«Η ΑΕΛ είναι ομάδα του Top 6 της Super League»

Πριν από δύο χρόνια ανήμερα των γενεθλίων του (γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου 1969) ο Αχιλλέας Νταβέλης είχε πει: «Σήμερα πήρα το ωραιότερο δώρο της ζωής μου»!

Ποιο ήταν αυτό; Στις 28 Ιουνίου 2022 ο 55χρονος επιχειρηματίας ανέλαβε τα ηνία της ομάδας της καρδιάς του, της ΑΕΛ. Μετά από μία δύσκολη – για τον ίδιο (και τη συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών) «μαύρη επταετία», όπως την αποκάλεσε, ο θεσσαλικός σύλλογος πέρασε στα χέρια του.

Τρία χρόνια μετά κι αφού προηγήθηκαν δύο αποτυχημένες προσπάθειες, η ΑΕΛ, εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου, από τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται ξανά στην κορυφαία επαγγελματική κατηγορία.

Μιλώντας κάποιος με τον πρόεδρο των «βυσσινί» μπορεί να βγάλει διάφορα συμπεράσματα. Σε άλλα μπορεί να διαφωνεί, σε άλλα όχι. Αυτό, όμως, που δεν χωρά καμία μα καμία απολύτως αμφιβολία και συζήτηση είναι ένα:

Η απέραντη αγάπη του για την ΑΕΛ και η διάθεσή του να την οδηγήσει ξανά στα μεγάλα σαλόνια και να τη διατηρήσει εκεί μόνιμα.

Διότι, όπως μας είπε χαρακτηριστικά: «Η ΑΕΛ δεν είναι άλλη μία ομάδα της Super League, είναι μια ομάδα του Top 6 της Super League.»

Τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης που παραχώρησε στο monobala.gr:

• Για τα όσα συνέβησαν στο «καυτό» ματς με τον Ηρακλή
• Το «διαζύγιο» και η γνώμη του για τον Παύλο Δερμιτζάκη – Γιατί έφυγε από την ΑΕΛ
• Η διαιτησία
• Η αλλαγή σκυτάλης στην ΕΠΟ
• Τα σενάρια εισόδου στην ΠΑΕ «συμπαίκτη ή, συμπαικτών»
• Για τον κόσμο της ΑΕΛ
• Για τον Αλέκο Βοσνιάδη και το… μέλλον του
• Για τις μεταγραφές ενόψει Ιανουαρίου

Ο Αχιλλέας Νταβέλης είναι ένας πάρα πολύ συνειδητοποιημένος σε αυτό που κάνει και παράλληλα προσγειωμένος άνθρωπος, σε ό,τι έχει να κάνει με την ΑΕΛ,

«Ανοιχτός» σε κάθε κουβέντα με τον οποιονδήποτε που θέλει το καλό της ΠΑΕ, αλλά και αποφασισμένος με «νύχια και δόντια» να μην επιτρέψει όσο περνά από το χέρι του να επιστρέψουν οι «μαύρες μέρες» του παρελθόντος.

Ο ιδιοκτήτης της ΑΕΛ είναι πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανικών (ΣΘΕΒ), Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Αποκατάστασης και Αποθεραπείας ANIMUS, συνιδιοκτήτης στην εταιρεία παραγωγής μασκών, την Larisa Face Cover Α.Ε. και πρόεδρος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού της 21admedia (περιέχει τηλεοπτικό κανάλι, εφημερίδα, site, ραδιόφωνο).

Η συνέντευξη του Αχιλλέα Νταβέλη στο monobala.gr.

– Ήταν η νίκη με τον Ηρακλή… μισή άνοδος;

«Εμμένω στις δηλώσεις όχι για να μειώσω τη σημασία της νίκης, αλλά για το γεγονός ότι σε ένα πρωτάθλημα το οποίο ενέχει άλλους τέσσερις αγώνες για την κανονική διάρκεια και όλη τη διαδικασία των playoffs, θεωρώ ότι ανεξάρτητα από τη βαθμολογική διαφορά, που καλώς ή κακώς είναι διαιρούμενη, άρα μαθηματικά και μόνο το αποτέλεσμα δεν μπορεί από μόνο του να πιστοποιήσει κάτι αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει συνέχεια, πολύς δρόμος και οποιαδήποτε πρόθεση για εφορία, αλαζονεία, θα αδικούσαν και την προσπάθεια που κάνουμε με τη δέουσα σοβαρότητα, αλλά και την στοχοπροσήλωση που πρέπει να έχουμε.»

