι έχουμε φιλοδοξίες που μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την πορεία της ομάδας. Πραγματικά, ήταν μεγάλη έκπληξη που η χημεία που θέλαμε να αποκτήσουμε έγινε πραγματικότητα πολύ γρήγορα. Οι πολλές νέες και νεαρές αθλήτριες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι «έδεσαν» με τις πιο έμπειρες πολύ πιο γρήγορα από ό,τι ευελπιστούσαμε κι αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο, αφού εκτός από 21 νίκες στα 22 παιχνίδια, η ομάδα έπαιζε γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ (68 πόντους μ.ο στην επίθεση)».
Για το νεανικό ρόστερ της ομάδας: «Η ομάδα είχε στην 12άδα έξι αθλήτριες κάτω των 19 ετών, ενώ κάθε Κυριακή η αποστολή διαφοροποιούνταν αφού το ρόστερ αριθμούσε 16 αθλήτριες που όλες είχαν συγκεκριμένο ρόλο. Βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε η εμπειρία των Ζέρβα, Ζήτη, Κυριατζίδου, Σουλτάνη, Ταντουρόφσκα και Κοτσιάφτη που βοήθησαν σημαντικά εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι και σε άλλους τομείς. Όλες τους πέρα από τη δεδομένη ποιότητα που διαθέτουν είναι και δυνατές προσωπικότητες με ήθος».
Για το σοβαρό τραυματισμό της Εύης Κυριατζίδου στην αρχή του πρωταθλήματος: «Ήταν ένα πραγματικό σοκ ο τραυματισμός της Κυριατζίδου την 4η αγωνιστική. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ήταν πρώτη σκόρερ. Μέσα από συζητήσεις κι αγωνιστικά τρικ καταφέραμε να καλύψουμε το τεράστιο κενό της. Τα κορίτσια πείσμωσαν και παρότι αγωνίστηκαν ένα ολόκληρο πρωτάθλημα χωρίς την πρώτη σκόρερ της ομάδας κατάφεραν να πετύχουν τόσα πολλά μέσα σε μία σεζόν».
Για την επόμενη ημέρα της ομάδας που τη βρίσκει να επιστρέφει στην Α1 Γυναικών: «Το δυνατό συστατικό αυτής της ομάδας είναι οι ισχυροί δεσμοί που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ των προπονητών, των αθλητριών, της διοικούσας επιτροπής και του κόσμου(φίλαθλοι-χορηγοί). Αυτό, λοιπόν, πρέπει να το εκμεταλλευτούμε και να συνεχίσουμε χτίζοντας πάνω στην αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού που υπάρχει. Αφού μάθουμε από τα λάθη μας θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε η συμμετοχή μας στην Α1 μόνο απαρατήρητη να μην περάσει. Για να είμαστε ρεαλιστές, οι διαφορές μεταξύ των δυο κατηγοριών είναι τεράστιες, ενώ υστερούμε αισθητά από τις ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που μπορούν να αποκτούν αξιόλογες αθλήτριες πολύ πιο εύκολα και οικονομικά. Το μεγάλο πρόβλημα για όλους είναι το οικονομικό, ειδικά στις περιόδους που διανύουμε. Δεν είναι τυχαίο πως στην Α1 αγωνίζονται μόλις δύο ομάδες της επαρχίας (Λευκάδα και Βόλος). Είναι αδύνατον να συγκριθούμε με μπάτζετ που έχουν οι μεγάλοι σύλλογοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όμως με πολλή δουλειά, με πίστη στις δυνάμεις μας και με τη μικρή μας εμπειρία πιστεύω πως ο Ολυμπιακός Βόλου θα είναι αρκετά ανταγωνιστικός τη νέα σεζόν. Δυστυχώς, στο Βόλο είναι δύσκολο να έρθουν μόνο για μπάσκετ κάποιες αθλήτριες εκτός νομού, ενώ και η προετοιμασία μας γίνεται μόνο με φιλικά παιχνίδια με ανδρικές ή εφηβικές ομάδες. Παρά τις όποιες δυσκολίες υπάρχουν, είμαι πεπεισμένος ότι με αυτή την δυναμική που έχει ο σύλλογος, την αγάπη που δείχνουν τα μέλη της διοικούσας επιτροπής και οι φίλαθλοι-χορηγοί εκτός από τεράστια ιστορία η ομάδα αυτή έχει και λαμπρό μέλλον».
Για τον κόσμο του Βόλου κι αν στηρίζει την προσπάθειά τους: «Πραγματικά, ένα από τα στοιχεία που κάνουν το σύλλογο να ξεχωρίζει είναι η δυναμική του. Ο τεράστιος κόσμος του, που στηρίζει την ομάδα σε κάθε αγώνα με τη φωνή του (φίλαθλοι), αλλά και οικονομικά (χορηγοί), καθώς οι αθλήτριες έχουν όλα όσα χρειάζονται για να δουλεύουν σκληρά και προσηλωμένες στους στόχους που θέτουμε. Όλος ο Βόλος, λοιπόν, θεωρώ πως έχει καταλάβει ότι «όλοι» χρειάζονται σε αυτό το όμορφο ταξίδι που ξεκινήσαμε. Το ζούμε. Και συνεχίζεται…».