– Δεν αναιρεί, όμως, αυτό το γεγονός ότι η ΑΕΛ είναι το απόλυτο φαβορί, αυτό μπορούμε να το πούμε, δεν χωρά αμφισβήτηση

«Η ΑΕΛ είναι μία από τις ομάδες που διεκδικεί την άνοδό της. Όλες οι ομάδες έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται, όλες οι ομάδες έχουν δικαίωμα να προσπαθούν και όλες θα κριθούν στο τέλος από τα αποτελέσματά τους.

Η Λάρισα μπορεί να μιλήσει για την ιστορία της, μπορεί να μιλήσει για τον φοβερό κόσμο της, το φοβερό φίλαθλο κοινό της, το οποίο είναι μοναδικό στην ελληνική Περιφέρεια. Αποτελεί διαχρονικά τον δωδέκατο παίκτη.

Η ιστορία της ομάδας σε μεγάλο βαθμό είναι συνυφασμένη από αυτό το πάθος που βγάζει ο κόσμος, παρότι είναι μία ομάδα από την Περιφέρεια, η συμπεριφορά της ξεπερνά αυτά τα όρια της γεωγραφικής εμβέλειας και νομίζω ότι αυτό έχει αποδειχθεί.

Για όλους αυτούς τους λόγους, εμείς πιστεύουμε και πιστεύαμε πάντα ότι η Λάρισα αδικείται να παίζει ποδόσφαιρο σε αυτή τη κατηγορία και με βάση την ιστορικότητά της και με βάση τις αποδόσεις της.

Δηλαδή, στα δύο χρόνια που διοικώ εγώ την ΠΑΕ δύο φορές τερματίσαμε δευτεραθλητές και φέτος διεκδικούμε με αξιώσεις την άνοδο μας. Αυτό είναι όλο το καταγεγραμμένο ιστορικό αυτής της τριετίας.»

– Τι διαφορετικό υπάρχει φέτος στην ΑΕΛ σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές; Τι άλλαξε και η ομάδα βρίσκεται «αγκαλιά» με την άνοδο έχοντας απέναντί της και φέτος δυνατούς αντιπάλους που διεκδικούν, όπως ο Ηρακλής, ο ΠΑΣ Γιάννινα; Υπάρχει μία γενική παραδοχή, όμως, ότι η ΑΕΛ είναι η μία από αυτές που έχουν εξασφαλίσει επί της ουσίας το «εισιτήριο» 

«Αυτές είναι κάποιες αναφορές που ενίοτε είναι αντικειμενικές, ενίοτε είναι προκατασκευασμένες. Θα πω ταπεινά την άποψή μου. Κατ’ αρχήν ξεκινούμε αυτοκριτικά.

Τα δύο προηγούμενα χρόνια, όχι για λόγους προθέσεων, πρόθεση υπήρχε, δεν υπήρχε αν θέλετε η δυνατότητα στο να προσδιορίσουμε ένα κατάλληλο επαγγελματικό υλικό συνεργατών, που έχουμε φέτος, ώστε να φτιάξουμε ένα αξιοπρεπή οργανισμό.

Αυτό συνέβη φέτος για πρώτη φορά, μετά την παρέλευση των δύο προηγούμενων ετών όπου δώσαμε περισσότερη βαρύτητα στην εντοπιότητα, δηλαδή, σε τοπικούς συνεργάτες ή, σε ανθρώπους οι οποίοι κατά καιρούς είχαν πλαισιώσει την ιστορική ΑΕΛ.

Δυστυχώς όμως, οι επιδόσεις και τα αποτελέσματα δεν ήταν ανάλογα, διότι όλα εκ του αποτελέσματος κρίνονται. Απευθυνθήκαμε, λοιπόν, σε επαγγελματίες, οι οποίοι μπορεί να μην είχαν τη γεωγραφική ταυτότητα, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται ότι όταν ένας άνθρωπος είναι επαγγελματίας και σοβαρός, εκτός από τα αποτελέσματα του τα οποία θα είναι εμφανή, ενδεχομένως και συναισθηματικά θα είναι περισσότερο ΑΕΛ από αυτούς που θεωρούνται με όρους εντοπιότητος άνθρωποι της ομάδας.

Τέτοιους ανθρώπους είχε ανάγκη η ομάδα. Η ομάδα στις όποιες φιλότιμες προσπάθειες έκανε την πρώτη διετία να βρει επαγγελματίες του χώρου για να την πλαισιώσουν ατύχησε.

Αν λοιπόν θέλουμε να πούμε ποιος ήταν ο πιο σημαντικός φετινός μας προσδιορισμός, είναι το γεγονός ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε έναν οργανισμό που έχει στελεχωθεί σε όλα τα επίπεδα. Με ανθρώπους έμπειρους και με επαγγελματικά χαρακτηριστικά. Αυτή είναι η μία παράμετρος.

Η άλλη παράμετρος είναι ότι υπήρξε μία κολοσσιαία αλλαγή στην ΕΠΟ. Κάτι το οποίο εγώ προσωπικά έχω δηλώσει από το καλοκαίρι του 2024. Θεωρώ ότι αυτή η αλλαγή έχει επιφέρει μία σημαντική διαφοροποίηση στο να μπορούμε να έχουμε καλύτερες και αντικειμενικότερες διαιτησίες.

– Εννοείτε τη διοίκηση του κ. Γκαγκάτση;

«Ναι. Αναφέρομαι στην προεδρία του κ. Γκαγκάτση. Ξέρετε παρακολουθώ τα παιχνίδια με μεγάλη λεπτομέρεια σε κάθε αγώνα, θεωρώ ότι σε αυτά πέρα από τα ανθρώπινα διαιτητικά λάθη που σε ένα βαθμό θα πρέπει να υπάρχει και από τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες η ανοχή, εκτιμώ ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα διαιτητικά παιχνίδια κι αναφέρομαι πάντα στη Super League 2, θεωρώ λοιπόν ότι στο μεγαλύτερό τους ποσοστό έως τώρα είναι fair.

Κάτι για το οποίο με αποδείξεις, αλλά όχι με εικασίες, δεν μπορώ να πω ότι συνέβαινε με την προηγούμενη διοίκηση της ΕΠΟ και σε αυτά τα οποία τουλάχιστον στη δική μου διοίκηση των τελευταίων δύο ετών είχαν διαδραματιστεί.

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, διότι το φίλαθλο κοινό, όχι μόνο σε επίπεδο Λάρισας, αλλά σε επίπεδο Επικράτειας καταλαβαίνει τι εννοώ. Σε προηγούμενες χρονιές, ναι στην άμοιρη κατηγορία της Super League 2, υπήρξαν διαιτητικά «εγκλήματα».

Όσον αφορά την πλευρά των ποδοσφαιρικών παραγόντων. Έχεις κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι, όταν υπάρχουν διαιτησίες οι οποίες κατακρεουργούν ομάδες και γίνονται ανερυθρίαστα. Εμείς είδαμε τέτοια φαινόμενα στο παρελθόν.

Φέτος προφανώς και δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, τουναντίον, τονίζω ότι οι διαιτησίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, διότι ο ανθρώπινος παράγοντας πάντα εμπίπτει, δεν πρέπει να αδικούμε τους διαιτητές ως ανθρώπους και σε επίπεδο μέσα στην ένταση του αγώνα ή, μέσα στο καθεστώς της οχλαγωγίας μπορεί να υπάρξουν τυχόν επιρροές και ανθρώπινα λάθη, θεωρώ ότι εφέτος η συντριπτική πλειοψηφία των διαιτητικών αποφάσεων είναι στον κανόνα του fair play.

Η ΑΕΛ εκ φύσεως και πεποιθήσεως ως ΠΑΕ από το 1964 δεν επιθυμεί τίποτα άλλο πέρα από το fair play. Για μας όταν ένας διαιτητής είναι fair, είναι σα να μας ευνοεί.

Αυτό θέλω να το τονίσω: Για εμάς μία fair play διαιτησία με όρους ποδοσφαιρικούς είναι σα να μας ευνοεί. Δεν θέλουμε κάτι άλλο, ούτε θέλουμε να αδικούνται διαιτητικά οι αντίπαλοί μας.

Να επιστρέψω στο κομμάτι των ποδοσφαιρικών παραγόντων, ότι είθισται – αυτό εάν θέλετε είναι και λίγο στο dna του Έλληνα – για οτιδήποτε να προκαταβάλλουμε κάτι ή, να ξεκινήσουμε να πούμε αρνητικά ούτως ώστε να μη μας συμβεί κάτι δυσμενές. Σε σημείο, όμως, που αυτό μπορεί να σε φέρει σε επίπεδο γελοιοποίησης.

– Αναφέρεστε προφανώς στο παιχνίδι με τον Ηρακλή

«Βγάλαμε μία ανακοίνωση, πώς μία ΠΑΕ και οι παράγοντές της κι αναφέρομαι στον Ηρακλή μπορεί να γελοιοποιηθεί.

Ξεκινάς και διαμαρτύρεσαι για έναν ορισμένο διαιτητή, ο οποίος είναι από το σπίτι σου μέσα, από το σύνδεσμο Χαλκιδικής, ζητάς τη παρουσία του αρχιδιαιτητή, την οποία και επιτυγχάνεις, μιλάς στην ανακοίνωσή σου περί τιμής του αρχιδιαιτητή όταν αυτός έχει λοιδορηθεί, προπηλακιστεί, έχει απομονωθεί στα μπουθ με κίνδυνο την προσωπική του ασφάλεια, όπως εγώ και με αποχώρηση μιάμιση ώρα μετά με συνοδεία ΜΑΤ.

Διότο με τα ΜΑΤ φύγαμε από το Καυτανζόγλειο. Απέξω μας περίμεναν ιθαγενείς να μας λιντσάρουν, γιατί; Διότι μπήκαμε, παίξαμε ποδόσφαιρο, έτυχε να νικήσουμε, με μία αυστηρή μεν, εξαιρετική δε, διαιτησία.

Αυτό συνέβη στο Καυτανζόγλειο. Ο κ. Κόκκινος εξαντλώντας σε ένα πολύ δύσκολο ματς τα όρια της αυστηρότητάς του, ήταν εξαιρετικός και όλη η διαιτησία.

Εγώ δεν είμαι διαιτητής, αλλά από στοιχειώδης κανόνες όλοι γνωρίζουμε. Πας με τα δύο πόδια σηκωμένα να κάνεις τάκλιν που ήταν πολεμική τέχνη. Δεν ήταν τάκλιν αυτό. Με τους όρους των κανονισμών αυτό ήταν απευθείας κόκκινη, δεν είναι κίτρινη, είναι απευθείας κόκκινη.

Άρα, όταν βγαίνει ο ίδιος ο προπονητής της ομάδας και πρώην προπονητής της ΑΕΛ, ο κ. Δερμιτζάκης και εκτίθεται ανεπανόρθωτα λέγοντας ότι «αυτό ήταν κίτρινη και όχι κόκκινη» είναι το πρώτο ατόπημα.

Μετά, σύσσωμοι οι άνθρωποι της ΠΑΕ Ηρακλής κι αφού είχαν ξεκινήσει να διαμαρτύρονται για δήθεν ορισμό διαιτητή στο πλαίσιο μίας ενδεχόμενης άδικης διαιτησίας, διότι εδώ έχουμε ένα φαντασιακό πεδίο, για το οποίο στο ενδεχόμενο μίας ήττας, εμείς θα πρέπει να φτιάξουμε μία ατμόσφαιρα.

Αυτό ξέρετε έχει συστηματοποιηθεί. Βγαίνει ο Ηρακλής ξέροντας ότι μπορεί να χάσει κι αρχίζει να δημιουργεί για τον κόσμο του ένα υπόβαθρο ότι «ξέρετε χάσαμε, αλλά χάσαμε εξαιτίας της διαιτησίας».

Υπάρχει σύγχυση και φαυλότητα στον Ηρακλή. Εμείς, όμως, είμαστε στοχοπροσηλωμένοι, γι’ αυτό λέω ότι δεν έχει κριθεί τίποτα για μας, κάθε αγώνας είναι μοναδικός, δεν κάναμε τίποτ΄ άλλο από το να κερδίσουμε έναν ακόμη αγώνα.

Τολμώ να πω ότι δεν δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στο ματς με τον Ηρακλή, όσο δώσαμε στα παιχνίδια με τον Διαγόρα και με τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου. Για μας αυτά τα ματς ήταν πολύ πιο δύσκολα, διότι οι πιο αδύναμες ομάδες, που είναι ουραγοί μπορούν να φέρουν απρόσμενα εκπλήξεις που δεν μπορείς να φανταστείς.

Στα δύο ματς που προηγήθηκαν δεν παίξαμε ποδόσφαιρο, παίξαμε πόλο. Το ματς με το Διαγόρα δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Η Πολιτεία θα πρέπει να ακούει και να βλέπει, ώστε να μην επαναλαμβάνονται τέτοια τραγικά λάθη.

Αυτό ήταν ένα διαιτητικό λάθος, σοβαρό, εκείνη την ημέρα. Δεν έπρεπε καν να ξεκινήσει ο αγώνας με τον Διαγόρα. Όπως και το ματς που είχαμε στην έδρα μας με τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου, στο δεύτερο μέρος άνοιξαν οι ουρανοί και ξαφνικά το γήπεδο έγινε λίμνη.

Με τον Ηρακλή δώσαμε ένα ματς με καλές καιρικές συνθήκες, σε έναν καλό αγωνιστικό χώρο, ο κόσμος ήρθε ν’ απολαύσει ποδόσφαιρο, όλα τα υπόλοιπα θεωρώ πώς σ’ ένα μεγάλο βαθμό αφαιρούν και δεν προσθέτουν στο ποδόσφαιρο.»

– Αναφερθήκατε στον κ. Δερμιτζάκη. Ο λόγος που έφυγε από την ΑΕΛ ποιος ήταν;

«Ο Παύλος Δερμιτζάκης ήρθε με τη δική μου προτροπή, χωρίς να ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στη Λάρισα. Παλαιότερα επί διοικήσεως Πηλαδάκη υπήρξε ξανά μία απόπειρα πρόσληψης του συγκεκριμένου προπονητή από την ΑΕΛ και για λόγους, επιτρέψτε μου να το πω, για φθηνούς οπαδικούς λόγους αυτή η απόπειρα τότε ναυάγησε.

Εγώ πήρα μία απόφαση σθεναρή, είπα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει τα χαρακτηριστικά για να προσφέρει στην ομάδα ως προπονητής και, μάλιστα, στο πρώτο διάστημα, στον πρώτο αγώνα που κάθισε ο άνθρωπος στον πάγκο, όταν κάποιοι δικοί μας αχαρακτήριστοι τόλμησαν να κηλιδώσουν το όνομα και τη μνήμη της νεκρής μητέρας του μπήκα μπροστά προσωπικά και τους είπα ότι εάν αυτό αποτελέσει αιτία παραίτησης του προπονητή μας, τότε δεν έχω κανένα λόγο να βρίσκομαι σε αυτή την ομάδα. Δεν θέλω να είμαι πρόεδρος σ’ αυτή την ομάδα, φεύγω μαζί του.

Την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπό του, τις προθέσεις μου και την ανθρώπινη διάσταση, ήταν στοιχεία που τα έδειξα. Από κει και πέρα όταν κάνεις μία επαγγελματική συνεργασία, πάντα την κάνεις με όρους αποτελέσματος.

Από την περίοδο των playoffs και μετά ο Παύλος Δερμιτζάκης, να το πω απλά, για να μην πλατιάζουμε, δεν ήταν αυτό που περίμενε η ΠΑΕ. Σε επίπεδο απόδοσης και σε επίπεδο αποτελεσμάτων και ήταν κάτι το οποίο κορυφώνονταν.

Θα πει κάποιος ότι το καλοκαίρι ξεκινήσαμε ένα σχεδιασμό. Τον σχεδιασμό τον έκανε η ομάδα κι ευτυχώς αυτή τη φορά όλο το επιτελείο βοήθησε στο να γίνει ένας σχεδιασμός που ήταν θωρακισμένος από τυχόν παρουσίες ή, απουσίες προπονητικές.

Ετσι πρέπει να λειτουργούν οι οργανισμοί, χωρίς να υποτιμώ το έργο του προπονητή. Ευτυχώς για εμάς, οι περισσότερες, εάν όχι όλες οι επιλογές των παικτών έγιναν μέσα από το τμήμα σκάουτινγκ και από τους έμπιστους συνεργάτες της ΠΑΕ.

Ο ρόλος του προπονητή, τολμώ να πω, μέχρι τότε του Παύλου Δερμιτζάκη ήταν παθητικός, συγκαταβατικός.

Πάμε στ’ αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα στα playoffs, αλλά κι όταν ξεκίνησε ο σχεδιασμός της φετινής ομάδας το καλοκαίρι του 2024, δεν ήταν ανάλογα, δεν ήταν τα επιθυμητά.

Για μένα πάρθηκε μία εξαιρετικά δύσκολη απόφαση, για την οποία πέρασε από αυστηρή κριτική σε επίπεδο Λάρισας. Όταν απομακρύνεις τον προπονητή που περιμένουν όλοι να ξεκινήσεις μαζί του το πρωτάθλημα, μια εβδομάδα πριν την έναρξή του, δεν είναι μία εύκολη απόφαση.

Υπάρχει μία παροιμία που λέει ότι «όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος». Άρα ελήφθη μία εξαιρετικά δύσκολη απόφαση, την πήρα όλη πάνω μου και σήμερα αισθάνομαι δικαιωμένος.

Δικαιωμένος που επιλέξατε τον κ. Βοσνιάδη;

«Σαφώς, δικαιωμένος που επέλεξα τον Αλέκο Βοσνιάδη, έναν πολυνίκη και πολυτιτλούχο προπονητή στη Super League 2, σε σημείο που το όνομά του είναι συνυφασμένο με τη λέξη άνοδος.

Για μένα η επιλογή Βοσνιάδη μετά τη λύση της συνεργασίας μας με τον Δερμιτζάκη ήταν αυτονόητη, αλλά περισσότερο ήμουν ανακουφισμένος διότι η απόφασή μου σε σχέση με την επαγγελματική συνέχεια με τον Παύλο Δερμιτζάκη και όχι με τον άνθρωπο Παύλο Δερμιτζάκη, ήταν απολύτως συνειδητοποιημένη.»

Αν ανέβει η ΑΕΛ, ο Αλέκος Βοσνιάδης θα έχει την τύχη που είχε με την Καλλιθέα. Να οδηγήσει μία ομάδα στη Super League και να μη συνεχίσει στον πάγκο της;

«Για τη Λάρισα είναι πολύ νωρίς να το σκεφτεί. Διότι η Λάρισα το μόνο που σκέφτεται αυτή τη στιγμή είναι η άνοδος και τίποτ’ άλλο.

Όπως και ο προπονητής της, ο οποίος χαίρει άκρας εμπιστοσύνης. Ο Αχιλλέας Νταβέλης, όμως, το σκέφτεται αυτό. Και η απάντηση χωρίς ενδοιασμούς είναι ότι κατ’ αρχή μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές κατηγορίες.

Η διαφορά μεταξύ Super League 2 και Super League είναι τεράστια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ένας πολύ καλός προπονητής στην κατηγορία που αγωνιζόμαστε δεν θα μπορούσε να διακριθεί και στη Super League.

Το τι έκανε η Καλλιθέα δεν απασχολεί τη Λάρισα. Δε σημαίνει ότι η Λάρισα θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Καλλιθέας.

Συνεπώς όλα θα αποφασιστούν στην ώρα τους. Και θα παρθούν αποφάσεις με όρους αντικειμενικούς. Η παραμονή ή, μη του προπονητή σε σχέση με τους στόχους της ομάδας, με το ρόστερ εκείνης της περιόδου, πρώτα ο Θεός να πάνε όλα καλά και να ανέβουμε, δεν αφορά μόνο τη Λάρισα, αφορά και τον κ. Βοσνιάδη.

Δεν είναι μία συζήτηση με έναν παρανομαστή. Είναι πρόωρο να γίνει μία τέτοια κουβέντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και από το δικό μου σκεπτικό και από το σκεπτικό των συνεργατών μου ενδεχομένως αυτός ο προβληματισμός δεν περνάει.

Θα ήταν υποκριτικό να έλεγα ότι αυτή η σκέψη δεν περνά από το μυαλό μας. Αλλά θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ νωρίς, προηγούνται άλλα πράγματα πιο σημαντικά.

Το να συζητάμε εάν θα παραμείνει ο Βοσνιάδης είναι αλαζονικό από την άποψη σα να λες ανέβηκα. Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να πω ότι βγήκα αν δεν τελειώσει και ο τελευταίος αγώνας.»

Η ΑΕΛ έχει οικοδομήσει μία σημαντική διαφορά από τους διώκτες της. Ο κόσμος να περιμένει μεταγραφές ή, βάσει της διαφοράς αυτής κρίνετε ότι δεν χρειάζεται ενίσχυση ομάδα;

«Έχουμε αποκτήσει ήδη τρεις παίκτες. Εκτός από τον Αργεντινό, Παρίζι, έχουμε κλείσει και τον Στάθη Τάχατο για τη δεξιά πλευρά της άμυνας, έχουμε και τυπικά μεταγράψει έναν παίκτη που είναι πολύ σημαντικός, τον Λούκα Ατράντα, ο οποίος ανακοινώθηκε πρόσφατα για 3.5 χρόνια και από την 1η Ιανουαρίου θα προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον χώρο της μεσαίας γραμμής.

Αρα μιλάμε, ήδη, για τρεις ενεργές μεταγραφές. Ενδεχομένως να γίνουν ακόμη μία – δύο κινήσεις. Το ζήτημα δεν είναι για μας ποσοτικό, αλλά ποιοτικό. Προσπαθούμε οι μεταγραφές που κάνουμε να είναι ενισχύσεις με προοπτική, όχι δηλαδή, μόνο για να συμπληρώσουμε τυχόν εφετινές ανάγκες, αλλά να υπάρχει αντανάκλαση των παικτών που θα έρθουν στην προοπτική της μεγάλης κατηγορίας, εάν με το καλό ανεβούμε.

Αντίστοιχα, όμως, παίκτες τους οποίους αξιολογήσαμε και δεν απέδωσαν τ’ αναμενόμενα, η ομάδα θα περιοριστεί σε ένα λειτουργικό ρόστερ των 28-30 ποδοσφαιριστών το πολύ. Άρα ισόποσες μπορεί να είναι και οι αποχωρήσεις που θα γίνουν μετά και τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή μας.

Όταν θα πάμε στην ανάπαυλα θα γνωρίζουμε, πλέον, ποιοι είναι οι τελικοί στόχοι και ποιες οι πιθανές αποχωρήσεις.

Η επόμενη μέρα της ΑΕΛ, εφόσον επιστρέψει στη Super League, ποια θα είναι; Ποιες είναι οι σκέψεις της διοίκησης; Υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιου «συμπαίκτη» στα κοινά της ΠΑΕ;

«Δεν υπάρχει από πουθενά καμία προσέγγιση. Υπάρχει η πραγματικότητα και η μυθολογία. Αν μιλάμε με όρους πραγματικότητας, σε ό,τι αφορά εμένα, δεν υπάρχει καμία προσέγγιση.

Η ομάδα έχει δηλώσει κι από την προηγούμενη σεζόν ότι είναι ανοιχτή σε συμμετοχές-ή σοβαρών ανθρώπων που θα ερχόντουσαν με αποκλειστικό γνώμονα να βοηθήσουν το όραμα μιας ομάδας με μεγάλη Ιστορία και με εξαιρετικές προοπτικές.

Η ομάδα διαθέτει εξαιρετικό γήπεδο, ευρωπαϊκών προδιαγραφών κι ένα φίλαθλο κοινό, το οποίο όπως προανέφερα είναι μοναδικό και πολυάριθμο με όρους Περιφέρειας.

Μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, ναι, θα άξιζε στην ομάδα και μία διοικητική ενίσχυση εφόσον αυτή είχε τις ανάλογες προδιαγραφές και προοπτικές. Εμείς είμαστε ανοιχτοί σ’ αυτό.

Αλλά το να λέμε ότι είμαστε ανοιχτοί μέχρι του γεγονότος ότι υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πρόταση δεν υπάρχει και να σας πω την αλήθεια δεν είναι και κάτι που μας αγχώνει.

Μπορώ να πω ότι είναι και αδιάφορο διότι ο στόχος μας αυτή τη στιγμή είναι ενεργός, οπότε ακόμη κι αν υπάρξει πρόταση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαντάζομαι ότι και αυτό θα γίνει στον κατάλληλο χρόνο.

Από το καλοκαίρι του 2022 που αναλάβαμε την τύχη της ΑΕΛ ως διοίκηση είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τον κόσμο. Θέσαμε ως πρωταρχικό μας στόχο την επάνοδο της ΑΕΛ στα μεγάλα σαλόνια.

Εφόσον επιτευχθεί ο στόχος αυτός, εμείς πάλι θα κάνουμε μία ευρεία συζήτηση με τον κόσμο της Λάρισας και με τους φιλάθλους της ΑΕΛ και θα τους ενημερώσουμε για το ποιες είναι οι προοπτικές της «επόμενης μέρας».

Είτε αν υπάρχουν προτάσεις για «συμπαίκτες», είτε εάν υπάρξει μία σοβαρή πρόταση για αλλαγή διοικήσεως, είτε συνεχίσουμε εμείς. Είναι μία μεγάλη κουβέντα, αλλά όλα πρέπει να γίνονται βήμα-βήμα.»

Οικονομικά η ΑΕΛ θα «αντέξει το βάρος» της Super League; Είναι “δυνατή για την κορυφαία κατηγορία;

«Μία ομάδα με μηδενικούς πόρους αυτή τη στιγμή λειτουργεί μ’ ένα μπάτζετ αντίστοιχο με εκείνο των συλλόγων που βρίσκονται από τη μέση και κάτω στη βαθμολογία της Super League.

Θεωρείται ότι το μπάτζετ ομάδων, όπως ο Πανσερραϊκός, ο Λεβαδειακός είναι μεγαλύτερο από αυτό της ΑΕΛ;

Η άνοδος της ΑΕΛ, εφόσον αυτή επιτευχθεί θα είναι θείο δώρο, υπό την έννοια ότι αυτά τα τρία χρόνια με απίστευτες θυσίες και με δικούς μας πόρους η ομάδα κρατήθηκε για να μπορεί να πρωταγωνιστεί.

Δε μιλάμε για μια ομάδα που παρουσιάστηκε φέτος ξαφνικά και πάει τρένο, μιλάμε για μία ομάδα που και τα δύο προηγούμενα χρόνια κυνηγούσε το πρωτάθλημα. Την τρέχουσα σεζόν προηγείται σημαντικά και διεκδικεί με αξιώσεις την πρώτη θέση και την άνοδο.

Αρα λοιπόν, τι να φοβηθούμε εμείς όταν τις προηγούμενες δύο χρονιές έχουμε «ματώσει» χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά κι όταν ξέρουμε ότι η άνοδος στη Super League συμπεριλαμβάνει και τους πόρους κάποιων εκατομμυρίων για όλες τις ομάδες, που στην άμοιρη κατηγορία μας είναι ανύπαρκτοι;

Από που να ξεκινήσουμε, από το εξασφαλισμένο τηλεοπτικό, από το εξασφαλισμένοι στοίχημα, από τα εισιτήρια και τη συμμετοχή του κόσμου και το εμπορικό κομμάτι το οποίο θα είναι πιο ενδυναμωμένο και πολλαπλάσιο; Γι’ αυτό και δεν ανησυχούμε.

Απλά λέμε κάτι άλλο. Αν μιλάμε για τη βιωσιμότητα της ομάδας με όρους Super League αυτή είναι πολλάκις πιο εξασφαλισμένη, σε σχέση με το τι συμβαίνει τώρα.

Εάν μιλάμε για μία ομάδα η οποία θ’ ανέλθει και που θα θέσει νέους στόχους σε σχέση με την ιστορικότητά της, εκεί μιλάμε για το πώς θα εδραιωθεί στην κατηγορία.

Τι σημαίνει αυτό; Να υπάρχουν σταθεροί πόροι, αξιόμαχη ομάδα, ένα καλό επιτελείο συνεργατών, αυτά είναι παρά πόδας, είναι κατά νου.

Αυτοί οι στόχοι είναι αυτονόητοι. Εάν τώρα θέλεις να βάλεις τον πήχη λίγο παραπάνω είναι μία άλλη συζήτηση.

Γι’ αυτό πάμε βήμα βήμα. Εμείς είμαστε ανοιχτοί διότι το ενδιαφέρον μας είναι να πάει καλά η ομάδα και τίποτα περισσότερο.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι ο κόσμος έχει επανασυσπειρωθεί, αυτοί οι οποίοι θα ακολουθήσουν πρώτα ο Θεός εάν ανέβουμε, το κομμάτι το τηλεοπτικό, το εμπορικό, για το οποίο η ομάδα έχει ήδη ξεκινήσει και συζητά, αντιλαμβάνονται όλοι ότι η Λάρισα στο κοινό το δυναμικό που έχει και στον κόσμο που την ακολουθεί δεν είναι άλλη μια ομάδα για τη Super League, είναι μέσα στο top 6 των ομάδων της Super League και δεν το λέω αυτό τυχαία.

Έχει δείξει από το dna, το μέταλλο και την ιστορικότητα που έχει αυτή η ομάδα ότι τα πάντα είναι εφικτά, αρκεί να υπάρχει μία σταθερή και εμπνευσμένη διοίκηση.»